Özlem Şahin Şiirleri - Şair Özlem Şahin

Uzak diyarlardan mı geldin, adını bilmediğim şey?
Güneş'le mi, Ay'la mı doğdun dünyama?
Geldiğin yerde zindanımı aydınlatacak ışık mı var?
Nesin sen?
Yüreğimi ısıttın, beynime oturdun
Karanlığımı sildin.

Nice şafaklar söktü,
sen yoktun.
Yalnızdım,
Yapayalnız.
Karanlığın bağrına doğan
şafakları yalnız kucakladım.

O yağmurlu günde ıslanan o tenini,
Yıllar yılı taşıdım ben bağrımda.
Seni sevdiğimi söyleyemedim sana.
Seni eller gibi saramadım,
Senden bir gelecek bekleyemedim.
Bana öyle uzak, öyle uzaktın ki,

Bazı geceleri, yanına geliri de, farkıma varmazsın.
Kimin düşlerinde gezinir, kimin düşünü görürsün?
Dalınca uykulara, kimler gelir başucuna?
Kimlerle el ele düşler ülkesine yürürsün?
Kimlerle düşler ükesinde sohbetlere dalarsın?
Kaybettiğin sevdaları mı yaşarsın düşlerinde?

Şu kısacık yaşamımın neresine koyayım seni?
Öylesine dolu ki yaşamım
Yer bulamıyorum seni koyacak.
Yaşamım boyunca güzel bir şeyim olmadı ki!
Nereden bileyim,
Nereye koyayım?

Seni nasıl sevdiğimi,
Sana nasıl taptığımı bir gün anlayacaksın.
Seni güneşim,
Işığım gibi nasıl gördüğümü
Bir gün sen de anlayacaksın.
Senin kırmalarına, üzmelerine

Dostum,
Sen ne yaşamı yakalayabildin,
Ne de yaşamdaki sevda trenini.
Sen sadece yaşadın anlayacağın,
Nefes aldın, nefes verdin sadece.
Yaşamak buysa, yaşadın.

Ben, senden sonra
Kanadı kırık bir kuşa dönüyorum
Oysa sen yanımdayken
Gökyüzündeki bulutlar arasında uçuyorum da
gökyüzü bana yetmiyor.
Sen olmayınca;

Üzülme gülüm,
Benden sonra üzülüp de,
saçlarını yolma.
Yaşam benimle bitmez.
Benden sonra da güneş doğacak
Çiçekler rengarenk yapraklarını

Dışarıda akrep gibi insanlar
Zehirlerini boşaltmak için pusudalar.
Çırpınıyorum bulaşmamak için,
Çırpınıyorum
insan gibi insanları
bulmak için şu acımasız dünyada.