Ah bendeki bağlılığa arzu; kendimi sende yitirmeme sebep olan...
Sessizce konuşuyorum kendimle; zaman sessiz… zaman hırsız… zaman kazanmadan gel!
Öyle yanıyorum öyle kanıyorum ki yaram kabuk bağlamıyor!
Temmuzdu… adı aşk’tı… tüm alçakgönüllülüğüyle zaman önümüzdeydi, yazık ki sen…
En sessiz zamanımda düşüyorsun ya yüreğime sevgili
Ah benim geceden kalma yalnızlığım,
Ah benim güneşle batan benliğim,
Ah benim kırık, kederli yüreğim,
Ah benim ağır ruhum,
Ah benim yıldızlara gebeliğim
Duyuyorum alev alev titrediğini
gitme
kal
diye fısıldadı
kulağımdı bunu duyan
ruhumu bırakmıştım oysa
hissetseydi
Ah benim geceden kalma yalnızlığım,
Ah benim güneşle batan benliğim,
Ah benim kırık, kederli yüreğim,
Ah benim ağır ruhum,
Ah benim yıldızlara gebeliğim
Duyuyorum alev alev titrediğini
koşup gelmem sana değildi
sendeki beni bulmaktı,
ama bulamadım
Bağrına basar büyütür yüreğine düşen ne varsa;
sinesine çeker çürütür; kendi yapar Toprak Ve Kadın.
Onda sever Can kaybolmayı Hava Su Güneş
Ateş Ve Kan...
bu gece yıldızlar
senin için son kez parlayacak
sabaha karşı seninle birlikte sönecek
seni bekleyen kavak ağacı
rüzgarın serinliğini son kez duyumsayacak
alırken seni kollarına başı eğilecek
sana uyanışlarımda Güneş yoktu, sen hep Güneşten önce geldin...
vakitsiz yitirdim gençliğimi gönüllüce... şimdi sensizliğin çokluğundayım...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!