Nezaket Toraman Şiirleri - Şair Nezaket ...

Sevgi ile seni anlattım.
Zaten sevgi o dediler..

Sevgiyle şiir de seni yazdım,
Kağıt şımardı yüzü ağardı..
Mutluluktan kalem ağladı.

Ben sevdanın oturduğu sokaktayım.
Geceler bitmiyordu seni düşüncükçe..
Bu sevda yaraydı kangren oldu
Gözümü açıyorum sen yürüyorum sen
Ayık günüm yok gibi içmeden.
Sevda sokağında garipler onlarda ben gibiler

Gecenin kolarında ürperiyorum
Sevgiyi arıyorum zifiri karanlık
Bir kedi sesiyle irkiliyorum
Tutsak sanki ciyaklıyor..
Bir güzel koku alıyorum
Yanı başımdan iksir gibi

Ne de çok beklentim olmuş,
Sevdiklerimden..
Düşüncelerimi hapsedemedim.
Yüreğim yanıyor.
Üşüyorum artık.

Aynadaki beni gördüm
Sanki yıllardan beri bakmamışçasına
Şairin dediği gibi
Kimdi bu yabancı yüz?
Bu benmiydim diyerek
Yüzümdeki solgunluk,

Bugün yüreğim kanıyor.
Bugün ayrılık günüm,
Hani verdiğimiz söz
Söyle bu sen misin..
Bu ben miyim sevgilim.
Olmaz demiştim sana..

Beklenen

Uzaklardan gelen sesleri.
Gecenin matemi boğuyor yine..
Pür dikat dinliyorum kapıdaki ayak sesini..
Uzaklardan beklenen sevgili gibi

Sen vardın dün gece yine,
Sen vardın hücrelerimde.
Her hücremde sen,
Ne kadar çokmuşsun meğer,
Sevebileceğim kadar,
Oysaki zaman durmuştu,

-Tüm dinlediğim şarkılardan bir demet derledim.
Mevsimlerden sonbahardayım..
Artık çok geç seni beklemiyorum.
Hayatım batık doğmuyor güneşim
,Umutsuz bir yangın var içimde,Söndürmez kimse
.Gitmek kolay. Dönmek zor mu?

Verdiği selam dı o gün mutluluk.
Umutsuz beklerken kapı önünde.
Nasıl anlatsam ki bu duyguyu.
Görünmez ki gönlümde ki yerde
Yaşamın sonunu silmişken daha dün
Çıkmışta gelmiş baktım ki bugün.