“Hiçlikte “bir” olmak değil senin ki…
Benim için tek bir aşk var “Evren”
Tek bir gerçek var “Işık”…
Sen, benim yaradılış evrenimde
Parlayabildiğin kadar varsın
Ötesi,
Yüreğim ağlamıyor, kanıyor çocuk
Gittiğinden beri,
Sen o minicik kara gözleri ölüme teslim
Ettiğinden beri…
Hain ruhlar neyin peşinde? ...
Ruh “Bir”liğe yükselişi dilerken,
Yüreğim “Sen” der...
Bu sevda Araf'ta gibi,
Ne doğabilir, ne ölebilir,
Ruhum ve yüreğim arasında
Kaldın…
Sonsuzluğun derin karması,
Boğarken ruhundaki tüm katmanları
Yeni bir seni doğuruyor…
Kimliğinden silinirken adın,
Yeni adın “Bir”,
Vatanın “Bütün”,
Her şey uzay zamanın sonsuzluğunda
Yaşadığımız o tek bir "an" için...
Her şeye değer,
Ama" hiç"bir şeye değmeyen tek bir an...
Asla yok olmayacak bilinçler,
Kırık bir kalbin hüznü
Bir bulut gibi çöker de,
Engeller mi
Ruhta parlayan güneşi? …
Çocuk saflığında bir yürek,
Sana suskunsam
Gücenme sevgili,
İnan,
Kırgın değilim,
Sadece çok derinlerdeyim...
Üzdüğümün farkındayım,
Hayat uçup giderken
Ve ruh bir kuş gibi kanatlanırken,
Sonsuzluğun gözlerinde,
Alev alev uçuşuruz...
Kim demiş kanatlarımız yok diye,
Resmine baktım az önce,
Hissettiğim nedir? Diye,
Düşünmeme hiç fırsat yok ki,
Ruhum hemen haykırdı,
“Aşk”...
İyi ki özgür irade evreninde yaşıyorum (!)
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!