Aşkın en zorundan geçtim de geldim
Yar diye ben onu seçtim de geldim
Aşktan sarhos oldum içtim de geldim
Sorma bana sen o aşkı tükendim
Ben onun uğrunda benden vazgeçtim
İzliyordun
Her bir turumu
Sana ne hatırlatıyorum bilmiyorum
Gözlerinden ışığın bin ahengi süzülürken
Kalbimde kaç tur atmıştım acaba
Kaç sevi yitikti
Hüzün toprağıyla karılmış hamurum
Gerek görmemişler
Şu dünyada insanlar
Vefa suyunu
Oysa istediğim başka
Bedenime sıhhat ömrüme afiyet
Hayatın kıyısını aştım
Sessiz kendi halimde
Şimdi ortasındayım
Hasretinin varisiyim
Tecelli etmiyor vuslat bir türlü
Özledim diyorum
Olmaz dediklerin olacak bir gün
Duracak o aklın anlayacaksın
Ömrüne çileyi aldığın o gün
Uzaktan sesimi sen duyacaksın
Ne insanlar gördüm içleri bomboş
İnsan kaç kez ölür
Ben benimkileri saymadım
Öyle çoktular ki
Yaşadım yaşadım hiç ayamadım
Bazen eş öldürür
Bazen dost sandıklarımız
Sevmekten korkanlara inat arsız gülüşlerim çatlatır insanları.
Affedişlerim vardır benim bazılarının hafızasının ve yüreklerinin anlayamadığı...
Severken ciğerden severim ya hani, kimi huzur ,kimi can ,kimi aşk bulur sesimin ahenginde...
Vurgunlar da yerim sırtımın en ortasından kırk hareli hançerle...
Hayat Belli Mi Olur
Bu dünyanın gamını sende mi sanıyorsun
Cümle alem başında derdini anıyorsun
Ey gidi geçen günüm dününe yanıyorsun
Mutluluk yaşarsın sen hayat belli mi olur
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!