Nuh Karaaslan Şiirleri - Şair Nuh Karaaslan

“Laissez-faire”
kadarınca serbestsin!
(La isla bonita, fonda…)

Kendini beğendir, pazarla
simsarlara reklamlarla

Gecenin duru ahengiyle ,
salınan bu şiir dimağına yol alır...
-Masumiyetini sınar-
Bütün olasılıkların,
Şerefine tebeşir tozu içmiş,
Tembel bir öğrencinin,

gök mavi,
deniz de...
bir hayalî yaşatıyoruz seninle.

Bahçeyi çevreleyen mavi çitlerin,
Hemen önünden geçerdi o dar patika yol…
Mavi çitli bahçenin…
Çınar ağacı dar patika yola inat edermişçesine;
Geniş bir gövdeye sahipti.
Islık çalan ağustos böcekleri,

Ben,
Bir mavi,
Bibliyoman çocuktum;
Apaydınlık...
Kitaplarımı lunapark,
Havaalanı,

Sana göre ben,
Gönül deryamda;
Kambriyen döneminden bu yana;
Kalp yerine sünger bulunduruyorum ya,
Göğüs kafesimin altındaki mercan kayalıklarında;
Çok iyi su çekip de, sır vermiyor.

akşamdır vakit
ağırlığının
kızıllığında
sabahına susamış
gece
onca yükün altında

-I-
Sorgulamaların;
Bir başka deyişle,
İç hesaplaşman
ya da
vicdanının sesini dinlemen,

Meydey meydey

İlk ve son çağrımdır:

Mademki;

Gecenin içinde,
Yalnız yıldızın biriciği; "ay"
Sırf bu nedenle midir?...
Cihan-ı alemin karanlıklarında;
Nyks'nin kontrolünde yalnızdır parlak yıldızlar,
Bir de ay...