Sesinin tınısında kırılmışlık var sanki
İyi ki varsın derken hüzünlü geliyordu
En ulvi duygularla yanıyor kalbin belki
Öptüğüm yüreğinden hıçkırık geliyordu
Eylülüm neden adın hüzün senin
Oysa en çok sevdiğimsin benim
Baharın coşkusu yazın ateşi terketti mi seni
Korkma lütfen ben buradayım
Senin en arı an çıplak hallerini
Kimsecikler sevmese de ben seviyorum
Gönül salıncağımda sallanırım umarsız
Şen kahkaham duyulur göklere uzandıkça
Öylesine mutlu ki içimdeki şu çocuk
Şen kahkaham duyulur göklere uzandıkça
Görmeseydi bu gözlerim gözleri
Bağlanarak kalırmıydım giderdim
Hatıramda canım yakan sözleri
İnfaz dedin verdin bana ölümü
Hiç bir fayda vermiyor ki gelişim
Geceler geçmez oldu duyulmuyor nefesin
Çaresizlik küpüne sensizlik kuruyorum
Dilimde ki duaya can veriyor hevesin
Gecenin karasında kaybolup gidiyorum
Günlere gün eklendi canım uçtu uçacak
Kurtuldum sanma sakın gönülde dert açınca
Rabbin sevdiği kula kimsesiz diyemezsin
Kırdığın kalplerde ki acıları saçınca
Şu dünya üzerinde huzurla gezemezsin
Aramakla bulunmaz ansızın tutulursun
Ben senin bildiğin Leylalardan değilim
Ben onlara benzemem
Parmağımın ucunda
Dünya’ya kırk takla attırabilen ben
Senin fiskenle yıkılırım mı sandın
Ah ne büyük aldanış
Yıldızlar da kaçar olmuş benden
Ay küsmüş güneş küsmüş
Gece gündüz küsmüş bana
Ben bana küsmüşüm
Küs müyüz dersen
Küsüz
Lavantalar küstü bu yıl da
Aşıklar kanamayacak kokusuna
Güvencesi kalmamış sevdaya
Rüzgarlara kapıldı gitti
Güvenemedi ki
O güzel lavantalar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!