İçimde büyütmekteyim öfkemi sevdamı seni...
korkuyorum sancılanmaktan doğduğun gün yalnızca sevmekten...
Keskin bir rüzgar gibi adın;
acılarımı tazeleyen...
sonsuz yalnızlığımda...
Ah şu suskunluğum...
sabrım...
uyumanıza sebep olan...
Öfkem;
bütün taşları yerinden oynatan...
Sözüm;
Ah benim geceden kalma yalnızlığım,
Ah benim güneşle batan benliğim,
Ah benim kırık, kederli yüreğim,
Ah benim ağır ruhum,
Ah benim yıldızlara gebeliğim
Duyuyorum alev alev titrediğini
Ah benim geceden kalma yalnızlığım,
Ah benim güneşle batan benliğim,
Ah benim kırık, kederli yüreğim,
Ah benim ağır ruhum,
Ah benim yıldızlara gebeliğim
Duyuyorum alev alev titrediğini
Ah bendeki bağlılığa arzu; kendimi sende yitirmeme sebep olan...
Sessizce konuşuyorum kendimle; zaman sessiz… zaman hırsız… zaman kazanmadan gel!
Öyle yanıyorum öyle kanıyorum ki yaram kabuk bağlamıyor!
Temmuzdu… adı aşk’tı… tüm alçakgönüllülüğüyle zaman önümüzdeydi, yazık ki sen…
En sessiz zamanımda düşüyorsun ya yüreğime sevgili
Kim uyanmak ister ki çalınmış yarına...
Sen Kardelen ol çıkart başını umudun karasına inat....
Az yaşamışsın ne önemi var; hayal et...
Hayaletler hem çok sevilir; hem çok korkulur...
Ölümsüzdür, ulaşılmazdır... sen çıkart başını inadına umut yarına...
Yoksa kim uyanmak ister çalınmış yarına..
bu gece yıldızlar
senin için son kez parlayacak
sabaha karşı seninle birlikte sönecek
seni bekleyen kavak ağacı
rüzgarın serinliğini son kez duyumsayacak
alırken seni kollarına başı eğilecek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!