Cahil başa ne desen, boşa.
Ne başını ağrıt, nede özünü tüket.
Taslaşmış yüreğe ne etsen, boşa.
Ömrünü tüketmeden, boşa....
Meyvesiz ağacı taşlama boşa.
Sen Sevdam
Yeryüzü gerçeğim
Aynı zamanda Ahirim
Sen,gönül er'im
Ruhsuz beden "Nü"kalır
Ruhum kaldı sende
Bıktık biz siyasilerden,
gideni aratanlardan.
Hak,adalet,birlik deyip.
Kazanıp,unutanlardan.
Sevda,sadece bir koltuk.
Dersimizi almıştık ezelden.
Edemedik ezberi geceden.
Güneş bir mızrak boyu çıkmadan,
Çözemedik kumpası tez elden.
Görmüştük ihaneti önceden,
Günler gelip geçiyor
Deli gönlüm vuslat diyor da başka birşey demiyor
Yaş kameline ermiş,ammaaaa
Sevda serimden hiç gitmiyor
Ben miyim,tek deli sevdalı
Bülbül figan etmiş, kim duya?
Aşık yangınlara düşmüş, kim seze?
Gök yüzü ağlamış, kim göre?
Yaratandan başka, kim bile...
Ağlarım, yar diye diye.
Yürek aşk ile yandıkca
Ne söz biter, nede saz yeter
Bülbül aşkını andıkça
Ne türküler biter, nede yangını
Vuslata erenler bahtiyar olur
Hz. Ali der; Söz ilaç gibidir.
Azı faydalı çoğu zararlıdır.
Dil aklın tercümanıdır.
Düşünerek konuşmak gerekir.
Dil,insanın terazisidir.
Bir zamanlar dağlar,
Beslerdi haksızlığa isyanları.
Sevdalılara kucak açar,
Saklardı sinesi yananları...
şimdiler de sinesinde
Barındırır,kalles kardeşleri...
Avşar İli büyük sevinç yaşadı.
Toy'la bahara hoş geldin denildi.
Develer katar katar, göç başladı.
Yükleri denkledik, deli yüregim.
Bu göçle yandı, sevdalı yüregim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!