Nurdane Diken Şiirleri - Şair Nurdane Diken

Ben, seni o kadar çok seviyorum ki
Ne kalem, ne kağıt yetmez, yazmağa
Kelimeler yetersiz kalır, sözcüklerde.
Duygular çoşar, taşar, sel olur, yolunda.
Mihrâbına yüz sürerim, yolunda.
Taş olur, toz olur, yokolurum, yolunda.

Sen güzelliğinle, gururlu melek!
Saçların tarumar! benzin sararmış
Düğümlenen sevdan, taşlaşmış yürek
Gözlerde mor halka, dişler dökülmüş..

Bir derin deryadır,
O güzel gözler.
İçinde kaybolunan, ummandır.
Denizin yarıştığı, bir mavidir.

Sana ihanet edersem eğer,
Varlığım sensiz kalsın.
Sensiz kalsın, tüm benliğim.
Ellerim, ellerinden uzak.
Bu ihanet, bana tuzak.
Bunca sevmişken, bu bana uzak.

Kıraç toprakda doğmuş.
Toprakdan gücünü, rüzgardan sesini almış.
Soğuğu kendine kalkan yaparak, dayanmış.
Yokluklardan, varlığını almış.
Ey güzel insan!
Seni selamlarım..

Bir âfeti devransın, bırak şanın yayılsın,
Seni gören o gözler, hayranlıktan bayılsın.
Cümle âleme örnek, güzel ünün yayılsın,
Özü sevgi damlayan, melek gibi bir kızsın.

Es rüzgar.
Sevgilimin üzerine.
Okşa tenini melteminle.
Sevgiyle, öp dudağından.
Hasretimi ona sun.
Görmedi göz.

Dağlar arkasına, gizleniyorsun.
Tellerle haberler gönderiyorsun.
Seviyorum diye konuşuyorsun.
Sevdayı oyun mu, hep sanıyorsun?

Gölge olup yanında, süzülerek belirsem
Bilmem ki! ne yapsam da, senin kalbine girsem
Ne yapsam! ne yapsam da! senin sevgilin olsam
Bilmem ki! ne yapsam da, senin kalbine girsem..