Tersinmezliğinde hayatın
İçtim yudum yudum hüzünleri.
Dengesizliğinde özlemlerin
Tattım alev alev acıları.
Çırpıntısında bebek yüreğinin
Döktüm damla damla gözyaşlarını.
Sana bir şiir yazdım, ey güzel İstanbul.
Sana kavuşmak bir şiiri yaşamakmış oysa.
Dalgalarında hüznü ve aşkı kolkola gördüm,
Buram buram balık kokan havanda ise tutkularla özlemleri.
Her adım başında kokladığım tarihin ise,
Bana sevgiyi anımsattı İstanbul;
Seni düşünmekle başlar yolculuğum,
Ve sana çıkar tüm yollar aslında,
Sen bilmezsin...
Aşklar sana çıkar,
Medeniyetler sana...
Yürekler enkaz olmuş
Aşklara kapalı kapılar
Sevgiler kana bulanmış
Damarlarda akıyor hüzün.
Bu koca şehirde yalnızım
Konuş! Çünkü dudağın hürdür halen!
Konuş! Senin dilin senindir halen!
Etin ve kemiğin senindir halen!
Konuş! Çünkü ruhun senindir halen!
Demircinin devleri alevlendirmesine bak!
Elem kokuyordu yalnızlıklarım ilgisizliklerde
Beklenen gelmiyordu.
Oluk oluk kana bulanıyordu gözlerim
Ağlatan gelmiyordu.
Aşk yağıyordu lapa lapa yüreklere
Üşüten gelmiyordu.
(Biricik Anneme)
Sevgilerin en temizini sende tattım,
Mutlulukların en kalptenini sende gördüm,
Başarmanın, çalışmanın en ebedisini senden öğrendim,
Benim canım anneciğim.
Yokluk başa bela
Yoksunluklar içinde...
Bir o yana bir bu yana savruluyorum
Saçlarım rüzgarlarla sarmaş dolaş olmuş,
Sıkılıyorum ve üşüyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!