Bu nasıl düzen böyle
Ne insan var ne yüzü
Süt verecek diye bekliyor öküzü
Bahar sanıyor güzü
Kimse görmez adalet denen öksüzü
Bu şehirde durmak olmaz
Sıra sırasız dizilmiş evler
Sokaklar çirkin Sesler
Yaşayanlar ve kafesler
Çürümüş oksijen ve güller
Kime kalmış yağmur taneleri
Göz gözü görmez yerlerdeyim
Gün doğar gün belli değil
Korkular doğar yol belli değil
Kendini arayan adamlariz
Puslu dağlarda
Gözlerimiz yağmura benziyordu
Toprak başakla dans ederken
Öyle zamana akiyordu ki kavgamız
Taa ki puşt un eline geçerken baltalar
Ormanlar katliama hazırlandı
Bu nasıl düzen böyle
Gölgesi var insan yok
Tükenmez dertler sardı başımızı
Her köşede karanlık emzirenler
Ne gören var ne duyan
Kadın gülmeli
Sabah ayazında düşmüşsun yola
Üşüyen bedenine doğan güneş vurur ya
Ve birden hayat renk verir
tabiat ana ağlaya ağlaya Denizi tuza mayaladi
Durmadı aydınlık törpüsü beyinler
Toprağı toprakla zehirlediler
Ormanı ağaçlarla yaktı
Suyu yatağından
Hayvanları Uykusundan ettiler
Yürüdü yürüdü sesini bizlere bıraktı
Binlerce sevdiğine gözyaşını yazarak tarihe yürüdü ışıklar söndü
Bozuldu kafiyeler
anlatmak seni
hep böyle mi ad verecek tarih
Tepeden tırnağa kerbela
Ortaçağ karanlığında uyanıyor zaman
Kana doymaz iştahlı asi
Yağmur damlasının sesinde
Küfre dönmüş ezgiler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!