Nurdane Diken Şiirleri - Şair Nurdane Diken

Deli gönül, neyi istemedi ki?
Neyi arzu ederek, ummadı ki?

Her çiçeğe el uzattı, kokladı.
Her gülden bir har aldı, usanmadı.

Bahçemdeki cam, yapraklarını dökecek
Sıcak bir günde..
Bir tek yaprak kalacak
Solgun.....
Sonra bir rüzgar esecek

Aşk yolu,
Yalnızların yolu.
Kiminin eli dolu.
Kiminin kolu dolu.
Benimse kalbim dolu.
Senin ismin, hayatımın yolu.

Vurulmuş yatıyor
Bir cami köşesinde
Allah'ın evinde
Ya Rab ne güneşler, batıyor
O silahsızdı, o yaralıydı

Bana nasıl kıydın! beni öldürdün
Elinle ömrümü mezara attın
Yaktın şu kalbimi korla doldurdun
Elinle ömrümü mezara attın..

Güneşin doğuşunu,
Gündüzden, düşünebilirmisin?
Ya yağmur yağarken,
Kuraklığın ne oldugunu, anlarmısın?
Delice severken,
Mutluluk her yanından, taşarken,

Bilmem! hayal mi gördüm, Yoksa gerçek mi sandım,
Kendimi aldatmışım, yoluna inanmıştım.
Verdiğin vaatlere, nasıl aldandım kandım,
Ruhumu yandırmışım, meğerse ben kanmışım.

Zalimin ocağında, tutuşarak kül oldum,

Güneş gibi doğdun, dermanım oldun
Karanlık gecede, ışığa boğdun
Meftun oldum senin, tatlı sözüne
Açılmaz düğümle, aşığa bağdın.

Artık kederim yok, derdimi sattım

Sen benim canımsın, damarda kanım
Sevginden tutuldu, işte her yanım
Değmesin kem gözler, Allah korusun
Bakma sen yaşıma! seni buldum ya.

Allahtan diledim, sen gibi yâri

Beden ölerek, toprak da olsa
Ruhum severek, seninle gezer.
Cennet giderek, sevgiyle dolsa
Bu tertemiz aşk, üstünde yüzer..