Ölüme imrenilir mi İMRENDİM.
İmrenilecek ölüm için imrenilecek ömür sürmek lazım. Kadriye kardeşimi geçirmiş olduğu ani beyin kanaması münasebetiyle ebediyete uğurladık. Biz ondan razıyız, Rabbim de razı olsun. İnşallah Peygamber Efendimiz'e komşu olsun. Bu mübarek günde göçtü, imrenilecek hayat ve imrenilecek bir cenaze programı oldu. Çünkü arkasında bir dua ordusu vardı. Süleymaniye Yurdu Mescidinde kılınan öğle namazını müteakip cenaze namazı için organize olundu ve büyük bir kalabalıkla cenaze namazı icra edildi.
Mukaddes davalarda ölüm bile güzeldir. Merhume Kur'an kursunda belletici vazifesi görüyordu. Yüzlerce talebesi onu yalnız bırakmadı.
Ölüm sadece fizikseldir, hatırlandığın kadar yaşarsın..
Ne cevherler ne dostlar biriktirmiş. Üç yüz metre uzaktan bir komşusu geldi, anlatıyor "Bizim eve geldi. Sizin çocuğunuzu ben okutayım dedi" diyor, "Biz de hanımla bir birimize baktık, tamam dedik. Bu devirde böyleleri var mı dedik" diyor. "Tanımadığımız biri zile basıp sizin çocuğunuzu okutayım, Kur'an-ı Kerim öğrensin, ücret talep etmeyeceğim diyen biri, şaşırdık" diyor. Bir başkası geliyor, "Ders verdiği okulda öğrenciler hocamız öldü diye odasından dışarı çıkmıyorlar." diyor. Bir başkası geliyor, "Ben ondan ilim öğrendim." diyor.
İşte insan arkasından konuşulacak , imrenilecek, ilham alınacak şeyler bıraktıysa ne mutlu..
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta