Osman Balkıs Şiirleri - Şair Osman Balkıs

Yarım kalan bir şiirdi
Dudaklarım kalkerken dudaklarından
Son gül de tomurcuklanmadan
Nereden esti bu hazan

Yarım kalan şiire şiir denir mi

Puslu bir gökyüzünde asılı kaldı düşlerimiz
Ne Nisan yağmurları ne de kar
Bir vahiy yumuşaklığında indirdi göğsümüze
Sis saklandı kaf dağının ardına kaygısız
Yabansı bir umuttur artık ilkbahar

Mevsim sonbahar,
Küllenmekte yürekte har.

Yazındayım ömrümün
Bir bulut,simsiyah bir bulut
Parlak fecirleri örten pencerelerde

Kırk yıl mayalandım şaraplandım kabardı hamur
Kırk yıl beklemekteyim yağsa ah bir yağmur bir yağmur

Issızlığım Tih çölü susuzluğum kum kum kavurur
Ya Rab şu şu tenha gönlüme bir yağmur bir yağmur

Kanın damardan çekildiği andır
Sözün telaşı kelimeleri birbirine dolanan
Yıllar önceydi kuruyan dudaklardan o sözcük çıkamamıştı
Şimdi kurak,şimdi bozkır bir yürekten
Hangi çağlayan çağıldayabilir
Hangi ırmak dağlara doğru akar

Ben esmer gecelerin yanlız sevgilisi
Ölü kentin perisi,kaldırımlar serserisi.
15.09.1989/Malatya

Ah gökyüzü,
Utanç, bunaltı
Sevdasız sözler.
Uçuşum yasaklandı.
Çünkü şarhoşum,
Sarhoşum geceye karşı.

Nisan yağmuru değil,
Kar fırtınası,bu ilkbaharda.
Onaltı yaşındaki yeşilliği örtüyor.
Kefen giyiyor genç bir kız çocuk,
Yeni çıkan daha yeni tomurcuk.
Patlamak üzre göğüs uçlarını tabiatın,

Bütün yıldızları yandı gecelerimin,
Rüzgarsız bir yel değirmeniyim.
Yüksekte çok yüksekte
Ulvi makamlardayım.

Bir dervişin abasına sığar mı dünya?

Dışarı soğuk ve ayaz
Bir aralık gecesinin ürpertici yanlızlığı
Üşüyorum
Yanlızlığımdan üşüyorum.

Bir haziran günüydü son bakışımız