Özlem Çay Şiirleri - Şair Özlem Çay

___
acı beyaz coğrafyalar çizilir yüzüne
çizen el
senin değil..

kimin yüzünden düşmüş zaman?

inci çiçekleri tomurlanmıştır şimdi,
incinen yüreklerin
sayısız kara deliklerinde.
ruhun izinsiz sığınmacıları
boş heveslerin
gri bekleme istasyonlarından

söz dinlemiyor dalgınlığım,
hep bir göç hali..
kuş uçumu kırk gün,
yola revan bir ömür..
dudağım da eğreti mısralar
dizlerim de hüznün bağı...

yok benim yerim,
yok!
anımsamıyorum!
belleğimi kurcaladığımda
ayaklarım çıplaktı,
bir çift kanadım vardı..

~ ~
çok katlıydı yürek dedikleri
___yedi! tam yedinci burası..
daha ne kadar çıkılır bilmiyorum.
her katı kat'i katliam mahalli
buz gibi soğuk;

yürüdüm,
ağaçlar boyunca..
arşa uzanan dallarından
hasretlik çeker gibi.
aktım,
nehirler suyunca..

fısıltıya yeminliyse gök kubbe
varsın yırtılsın taştan gömleğin.
zaten yüreğine iki beden büyüktü..
çıkmaz bir yol ortasına
òylece sinmiş
onarılmamış çocukluğun.

sonra mı?
sonra,
sessizliğin ellerinde ustalıkla
un ufak kül oluyor uğultu,
fiyakalı ceketiyle
can kenarına siniyor gece.

yorgun alnında ki
çizgilerden geçiyorum birden,
yılgın yokuşların
kıvrımlarına dolanıyor bileklerim.
söylesen ya ey yâr!
hangi dert bağının

zamanı bölüp saniye saniye içime çekiyorum
ve nefes nefes atıyorum üzerimden
içime hapsettiğim özgürlüğe sevdalı susuşları.
yollara dağıtıyorum,
...yollara bölüştürüyorum,
......kıvrım kıvrım uzanan