Nezaket Toraman Şiirleri - Şair Nezaket ...

Gönül sevdasına düşerse insan.
Ne kadar dolu olsa da
Gönlü boş sanır.
Aradığı ruhu bulduysa eğer.
Vız gelir muhabbet vız gelir dünya.
Pişmanlık duysa da bir kere insan,

Mevsim artık sonbahar,
Gelmene ne gerek var..
Açılan yaraların,
Sürdüler merhemini..
Unutturdular seni!
Sende artık unut beni

Neden ben neden sen diye düşündüm,
İzmir sokakları bir başka bu gün!
Sen geleceksin diye sanki sevinçli..
Gönlümdeki sevinç bir başka bu gün..
Geleceksin diye kollarımı açtım kocaman,
Hani şu kocaman sevmek gibi..

Sepeti aldı yerden. yumuşacık ihtiyarcık,
Tüm gücünü kullanarak
Belkide gücü kadar az olan parasını harcayacaktı o gün.
Eğdi belini ve yürüdü yavaşçacık
Halen geçmişten gelen bir mağrurlukla dik tuttu başını,
Tezgahın önüne geldiğinde

Bir kere olsun arkadaş sen hiç
Dolu,dolu ağladın mı bir başkası için,
Düşündün mü sen nereye koştuğunu
Bir kere olsun arkadaş,
Yalnız kaldığında hıçkıra, hıçkıra ağladın mı
Hiç düş kurup düşündün mü

Bir rastlantı sonucu tanımıştım onu,
Henüz güller tomurcukken.
Bir akşam kızıllığıyla kaybolurken gün.
Onu sevmiştim,yada öyle sanmıştım..
Diğer akşama birleştirdiğim günü,
Beklemiştim..sanki!

Düşündüm bugün insanları
Aradıkları nasıl bir güzellik
Olmaz dedi gönlüm yanlışa düşme
Hayır dedi beynim durum gerçekten öyle
Güzellik herşey, nasıl bir şeyse
karaca oğlan bile ilede güzel

İzini silemezsin
En unutmak istediklerin,
En onulmaz zamanda gelir aklına
Kimi günler hep vaz geçmişsin gibi görünsen de
Unutamazsın nafile.
Hayat seni istediği kadar çeker boşluğa

Bir yol ki unutulmuş.
Bir yol ki hiç gidilmez,
Öyle bilinip öyle sanılmış.
Bu yolu bulmak için
Neden çabam olmamış?
İnsan denen insana,

Bir kadının çığlığı
TakÎ ana rahminde işlenmiş
Tüm benliğiyle göğüs germiş
Olmaması için bu olanlara
Nafile çaba yaşanacak bunlar
Bir selvi gibi dik dursa da.