Ey aşkımın şahidi gökte ki kamer
Nerede benim ışık yüzlüm
Deniz gözlüm yüce gönüllüm nerede
Bakacaksın uzaklardan
Dindi sansan da yürek fırtınan
Dinmeyecek yürek yangının
İçeceksin yine dostlarını toplayıp
Şişenin dibindeki rakıyı zerresine kadar
Göreceksin ayrılığın ne beter olduğunu
Unutmak ihanettir yürek yarama
Aldığın ahların gelsin yoluna
Ettiğin zulümler baht olsun sana
Hasret düğümleri taht olsun sana
İnleyip ah ederek bin ölüm dile
Belki
Fermanım yazılmış kalemim kırılmış
Hangi kudret döndürür ki yolumdan beni
Uçursan da ak güvercinleri doldursan gökyüzünü
Martılarım çığlık atsa da senin mavi denizine
Çıka gelirim bir gün
Ellerimde hanımeli kokularıyla
Ben uzak mı uzak yaban ellerinden
Güneş görmemiş vadinin zambakları
Üşüyor bak ellerimde şimdi
Hani ben senin gönlünde
Bir melektim
Her şey gibi
Sevgilerde aynı kalmıyormuş
Gitmek mi zor dersen
Ben kalmak derim.
Çıksan yücelere seslensen boşa
Ulaşmaz seslerin bu garip başa
Sıla selamların gitse de hoşa
Anladım sen beni sevmeyeceksin
Ben Merzifon kızıyım
Arşınladığım her yol ruhumda izler bıraktı
Ayakkabıcılar arastasından alınırdı her ayakkabı süslü terlikler
Hala sıcacıktır insanları
Sen söz ol bense vezin
Şiir olalım
Toplayayım bir güzel yüreğini
Kalbinin kırıklarını keseyim
Söz hiç acıtmam
Bak önümüz de bahar
Ne gerek var ağrımayan kafaya bez bağlamaya
Ben benim içimde ki coşkuyu seviyorum
Kimseye gereksinme duymadan
Kendimle hem hal olmak
Benim bana ihtiyacım var
Sözünden bir kez cayanı koymam gönlüme
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!