Örselenmiş yaşamlardan bir damlacık hayata...
Okulların kapanmasına henüz bir ay var. Küçük kız, telefonda babasıyla konuşurken; O’ nun ne zaman geleceğini ve söz verdiği gibi, -karne hediyesi olarak- o çok beğendiği pembe bisikleti alıp alamayacağını sorar. Babası, okulların kapandığı günün akşamı otobüse bineceğini; oraya varınca, istediği o bisikleti birlikte alacaklarını söyleyerek kapatır telefonu.
Mutlu bir tebessümle ahizeyi yerine koyan küçük kız, kaldığı yerden devam eder resim çalışmalarına. Birkaç dakika sonra mutfaktaki işini bitirerek kızının yanına gelen anne, kabına sığamayan kızına bu sevincinin sebebini sorar. Küçük kız, sevinç içinde babasıyla yaptığı telefon konuşmasını anlatır annesine. Anne, şefkatle okşayarak kızının saçlarını, bütün içtenliğiyle ortak olur mutluluğuna.
Unutamıyorum işte unutamıyorum,
Birşey var şuramda beni kahreden,
Şuramda tam yüreğimin üstünde,
Çakılı duran birşey var,
Elimde değil söküp atamıyorum.
