Nurdane Diken Şiirleri - Şair Nurdane Diken

Uzat ellerini yavrum.
Gün ışığından, daha beyaz
Okşasın saçlarımı.
Bütün benliğimi, bir alev sarsın.
Unutsun gönlüm
Bütün çektirdiğin acıları.

Es delice fırtınam, es delice rüzgarım
Kopar deli fırtınam, çaresizce ağlarım
Dol içime boğ beni, çözülsün cism-i zârım
Kopar deli fırtınam, ben sessizce ağlarım.

Oysa ne ümitler bağlamıştım, sana.
Yitik arzular ardından.
Şarap kokulu mahzenlerde,
Kırık, dökük, fıçı misali kalbim.
İspanyol rakkaselerinin, eteklerinde

Bağcı idim, bağ oldum.
Gül idim, harman oldum.
Hâr idim gülzâr oldum.
Ben bu işten yoruldum..

Şiir idim, yazıldım.

Ne yapsam, ne etsem
Sevgimi sana, nasıl anlatsam
Ruhumun kapısında, sen varsın
İçeri girdin, kapattım.

Yalnızlık acıların, en acısı
Bu acı sevgiliden uzak kalmanın acısı
Güneşin aydan sevgi alması gibi!
Alınmıyan sevgi, nasıl verilebilir?
Verilen sevgi, nasıl yokedilir?
Yoketmek insanlara mahsustur

Tatlı bakışlarındı, gözlerimde gülen
Seni andım her zamanki gibi, ta derinden
Gözlerini gördüm, ağlayan gözlerimden
Aşk'ını andım, ayrılık yıldönümünden..

Sevmek seni meğer suçmuş!

Bir kötülüğe uğrarda,
Onu affedersen.
İhanete uğrarda,
Onu bağışlarsan.
Eleştirilirde, eleştirmezsen.
Beddua'yı unutursan.

Ne güzeller gördüm.
Ne aşk'lar yaşadım.
Hepsi ayrı, bir dünyadan.
Tutkunun en koyusunu,
Zevk'lerin en ulaşılmazını yaşadım.
Hiç biri çare olmadı.

Göze bir damla uyku girmiyor
Yârim seninle bir olmayınca
Aşk devâ nedir? yerin tutmuyor
Kollarım seni hep sarmayınca..

Gönüle huzur akıp dolmuyor