Bir gün bir dost ölür,
Resimler çıkar ortaya…
Sonra, O’nu görürsün,
Gülümser,
En aşık yılların halleriyle…
Gece parlatsa da “karanlığında” güneşten büyük yıldızları,
Gün, “aydınlığa” daima güneşle doğar…
Apollon çalarken her sabah,
Altın ışıklarda lirini,
Doğa dinlerken bu eşsiz müziği,
Ve insanlık her geçen gün,
Sevdiğim,
Ruhunun karanlık gecesinden mi geçmektesin,
Aynalarda taşlanan şeytanların şerrinde misin? ...
Hani biz, “Bir” dik
Işığın yolunda,
Her ne haldeysen aş ve gel,
Bazıları sever, bazıları gider… "Seçimler yasası"…
Ben hissettiğim gibi yaşarım…
Ve sen benim sevdiğim kadar büyürsün içimde… "Çekim yasası"…
Vazgeçtiğim anda yok olursun sevgiden oluşmuş “hiçlik” evrenimde…
Unutma ki benim seni sevdiğim evren, benim imajinasyonum…
Hiç olmamam gereken,
Seni cok özlediğim bir yerdeyim.
Duvarlara yıldızlar çizmiler
Ama sen olmayınca
O yıldızların bir anlami yok...
Aşk, gördüğüne değil,
O’ndan yansıyan varlığa duyduğundur…
Işığın renklerinde, dalga dalga ilerlerlerken,
O’ndaki renklere vurulmaktır…
Soruyorsun zihnime sessizce,
“Sen” ben miyim?
“Hayır! ”…
Zihnimdeki yankın bu kadar netken
Ne diyebilirim ki? ...
"Sen" diye bir şey yok,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!