Özlem Saba Şiirleri - Şair Özlem Saba

İnsanlar gelip geçer gözlerimin önünden
Bilmezler ki niye gider
Neye hizmet ederler

Aceleleri var bilirim
Ama bilmezler nereye yetişeceklerini

Bırakmıştın ellerimi
Kaybolmuştum açık denizlerde
Uzansam
Trollere dokunuyordu parmaklarım

En iyi kıyıya vuran balıklar bilirdi çaresizliği

Yaşıyor taklitti yapıyorum uzun zamandır.
Can bedeni çoktan terk etti.

-Tek bir ruh olarak yaşıyorum.

yeni yılımı kutlamaya gelmişti.
oysa her gün birbirinin devamıydı.
koca bir yalandı.
yeni gün,
yeni ay,
yeni yıl...

Evet zaman geçiyordu
Sadece geçmiyordu
Geçerken vuruyordu çanlar

Sonu mezarlıklara varan
Sinsi bir yolculuktu

birleşmişti an'lar.
akrebi koynuna almıştı.
yelkovan.

esrik rüzgarlar dolaşıyordu başında
işte o buluşma,

Göremez yıldızları erken uyuyanlar
Ve dokunmaz teni güneşe geç kalanların

Duymaz rüzgârın şarkılarını
Sağır olanlar

İnsan mı yolda gider.
Yol mu insandan geçer.
Yoldur sanırım aslolan,
Yolcu her zaman gider...

Bir kendini eksik etme kendinden
Sana sen lazım ey deli
Sen

Verimi olmayan tarlanın
Nesine gül diksinler

Önce birebir başlar
Sonra Bir’e dönüşür
Daha sonra bölünür her şey ikiye
Yatakta yastık
Ocakta kahve
Kimi az şekerli