Nezaket Toraman Şiirleri - Şair Nezaket ...

Benim düşüncelerimdi hep.
Senin de düşüncelerin.
Bir yudum sevgiydi aradığımız.
Mutlu sandığımızda..
Hep mutsuzduk...
Hep buruk bir hüzündü,

Ben sevdanın oturduğu sokaktayım.
Geceler bitmiyordu seni düşüncükçe..
Bu sevda yaraydı kangren oldu
Gözümü açıyorum sen yürüyorum sen
Ayık günüm yok gibi içmeden.
Sevda sokağında garipler onlarda ben gibiler

Olmayacak umutların peşinden,
Ne olacak bilmeyerek yaşanmaz.
Yoksulluktan pas mı tutmuş gönüller..
Silmek için uğraş sanda açılmaz.

Kadere sitemle bu iş çözülmez.

seni tanımak
zaman içinde en güzel şey.
seni yaşamak yaşam içinde ne güzel şey..
seni görmek güneşi görmek gibi bir şey.
seni sevmek Allah’ım çözemediğim şey..
can arkadaşım dedin ne güzeldin..

Sıcak bastırmış bu şehirde.
Baharın son günleri yazın başı..
Herkeste bir telaş!
Bahar bitiyor hayatımın yazı..
Seni bekliyorum bu ben şehirde

Bir kere olsun arkadaş sen hiç
Dolu,dolu ağladın mı bir başkası için,
Düşündün mü sen nereye koştuğunu
Bir kere olsun arkadaş,
Yalnız kaldığında hıçkıra, hıçkıra ağladın mı
Hiç düş kurup düşündün mü

Yaşamı zor sanırdım.
Hani der ya şair, bu derde düşmeden önce
İşte öyle oldum aşk değildi,
Ruhta ve bedendeydi. bu kez sancı
Yaşamın nede çok yükü olduğunu sanırdım,
Oysaki bir tüy kadar hafifmiş,

Bahardan sonra açmış gelincik
Kızıl güle nisbet mi edecek.
Ne kadarda masum yalnız gelincik
Ha düştüm ha düşeceğim,
Dokunmayın yüreğime der gibi

Zeytin ağaçları yol kenarında,
Sanki bendiler.
Hepsi yalnızdılar...
Hepsi bireydiler.
Farkımız yüreklerimizdi..
Oysaki onlar yağmuru beklediler

Göçebe gibi düşüncelerim de
Bir gönüle yerleşemedim gerçekte.
bulutlar küsmemiş.
Yağmur bile ahenkle yağarken,
Neden aşklar kaçamak halde.
Savurulmasın diye kolladım bunca yıl.