saman alevi gibi geçti günler....
şehrin dağı taşı insan
yeditepe efsane şehirde
gün doğumlarından
gün batımlarına kadar
bitmeyen bir kavga sürer
sevgisiz yüzler yüzlerce
geldiğim memlekete inat..
çok gecelerinde acilar yaşadım
birçok akşamları ısınmadı bedenim
pişman değilim
istanbul sana
denizinde boğulsam da
caddelerin de kaybolsam da
dağın,
taşın,
altın olmasa da
yapayalnız kalsam da
sevgiye aç yaşasam da,
karanlık ilişkilerinde harcansam da,
pişman değilim istanbul sana..
ateşden günlerdi
yedi bela olmuştu şehir
üstüme üstüme gelen alevden toplar
avuçlarımda terkedilmiş çizgiler...
... rüzgarlara yenik düştüm bazı,
yürüdüm saatlerce
kıvrım kıvrım sahillerce
anlaşılmasın diye ağladığım...
pişman değilim sana istanbul
pişman değilim işte.....
şehir,
deniz üzerinde,
şehir içimde
içimde feryat
yoksulluk bir yüzü
bir yüzü kahkaha
soğuktu gece
soğuktu güneş üzerimde
pişman değilim
her şeye rağmen sana
istanbul gül biraz
gül bana.......
28.08.2001 çengelköy
Mustafa KAYA
Kayıt Tarihi : 19.7.2005 21:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
acilarimizi, ozlemlerimi hep yasadigimiz yerlerden sorguluyoruz.
bu guzel siir beni aldi goturdu, yureginize saglik...
TÜM YORUMLAR (3)