© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Mezarlıklar... Oracıkta duran soğuk mermer taşın ve önündeki toprağın altında olan en sevdiğinse bile size bunu hissettiremeyen ruhsuzca kalakalmanıza sebebiyet veren mekân.
Her yerde sıra sıra taşlar ve insanlar var. İnsanlar geziyorlar bunların arasında, ara sıra birbirlerine bişeyler göstererek başlarını sallıyorlar sonra arkalarına bile dönüp bakmadan gidiyorlar...
Bir annenin çocuğunun mezar taşını öptüğünü gördüm ki yapabilecek bundan fazla bir şey yoktu, Orda oturup bir daha hiç kalkmak istemezmiş gibi bi hali vardı, insanlar baş salladılar yine, çok acıdır çocuğunu kaybetmek! öyledir evet, bir başkası daha başını salladı, uzaklaştılar sonra.
Mermerler hiçbirşey ifade etmez zaten, üstündeki isim çok tanıdıksa bile öylece bakakalıyorsun, inanılır bir şeymiş gibi gelmiyor. Yakılmak güzel olurdu dedirtiyor insana her defasında, arada insanlar gelip gidiyor ama sen hep gömülmüş duruyorsun ve bedenin çürüyor, kemiriliyor, bakteriler sarıyor etrafı, gelen giden buna yardımcı olamıyor, mermere bakıp ellerini açarak senin duyamayacağın, duysan da zaten anlamayacağın bir dilde bişeyler mırıldanıyor ve gidiyorlar...
Yapabilecekleri tek şey bu çünkü.
İşte burası bedene giydirilen son kılık...
Ruhumla birlikte bedenimi de özgür bırakmak istiyorum