Her kalbin çarpışı aynı,
farklı olan çırpınışıydı.
Duy sessizliğimi
Sessizliğimdeki
Hüznü gör
Kulak ver bu sese
Her şey düzelir bir gün
oturur bütün taşlar yerli yerine
Ansızın biter bütün telaşlar
Deniz bir çakıl taşıyla dalgaya durur
Meltem eser serinletir ruhunu
Beklediğim, özlediğim istediğim buydu dersin.
Amel defterime yazılanları okuyorum bu aralar
Ne çok şey biriktirmişim
Hayal kırıklıklarına karışmış cam kırıkları
Ne yana dönsem acı, keder okunur şakaklarımda
Hayalini kurduğum okyanus ötesi seyahatlere
Kartondan gemilerle yola çıkmışım
Bakmayın egolu güçlü göründüğüme
Doğan Güneşte gözlerim kamaşır
Ay tutulunca efkar çöker ruhuma
Başım Önümde utanırım
Korkuyorum, kırık bir kalbe girmekten
Yıkık bir handa konaklamaktan
Küçük bir dereydim denize dökülen
Gözlerinin hapsinde esir yaralı bir kuş
Esaretin böyle güzel olduğunu bilseydim
Savaş açardım bütün özgürlüklere...
Dalgalı kumral saçları vardı
Akdenizde kıyıya vurur,
Meltem gibi okşardı yüzümü
Hüzünlü kalbime meftun gibiydi
Susardı, konuşmazdı yara sarardı
Uzaktan kokusunu alır gibiyim
Eyy ıssızlık
Gecenin koynunda ki derin sessizlik
Çiseleyen yağmur
Üşüten rüzgar
Dalga sesleri
oturduğum bank
Kalp aynı kalpti
Gönül aynı gönül
Farkeden sevdaydı
Farkettiren sevdanın konduğu dal, sığındığı limandı.
Bir zaman sonra dönüp baktığım yerde seni görmemenin bir önemi kalmadı artık
Bir tuğla fazla yada eksik farketmiyor
Gönül Viraneye döndükten sonra
Farketmiyor
Hangi yola koyulsam
Hasretin sancır yüreğimde
Yol yarım kalır
Ben bu denendik yolun
Gönüllü müdavimi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!