Ömer Çağlın Şiirleri - Şair Ömer Çağlın

Vadilerde yankı oldu ozan sözü, nara’sı,
Yiğitlerin atı kişnedi, sarsıldı her kıtası.
Ergenekon’dan doğmuştu tunç yürekli ırkımız,
Yaydan fırlamış oktu, Türk’ün saf alın yazısı.

Bozkırın rüzgârına, otağın tütsüsüne,

Komşularının hatırına,
Açıp kapattın ellerinle,
Ne kendi bahçene akardı,
Ne de bir karşılık beklerdin yürekten,
Yolları aşarken, benzinle değil,
Fedakârlığınla yürüdü adımların.

Tellerde Neşe, Yayda Hüzün

“Bağlama susarsa Anadolu’nun sesi susar,
Keman ağlarsa yüreklerin sızıları taşar.”

Bir bağlama sarar sabahın ilk ışığını köy odasında,

Kardeşi kardeşe düşman ettiler
Çoluk çocuk demeden öldürüp gittiler
Askeri subayı şehit ettiler
Allahsız kitapsız terör belası

Terör diye bir şey Türkiye yi aldı yürüdü

Bir Tofaşım var adeta ata yadigarı
Dedemden tokat yemiş gibi yaralı
Yıllardan beri kahrımı çeker
Sık sık arızalanır belimi büker

Ne tutkunuyum ne de hastasıyım

Topraktan Uzak ve Koptuk

Bir zaman bahçeler, küçük evlerdik,
Toprağa değerdik, dertten arınırdık.
Ağaçlar, çiçekler, bahçeyle dosttuk,
Her gün toprakla yenilenip coştuk.

Umulmadık bir anda çalar bir gün kapıyı,
Ayrılıktır acıyla yürekleri kavuran,
Diyecek söz bulunmaz sessiz vedadan başka,
Kelimeler tükenir gidenlerin ardından…

Vedaya kalkan eller bazen inmez yerlere,

TÜRKÜ KADAR GERÇEK


---

Dağların Nefesi

Dağlardan yankılanır, sesler birbiriyle,
Yürekte bir ateş, gönülde bir sevda.
Türkülerde saklıdır, her bir özlem, her acı,
Kırık dökük hayaller, hâlâ yankılanır rüzgârda.

Yıldızlar altında, dost sohbetleri,

Tusaş’ta yankılandı acının sesi,
Beş yiğit düştü toprağa, kaldı yüreklerde izi.
Ocaklar söndü, gözler doldu yaşla,
Ama bilmez hain, bu millet boyun eğmez asla.

Fabrikanın duvarında yankılanır çığlıklar,