Nuh Karaaslan Şiirleri - Şair Nuh Karaaslan

Greçka kalp sesleri, kısık kısır…
Greçka ilişkisi;
Dudak arası, sararmış ve dolgun…
Döşekteki yalnızlıklar, sası ve afili…

Ekmek, köfte, köfteci ilişkisi;

Derdest sevdanın koynunda,
Ala bulanmış avcının elindeki madalyon,
Sanki yaşam
Sıralanmış domino taşları...
Domino taşlarının en küçüğü umutlar,
Devrile devrile,

Sabah sabah sis çökmüş köyümün üstüne,
Kıştan yeni çıkmış bahar günlerinde açmış gözlerini;
Köyümün kırmızı kiremitli evleri...
Kış uykusundan yeni uyanmış doğa, canlanmış...
Zira derin uykulara devam;
Yorgan kaçacakmış gibi sımsıkı sarılanlar da var mı?

Kral Midas,
Kulak alımlı, cana uzak
Ayar ağızlı...
Serpuşunun kumaşı etamin;
Öteki yüzünden kulağın düşmüş;
Görünüyor ona göre...

Kimseydi;
Kimin nesi, bir eldi.
Kendi halinde,
Alelade yaşayan,
Ya da yaşamaya çalışan,
Küçük dünyasında mütevaziliği garipliğine yakıştırmış;

Yaşamak adına yıllandıkça;
Daha farklı gözlerle bakıyor,
Çözümlüyoyoruz hayatlarımızı..
Bu,
Yükseklerden,
Aşağıda olup biteni izlemek gibi...

Halâ somun ekmeğin ucundan koparır yerim...
Hele de çıtır çıtır;
Fırından yeni çıkmışsa,
Sabah serinliğinde tenine ilişen soğuk,
Ellerini cebine attırıyorsa...
Mahallenin bakkalını geçince;

Tek kuralım;
Ku(m)ralım…
Kuralım düşleri,

Örneğin;
Köyü olmalı insanın,

Önceleri; iç içe girmiş çemberlerdi.
Mekruh...

Müteakip sairlerde,
Mustatil hususatla çevrili;
Riyaziye formüllü, salalarla tezlil edilerek, istihfaflanmış!

Kalabalıklar arasındaki yalnızlık;
İçindedir, derinliklerde...
Mutsuzluğa gelince ;
Önce mutluluk nedir?
Ona bakmalı...
Herkese göre değişir.