Nihat Gülle Şiirleri - Şair Nihat Gülle

Karanlık perdesini çekince gökyüzü
Esrarlı bir sessizlikle kaplanır yeryüzü
Yıldızlar aratmaz adeta ışıklı gündüzü
Sular gümüş rengini alır enginde

Yorgun kuşlar mutludur yuvalarında

Seni aradım yürüyen yollara bakıp bakıp
Seni sordum göçmen kuşlara dalıp dalıp
Bana gel,biçare bahtımın yüzü gülsün
Sen gönül bahçemde açan gonca bir gülsün

Sonbahar yaprakları dökülür şiirlerime

Dağlarına karmı yağdı
Yollarına çığmı düştü
Bağlarına güzmü geldi
Güzel Harput'um,civan gakkoşum

Pınarların çağlamıyor

Gül deste gül deste,Gül deste deste
Güllerin şahına yaptım bir beste
Güller hep har olmuş efendim yasta
Gül deste,Gül deste,Gül deste deste
......¯`°¯`°²¤ ¤²°`¯
Gül deste gül deste,Gül deste deste

Ne zaman seni hayal etsem,sevgili
Güller açar gönül bahçemde gonca güller
Çağıldar içimde sonsuza akan bir sevgi şelalesi
Gözümün baktığı her yer sen olursun canım
Sen kokar gül bahçemde gül damlası tomurcuklar
Gönlümün ulaştığı her yerde senin sesin yankılanır

Sen benim kipriklerimde
Bir damla gözyaşı olsaydın
Seni kaybetmemek için
Ağlardım gönülden gizlice

Sen benim yüreğimde

Göz yumma güneşinden,ne kadar nuru kararsa
Sönmez ebedi,her gecenin bir gündüzü vardır
Tevfik FİKRET

Hakikat bir güneştir,o güneşten göz yumma ne kadar nuru sönse kararsa da
Hakkın,hakikatin güneşi ebediyen sönmez,her karanlık gecenin bir gündüzü,nurlu bir sabahı vardır.Ayet’te bildirilen.”Hak geldi,batıl zail oldu” müjdesi gereği,batıl yok olup gidecektir.Hak ve hakikat güneşe,batıl gölgeye benzer.

Yakamozlar gözlerinde ışıyan kimsesiz bir kadın
Başka kentlerin başkaldıran yalnızlığında kırıktır kanadın
Aldatılmış yıkılmış hem günahkardır adın
Çığ düşen dağların görkemli karanlığında
Bir türkü dolanır diline bulvarda yürürken
Kalbi kırık,gözleri yaşlı,ruhu bezgin,yüreği yaralı

Suret İnsan siret hayvan olur ise kişinin
Daima susuz dolaşıp insanı bulmazsa ne güç
Niyazi MISRİ
Ayette de bildirildiği gibi;
“Onlar hayvanlar gibidir,belki daha da sapıktırlar,işte onlar (Allah'tan) gafildirler.”(7/179)
Kur’anı Kerimde “Belhüm Adal” denilen aşağıların aşağısı mertebe nefs cehennemidir.Eski

Bırak beni sensizliğin tenha sahilinde
Teselliyi ararım sarhoş gönül seslerinde
Git uzaklara özentiğin tatlı yaşamlara
Kendini feda et seni bence sevmeyen insanlara
Sana selamımı getirecektir daima son kuşlar
Mutluluk vermeyecektir asla yabancı bakışlar