Özlem Şahin Şiirleri - Şair Özlem Şahin

Şafaklarımız mıdır titreyerek, korkarak doğan,
Şafaklarımız mıdır doğmadan yok olan
Sevdamız mıdır olgunlaşmadna dalında kuruyan
Bedenlerimiz midir her şafakta ateş ateş yanan
Ruhumuz mudur tir tir titreyen
Beynimiz midir bu sevdada huzur bulamayan

Issız gecelerde gökyüzüne bak,
Tanıdık bir yıldız, sana doğru süzülür.
Alır seni belki geçmişe götürür,
Belki de bir çıkmaza.
Ama sendeki anıları deşer,
Hem de izin almadan,

Dostlar
Siz ona bakmayın
Öfkelendiği zaman
Böyle asıp keser,
. ama dosttur.
Dosttan dosta zarar gelmez.

İnsan,
Gördüğü olumsuzluklarla savaşır
Savaştıkça özgürleşir,
Özgürleştikçe olgunlaşır
Olgunlaştıkça da halkını savunur,
Halkı için haksızlıkla savaşır.

Aşkımın doğup
sonsuzluğa ulaştığı ilk yer...
Gözlerin.
O buğulu gözlerin var ya sevdiğim
Sanki bir okyanus,
bir özgürlük denizi.

Güneşin çocuklarıydık bir zamanlar
Koşardık peşinden.
Belki o günlerden kaldı bizde aydınlık tutkusu,
Ondandır gericilere karşı çıkışımız,
Ondandır karanlıkta saklanıp
pusu kuranlara isyanımız.

Dünyama doğdun ya...
Beni bu karanlıklardan kurtarıp,
Güneş yüzüne,
Bulut saçlarına kavuşturdun ya gülüm...
Gerisinin ne önemi var.
Bitti bnim için acılar.

Seni bana soranlara ne diyeceğim?
Ne oldu o coşkulu aşka
. ne oldu size diyenlere
. Ne cevap vereceğim?
Hani ayrılmayacaktınız diyecekler,
Neden bu hale geldiniz diyecekler

Şairin yüreğindeki şiir gibi
çırpınıyordun insanlık için.
“İnsanlara özgürlük getireceğiz” diyordun.
Özgürlük yolunda sen de tutsak edildin.
Cezalar alıp, zindanlara atıldın.
Özgürlük denildiğinde en öne atılan sen,

Hani gün boyu yorulup uykuya dalan canlılar,
Sabahın ilk ışıklarıyla hayat bulur,
Ufuktan doğan yaşam kaynağı
Geceyi yavaş yavaş aydınlatır
Kuşlar cıvıldamaya başlar ya...
İşte, sen de o yaşam kaynağı gibi,