© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
estek köstek
es tek
kös tek
Kahverengi gömlekliler…
Günahın rengi gridir.. belirsizdir. Net olan bişeyde günah olduğunu düşünüp tedirgin olmazsın.
muhabbet sistemi mi, hukuk sistemi mi; içinde olunmaya değer olan...
Aziz Augustinus insanı bir ihtimal olarak görür, yani ilk günah varlığın küçüklüğü ile, aynı şey değil, somut bir hatadır, insanın kendini tercih etmesi ve Tanrıdan yüz çevirmesi, dolayısıyla insanın özgürlüğü lütufa bağlanmıştır, onun varlığının küçüklüğü, gerçek anlam da bir küçüklüktür, bir hafiflik, ve yetersizliktir., özgürlük düşüşten önce nasıl olup da kötülüğü seçmiştir, biz kendisini reddeden ve var olmayı değil, hiçliği seçen özgülük nedir. İnsanın Tanrının tümel varlığı karşısındaki varlığının küçüklüğü nün karşısına din, sonsuz bir hayat yerlleştirir, Bu bizi ölümden kurtarır, fakat dünya hayatını ilk hatanın kefaretine ve uzun bir cezaya dönüştürür, din, ölümü öldürerek hayat verir, sonsuzluk an¹ı boşaltır, çünkü hayat ve ölüm birbirinden ayrılamaz,
ölüm hayatın içinde mevcuttur, ölmek üzere yaşarız, din, ölümümüzü alarak hayatımızı da elimizden alır. Din,
ebedi hayat uğruna bu hayatın ölümünü vurgular. Şiirin başlangıç noktası da din gibi, asli insanlık durumudur,
orada olmak, bize düşman ve yabancı bir dünya olan oraya fırlatılıp atılmış olduğumuzu bilmek, ve bunun herşeyi kararsız kıldığı olgusuk. zamansallık ve fanilik, şair kendi üslubuyla, negatif biçimde bir dilin kıyısına
gelir. Ve bu kıyıya sessizlik denir, beyaz bir sayfa, göle benzer bir sessizlik, çarşaf gibi, pürüzsüz bir su. Ve
insan derinlere suyun dibine inip sessizce beklemelidir, kısırlık ilhama dönüşür, boşluk da doluluğa, kuraklığın
ardından şiirsel söz tomurcuklanır, şiirsel yorum insanlık durumunun ortaya serilişidir. Dünyaya şaşırırız, çünkü
kendisini bize bir yabancı, tekinsiz, olarak sunar, dünyanın bize karşı ilgisizliği bütünü itibariyle bizim varlık
ihtimalimizin ona verebileceğinin ötesinde, bir anlamı olmamasından kaynaklanır, bu ihtimal de ölümdür,
çünkü insan doğduğu anda ölecek kadar yaşlanmış demektir, doğduğumuz andan itibaren hayatın yabancı
ve tekinsiz bir yerdeki sürekli bir varlıktır., burada huzurumuz yoktur, çünkü kendimizi hiçliğe, yokluğun içine
atmışızdır, hatamız ve borcumuz çok eskidir.
Octavio PAZ, Meksikalı ŞAİR, DAHİ, 1998
Ya bu borç ödenecek ya da o imkan elinden tamamen alınarak, kızgın bir deliğe tıkılacaktır aday.
çıkış var gücüyle Allaha çalışmaktır.
Uğruna can verdimiz yerde göründü,
Mehlika Sultana aşık yedi genç,
artık dönmeyecekmiş dediler.
Yahya KEMAL, Evladı Fatiha,
Artık dönmeye gerek yoktur, üstlerini düşeni yapmışlar ve bu bataklıktan çıkmışlardır dünya sınavında., amaç, hasıl olmuş, herkes bir geçiş noktası olara kodlanmış bu yerden esenliğin kucağındaki aşk iklimin esintilerinde
yüzlerini yıkamaktadırlar.
Allahın ipine - sıkı - sarılın. KURAN, KENDİ Konuşuyor.
Bedavası düşünülmemiş, Hikmetinden sual olmaz Tanrımız. - DAĞLARCA, Dağlar gibi.
Aziz Augustinus, insanı bir ihtimal olarak görür, yani - ilk günah - varlığın küçüklüğü - ile aynı şey değil, somut
bir hatadır, insanın kendini tercih etmesi Tanrı dan yüz çevirmesi, varlığının küçüklüğü gerçek anlamda bir
küçüklüktür, bir hafiflik, ve yetersizliktir, fakat bu nedensellik ilişkisini toptan ortadan kaldırmayı başaramaz, özgürlük düşüşten önce nasıl olup da kötülüğü seçmiştir, bu kendini reddeden ve var olmayı değil hiçliği seçen
özgülük nedir, İnsanın, Tanrının tümel varlığı karşısındaki, varlığının küçüklüğünün karşısına din, sonsuz bir
hayat yerleştirir, bu bizi ölümden kurtarır, fakat dünya hayatını ilk hatanın keferetine ve uzun bir cezaya dönüştürür, din, ölümü öldürerek, hayata hayat verir, sonsuzluk an¹ı boşaltır, çünkü hayat ve ölüm birbirinden ayrılmaz, ölüm hayatın içinde mevcuttur, ölmek üzere yaşarız, din, ölümümüzü alarak,hayatımızı da elimizden alır. din ebedi hayat uğruna, bu hayatın ölümünü vurgular.. Dünyaya şaşırırız, çünkü kendisini yabancı, tekinsiz,
olarak sunar, dünyanın bize karşı ilgisizliği, bütünü itibarıyle bizim varlık ihtimalimizin ona verebileceğinin ötesinde bir anlamı olmamamasından kaynaklanır, bu ihtimal de ölümdür, çünkü insan doğduğu anda ölecek kadar yaşlanmış demektir, doğduğumuz andan itibaren hayatımız yabancı ve tekinsiz bir yerdeki sürekli bir
varlıktır.
Octavio PAZ, Meksikalı ŞAİR, DAHİ, 1998
Uğruna can verdiğimiz yerde göründü,-demesi Yahya KEMALİn, Osmanlı Tarihini özetlerken, tam da budur,
kendi dönemlerinde benzersizdiler, donanımlı yöneticilerin açtığı yolda, kendileri de aynı saygı ve yerine
getirme iradesiyle, yerlerini hakkıyla kazandılar, hepsi olmasa bile çoğu, halbuki modern evre de bu en düşük
seviyeye çekilir, demokrasi ile şekillenen halkın yükseltilmesiyle, gerçekte öyle bir şey yoktur, yüzeysellik, ve
donanımsızlık hakimdir, iki dünya savaşında olduğu gibi ve teknik imkanlarla donatılmış, üstelik buna hakim
olabilecek kaliteyi de koruyamayan insan, en ufak bir ekonomik çalkantı da, yerini koruyamaz ve vahşetin
kucağına düşer, istenilen olmuştur, başından atılır, kuyuya, en çok karşı irade gösterip, - yırtınan - da başarabilirse kurtulacaktır, yani Kierkegaardın başlama vuruşu yaptığı - 1855 - yeni dönem bütün ağırlığıyla
dünyaya çöker, sadece oyun - vicdanından talimat alanlara açıktır artık - o ölesiye çileyi yaşamadan da geçit
verilmeyecektir, bu sürgün varlığına, kolayca elinden alınan, iman en güçlü çelmedir, düşmemek de, o eski,
unutulmuş, köhnemiş imanı kendi içinde kurabilip, kavgasını verecek gösterene açılacaktır artık kapı,tamamen suratına kapatılmıştır, kötülük çığ gibi, iyilik iyice cılız, yapabilnse ebediyetin kucağına oturur ki, o da çok büyük,yani bu sarmal, keskin bir bıcak gibi çalışır, modern evrede yardım edecek kimse, yoktur, ve top
tamamen sendedir ve gayretinde, - O birey - dediği ağır yük budur işte, yeni dönem dağdan insanın üstüne
yuvarlanan bir çığdır, kurtulmak da ölesiye bir irade, farkeden bir şey olmamıştır, eskiden de adanmışlar,
onun için can verdiği kadar vardı, Türkler örneğinde olduğu gibi, sadece bu dünya çapında minimuma indirilmiştir, kim değerlere değer katarak, ve göze alarak ölümsüzlük kervanına katılacak, toplumlardan secer,
yani kavgasını verenlerden, kısaca Mehlika Sultaana Aşıklardan.
Mehlika Sultana aşık yedi genç, artık dönmeyecekmiş dediler. - Yahya KEMAL,
Niye dönsün, ölümüzlük bu ve haketmiş, kızgın delik değil ki geri dönmek istesin.
Kaderlerini gayretlerine bıraktık. - KURAN, KENDİ Konuşuyor.
Aziz Augustinus, insanı bir ihtimal olarak görür, yani - ilk günah - varlığın küçüklüğü - ile aynı şey değil, somut
bir hatadır, insanın kendini tercih etmesi Tanrı dan yüz çevirmesi, varlığının küçüklüğü gerçek anlamda bir
küçüklüktür, bir hafiflik, ve yetersizliktir, fakat bu nedensellik ilişkisini toptan ortadan kaldırmayı başaramaz, özgürlük düşüşten önce nasıl olup da kötülüğü seçmiştir, bu kendini reddeden ve var olmayı değil hiçliği seçen
özgülük nedir, İnsanın, Tanrının tümel varlığı karşısındaki, varlığının küçüklüğünün karşısına din, sonsuz bir
hayat yerleştirir, bu bizi ölümden kurtarır, fakat dünya hayatını ilk hatanın keferetine ve uzun bir cezaya dönüştürür, din, ölümü öldürerek, hayata hayat verir, sonsuzluk an¹ı boşaltır, çünkü hayat ve ölüm birbirinden ayrılmaz, ölüm hayatın içinde mevcuttur, ölmek üzere yaşarız, din, ölümümüzü alarak,hayatımızı da elimizden alır. din ebedi hayat uğruna, bu hayatın ölümünü vurgular.. Dünyaya şaşırırız, çünkü kendisini yabancı, tekinsiz,
olarak sunar, dünyanın bize karşı ilgisizliği, bütünü itibarıyle bizim varlık ihtimalimizin ona verebileceğinin ötesinde bir anlamı olmamamasından kaynaklanır, bu ihtimal de ölümdür, çünkü insan doğduğu anda ölecek kadar yaşlanmış demektir, doğduğumuz andan itibaren hayatımız yabancı ve tekinsiz bir yerdeki sürekli bir
varlıktır.
Octavio PAZ, Meksikalı ŞAİR, DAHİ, 1998
Uğruna can verdiğimiz yerde göründü,-demesi Yahya KEMALİn, Osmanlı Tarihini özetlerken, tam da budur,
kendi dönemlerinde benzersizdiler, donanımlı yöneticilerin açtığı yolda, kendileri de aynı saygı ve yerine
getirme iradesiyle, yerlerini hakkıyla kazandılar, hepsi olmasa bile çoğu, halbuki modern evre de bu en düşük
seviyeye çekilir, demokrasi ile şekillenen halkın yükseltilmesiyle, gerçekte öyle bir şey yoktur, yüzeysellik, ve
donanımsızlık hakimdir, iki dünya savaşında olduğu gibi ve teknik imkanlarla donatılmış, üstelik buna hakim
olabilecek kaliteyi de koruyamayan insan, en ufak bir ekonomik çalkantı da, yerini koruyamaz ve vahşetin
kucağına düşer, istenilen olmuştur, başından atılır, kuyuya, en çok karşı irade gösterip, - yırtınan - da başarabilirse kurtulacaktır, yani Kierkegaardın başlama vuruşu yaptığı - 1855 - yeni dönem bütün ağırlığıyla
dünyaya çöker, sadece oyun - vicdanından talimat alanlara açıktır artık - o ölesiye çileyi yaşamadan da geçit
verilmeyecektir, bu sürgün varlığına, kolayca elinden alınan, iman en güçlü çelmedir, düşmemek de, o eski,
unutulmuş, köhnemiş imanı kendi içinde kurabilip, kavgasını verecek gösterene açılacaktır artık kapı,tamamen suratına kapatılmıştır, kötülük çığ gibi, iyilik iyice cılız, yapabilnse ebediyetin kucağına oturur ki, o da çok büyük,yani bu sarmal, keskin bir bıcak gibi çalışır, modern evrede yardım edecek kimse, yoktur, ve top
tamamen sendedir ve gayretinde, - O birey - dediği ağır yük budur işte, yeni dönem dağdan insanın üstüne
yuvarlanan bir çığdır, kurtulmak da ölesiye bir irade, farkeden bir şey olmamıştır, eskiden de adanmışlar,
onun için can verdiği kadar vardı, Türkler örneğinde olduğu gibi, sadece bu dünya çapında minimuma indirilmiştir, kim değerlere değer katarak, ve göze alarak ölümsüzlük kervanına katılacak, toplumlardan secer,
yani kavgasını verenlerden, kısaca Mehlika Sultaana Aşıklardan.
Mehlika Sultana aşık yedi genç, artık dönmeyecekmiş dediler. - Yahya KEMAL,
Niye dönsün, ölümüzlük bu ve haketmiş, kızgın delik değil ki geri dönmek istesin.
Kaderlerini gayretlerine bıraktık. - KURAN, KENDİ Konuşuyor.
Aziz Augustinus, insanı bir ihtimal olarak görür, yani - ilk günah - varlığın küçüklüğü - ile aynı şey değil, somut
bir hatadır, insanın kendini tercih etmesi Tanrı dan yüz çevirmesi, varlığının küçüklüğü gerçek anlamda bir
küçüklüktür, bir hafiflik, ve yetersizliktir, fakat bu nedensellik ilişkisini toptan ortadan kaldırmayı başaramaz, özgürlük düşüşten önce nasıl olup da kötülüğü seçmiştir, bu kendini reddeden ve var olmayı değil hiçliği seçen
özgülük nedir, İnsanın, Tanrının tümel varlığı karşısındaki, varlığının küçüklüğünün karşısına din, sonsuz bir
hayat yerleştirir, bu bizi ölümden kurtarır, fakat dünya hayatını ilk hatanın keferetine ve uzun bir cezaya dönüştürür, din, ölümü öldürerek, hayata hayat verir, sonsuzluk an¹ı boşaltır, çünkü hayat ve ölüm birbirinden ayrılmaz, ölüm hayatın içinde mevcuttur, ölmek üzere yaşarız, din, ölümümüzü alarak,hayatımızı da elimizden alır. din ebedi hayat uğruna, bu hayatın ölümünü vurgular.. Dünyaya şaşırırız, çünkü kendisini yabancı, tekinsiz,
olarak sunar, dünyanın bize karşı ilgisizliği, bütünü itibarıyle bizim varlık ihtimalimizin ona verebileceğinin ötesinde bir anlamı olmamamasından kaynaklanır, bu ihtimal de ölümdür, çünkü insan doğduğu anda ölecek kadar yaşlanmış demektir, doğduğumuz andan itibaren hayatımız yabancı ve tekinsiz bir yerdeki sürekli bir
varlıktır.
Octavio PAZ, Meksikalı ŞAİR, DAHİ, 1998
Uğruna can verdiğimiz yerde göründü,-demesi Yahya KEMALİn, Osmanlı Tarihini özetlerken, tam da budur,
kendi dönemlerinde benzersizdiler, donanımlı yöneticilerin açtığı yolda, kendileri de aynı saygı ve yerine
getirme iradesiyle, yerlerini hakkıyla kazandılar, hepsi olmasa bile çoğu, halbuki modern evre de bu en düşük
seviyeye çekilir, demokrasi ile şekillenen halkın yükseltilmesiyle, gerçekte öyle bir şey yoktur, yüzeysellik, ve
donanımsızlık hakimdir, iki dünya savaşında olduğu gibi ve teknik imkanlarla donatılmış, üstelik buna hakim
olabilecek kaliteyi de koruyamayan insan, en ufak bir ekonomik çalkantı da, yerini koruyamaz ve vahşetin
kucağına düşer, istenilen olmuştur, başından atılır, kuyuya, en çok karşı irade gösterip, - yırtınan - da başarabilirse kurtulacaktır, yani Kierkegaardın başlama vuruşu yaptığı - 1855 - yeni dönem bütün ağırlığıyla
dünyaya çöker, sadece oyun - vicdanından talimat alanlara açıktır artık - o ölesiye çileyi yaşamadan da geçit
verilmeyecektir, bu sürgün varlığına, kolayca elinden alınan, iman en güçlü çelmedir, düşmemek de, o eski,
unutulmuş, köhnemiş imanı kendi içinde kurabilip, kavgasını verecek gösterene açılacaktır artık kapı,tamamen suratına kapatılmıştır, kötülük çığ gibi, iyilik iyice cılız, yapabilnse ebediyetin kucağına oturur ki, o da çok büyük,yani bu sarmal, keskin bir bıcak gibi çalışır, modern evrede yardım edecek kimse, yoktur, ve top
tamamen sendedir ve gayretinde, - O birey - dediği ağır yük budur işte, yeni dönem dağdan insanın üstüne
yuvarlanan bir çığdır, kurtulmak da ölesiye bir irade, farkeden bir şey olmamıştır, eskiden de adanmışlar,
onun için can verdiği kadar vardı, Türkler örneğinde olduğu gibi, sadece bu dünya çapında minimuma indirilmiştir, kim değerlere değer katarak, ve göze alarak ölümsüzlük kervanına katılacak, toplumlardan secer,
yani kavgasını verenlerden, kısaca Mehlika Sultaana Aşıklardan.
Mehlika Sultana aşık yedi genç, artık dönmeyecekmiş dediler. - Yahya KEMAL,
Niye dönsün, ölümüzlük bu ve haketmiş, kızgın delik değil ki geri dönmek istesin.
Kaderlerini gayretlerine bıraktık. - KURAN, KENDİ Konuşuyor.
Aziz Augustinus, insanı bir ihtimal olarak görür, yani - ilk günah - varlığın küçüklüğü - ile aynı şey değil, somut
bir hatadır, insanın kendini tercih etmesi Tanrı dan yüz çevirmesi, varlığının küçüklüğü gerçek anlamda bir
küçüklüktür, bir hafiflik, ve yetersizliktir, fakat bu nedensellik ilişkisini toptan ortadan kaldırmayı başaramaz, özgürlük düşüşten önce nasıl olup da kötülüğü seçmiştir, bu kendini reddeden ve var olmayı değil hiçliği seçen
özgülük nedir, İnsanın, Tanrının tümel varlığı karşısındaki, varlığının küçüklüğünün karşısına din, sonsuz bir
hayat yerleştirir, bu bizi ölümden kurtarır, fakat dünya hayatını ilk hatanın keferetine ve uzun bir cezaya dönüştürür, din, ölümü öldürerek, hayata hayat verir, sonsuzluk an¹ı boşaltır, çünkü hayat ve ölüm birbirinden ayrılmaz, ölüm hayatın içinde mevcuttur, ölmek üzere yaşarız, din, ölümümüzü alarak,hayatımızı da elimizden alır. din ebedi hayat uğruna, bu hayatın ölümünü vurgular.. Dünyaya şaşırırız, çünkü kendisini yabancı, tekinsiz,
olarak sunar, dünyanın bize karşı ilgisizliği, bütünü itibarıyle bizim varlık ihtimalimizin ona verebileceğinin ötesinde bir anlamı olmamamasından kaynaklanır, bu ihtimal de ölümdür, çünkü insan doğduğu anda ölecek kadar yaşlanmış demektir, doğduğumuz andan itibaren hayatımız yabancı ve tekinsiz bir yerdeki sürekli bir
varlıktır.
Octavio PAZ, Meksikalı ŞAİR, DAHİ, 1998
Uğruna can verdiğimiz yerde göründü,-demesi Yahya KEMALİn, Osmanlı Tarihini özetlerken, tam da budur,
kendi dönemlerinde benzersizdiler, donanımlı yöneticilerin açtığı yolda, kendileri de aynı saygı ve yerine
getirme iradesiyle, yerlerini hakkıyla kazandılar, hepsi olmasa bile çoğu, halbuki modern evre de bu en düşük
seviyeye çekilir, demokrasi ile şekillenen halkın yükseltilmesiyle, gerçekte öyle bir şey yoktur, yüzeysellik, ve
donanımsızlık hakimdir, iki dünya savaşında olduğu gibi ve teknik imkanlarla donatılmış, üstelik buna hakim
olabilecek kaliteyi de koruyamayan insan, en ufak bir ekonomik çalkantı da, yerini koruyamaz ve vahşetin
kucağına düşer, istenilen olmuştur, başından atılır, kuyuya, en çok karşı irade gösterip, - yırtınan - da başarabilirse kurtulacaktır, yani Kierkegaardın başlama vuruşu yaptığı - 1855 - yeni dönem bütün ağırlığıyla
dünyaya çöker, sadece oyun - vicdanından talimat alanlara açıktır artık - o ölesiye çileyi yaşamadan da geçit
verilmeyecektir, bu sürgün varlığına, kolayca elinden alınan, iman en güçlü çelmedir, düşmemek de, o eski,
unutulmuş, köhnemiş imanı kendi içinde kurabilip, kavgasını verecek gösterene açılacaktır artık kapı,tamamen suratına kapatılmıştır, kötülük çığ gibi, iyilik iyice cılız, yapabilnse ebediyetin kucağına oturur ki, o da çok büyük,yani bu sarmal, keskin bir bıcak gibi çalışır, modern evrede yardım edecek kimse, yoktur, ve top
tamamen sendedir ve gayretinde, - O birey - dediği ağır yük budur işte, yeni dönem dağdan insanın üstüne
yuvarlanan bir çığdır, kurtulmak da ölesiye bir irade, farkeden bir şey olmamıştır, eskiden de adanmışlar,
onun için can verdiği kadar vardı, Türkler örneğinde olduğu gibi, sadece bu dünya çapında minimuma indirilmiştir, kim değerlere değer katarak, ve göze alarak ölümsüzlük kervanına katılacak, toplumlardan secer,
yani kavgasını verenlerden, kısaca Mehlika Sultaana Aşıklardan.
Mehlika Sultana aşık yedi genç, artık dönmeyecekmiş dediler. - Yahya KEMAL,
Niye dönsün, ölümüzlük bu ve haketmiş, kızgın delik değil ki geri dönmek istesin.
Kaderlerini gayretlerine bıraktık. - KURAN, KENDİ Konuşuyor.
Aziz Augustinus, insanı bir ihtimal olarak görür, yani - ilk günah - varlığın küçüklüğü - ile aynı şey değil, somut
bir hatadır, insanın kendini tercih etmesi Tanrı dan yüz çevirmesi, varlığının küçüklüğü gerçek anlamda bir
küçüklüktür, bir hafiflik, ve yetersizliktir, fakat bu nedensellik ilişkisini toptan ortadan kaldırmayı başaramaz, özgürlük düşüşten önce nasıl olup da kötülüğü seçmiştir, bu kendini reddeden ve var olmayı değil hiçliği seçen
özgülük nedir, İnsanın, Tanrının tümel varlığı karşısındaki, varlığının küçüklüğünün karşısına din, sonsuz bir
hayat yerleştirir, bu bizi ölümden kurtarır, fakat dünya hayatını ilk hatanın keferetine ve uzun bir cezaya dönüştürür, din, ölümü öldürerek, hayata hayat verir, sonsuzluk an¹ı boşaltır, çünkü hayat ve ölüm birbirinden ayrılmaz, ölüm hayatın içinde mevcuttur, ölmek üzere yaşarız, din, ölümümüzü alarak,hayatımızı da elimizden alır. din ebedi hayat uğruna, bu hayatın ölümünü vurgular.. Dünyaya şaşırırız, çünkü kendisini yabancı, tekinsiz,
olarak sunar, dünyanın bize karşı ilgisizliği, bütünü itibarıyle bizim varlık ihtimalimizin ona verebileceğinin ötesinde bir anlamı olmamamasından kaynaklanır, bu ihtimal de ölümdür, çünkü insan doğduğu anda ölecek kadar yaşlanmış demektir, doğduğumuz andan itibaren hayatımız yabancı ve tekinsiz bir yerdeki sürekli bir
varlıktır.
Octavio PAZ, Meksikalı ŞAİR, DAHİ, 1998
Uğruna can verdiğimiz yerde göründü,-demesi Yahya KEMALİn, Osmanlı Tarihini özetlerken, tam da budur,
kendi dönemlerinde benzersizdiler, donanımlı yöneticilerin açtığı yolda, kendileri de aynı saygı ve yerine
getirme iradesiyle, yerlerini hakkıyla kazandılar, hepsi olmasa bile çoğu, halbuki modern evre de bu en düşük
seviyeye çekilir, demokrasi ile şekillenen halkın yükseltilmesiyle, gerçekte öyle bir şey yoktur, yüzeysellik, ve
donanımsızlık hakimdir, iki dünya savaşında olduğu gibi ve teknik imkanlarla donatılmış, üstelik buna hakim
olabilecek kaliteyi de koruyamayan insan, en ufak bir ekonomik çalkantı da, yerini koruyamaz ve vahşetin
kucağına düşer, istenilen olmuştur, başından atılır, kuyuya, en çok karşı irade gösterip, - yırtınan - da başarabilirse kurtulacaktır, yani Kierkegaardın başlama vuruşu yaptığı - 1855 - yeni dönem bütün ağırlığıyla
dünyaya çöker, sadece oyun - vicdanından talimat alanlara açıktır artık - o ölesiye çileyi yaşamadan da geçit
verilmeyecektir, bu sürgün varlığına, kolayca elinden alınan, iman en güçlü çelmedir, düşmemek de, o eski,
unutulmuş, köhnemiş imanı kendi içinde kurabilip, kavgasını verecek gösterene açılacaktır artık kapı,tamamen suratına kapatılmıştır, kötülük çığ gibi, iyilik iyice cılız, yapabilnse ebediyetin kucağına oturur ki, o da çok büyük,yani bu sarmal, keskin bir bıcak gibi çalışır, modern evrede yardım edecek kimse, yoktur, ve top
tamamen sendedir ve gayretinde, - O birey - dediği ağır yük budur işte, yeni dönem dağdan insanın üstüne
yuvarlanan bir çığdır, kurtulmak da ölesiye bir irade, farkeden bir şey olmamıştır, eskiden de adanmışlar,
onun için can verdiği kadar vardı, Türkler örneğinde olduğu gibi, sadece bu dünya çapında minimuma indirilmiştir, kim değerlere değer katarak, ve göze alarak ölümsüzlük kervanına katılacak, toplumlardan secer,
yani kavgasını verenlerden, kısaca Mehlika Sultaana Aşıklardan.
Mehlika Sultana aşık yedi genç, artık dönmeyecekmiş dediler. - Yahya KEMAL,
Niye dönsün, ölümüzlük bu ve haketmiş, kızgın delik değil ki geri dönmek istesin.
Kaderlerini gayretlerine bıraktık. - KURAN, KENDİ Konuşuyor.
Aziz Augustinus, insanı bir ihtimal olarak görür, yani - ilk günah - varlığın küçüklüğü - ile aynı şey değil, somut
bir hatadır, insanın kendini tercih etmesi Tanrı dan yüz çevirmesi, varlığının küçüklüğü gerçek anlamda bir
küçüklüktür, bir hafiflik, ve yetersizliktir, fakat bu nedensellik ilişkisini toptan ortadan kaldırmayı başaramaz, özgürlük düşüşten önce nasıl olup da kötülüğü seçmiştir, bu kendini reddeden ve var olmayı değil hiçliği seçen
özgülük nedir, İnsanın, Tanrının tümel varlığı karşısındaki, varlığının küçüklüğünün karşısına din, sonsuz bir
hayat yerleştirir, bu bizi ölümden kurtarır, fakat dünya hayatını ilk hatanın keferetine ve uzun bir cezaya dönüştürür, din, ölümü öldürerek, hayata hayat verir, sonsuzluk an¹ı boşaltır, çünkü hayat ve ölüm birbirinden ayrılmaz, ölüm hayatın içinde mevcuttur, ölmek üzere yaşarız, din, ölümümüzü alarak,hayatımızı da elimizden alır. din ebedi hayat uğruna, bu hayatın ölümünü vurgular.. Dünyaya şaşırırız, çünkü kendisini yabancı, tekinsiz,
olarak sunar, dünyanın bize karşı ilgisizliği, bütünü itibarıyle bizim varlık ihtimalimizin ona verebileceğinin ötesinde bir anlamı olmamamasından kaynaklanır, bu ihtimal de ölümdür, çünkü insan doğduğu anda ölecek kadar yaşlanmış demektir, doğduğumuz andan itibaren hayatımız yabancı ve tekinsiz bir yerdeki sürekli bir
varlıktır.
Octavio PAZ, Meksikalı ŞAİR, DAHİ, 1998
Uğruna can verdiğimiz yerde göründü,-demesi Yahya KEMALİn, Osmanlı Tarihini özetlerken, tam da budur,
kendi dönemlerinde benzersizdiler, donanımlı yöneticilerin açtığı yolda, kendileri de aynı saygı ve yerine
getirme iradesiyle, yerlerini hakkıyla kazandılar, hepsi olmasa bile çoğu, halbuki modern evre de bu en düşük
seviyeye çekilir, demokrasi ile şekillenen halkın yükseltilmesiyle, gerçekte öyle bir şey yoktur, yüzeysellik, ve
donanımsızlık hakimdir, iki dünya savaşında olduğu gibi ve teknik imkanlarla donatılmış, üstelik buna hakim
olabilecek kaliteyi de koruyamayan insan, en ufak bir ekonomik çalkantı da, yerini koruyamaz ve vahşetin
kucağına düşer, istenilen olmuştur, başından atılır, kuyuya, en çok karşı irade gösterip, - yırtınan - da başarabilirse kurtulacaktır, yani Kierkegaardın başlama vuruşu yaptığı - 1855 - yeni dönem bütün ağırlığıyla
dünyaya çöker, sadece oyun - vicdanından talimat alanlara açıktır artık - o ölesiye çileyi yaşamadan da geçit
verilmeyecektir, bu sürgün varlığına, kolayca elinden alınan, iman en güçlü çelmedir, düşmemek de, o eski,
unutulmuş, köhnemiş imanı kendi içinde kurabilip, kavgasını verecek gösterene açılacaktır artık kapı,tamamen suratına kapatılmıştır, kötülük çığ gibi, iyilik iyice cılız, yapabilnse ebediyetin kucağına oturur ki, o da çok büyük,yani bu sarmal, keskin bir bıcak gibi çalışır, modern evrede yardım edecek kimse, yoktur, ve top
tamamen sendedir ve gayretinde, - O birey - dediği ağır yük budur işte, yeni dönem dağdan insanın üstüne
yuvarlanan bir çığdır, kurtulmak da ölesiye bir irade, farkeden bir şey olmamıştır, eskiden de adanmışlar,
onun için can verdiği kadar vardı, Türkler örneğinde olduğu gibi, sadece bu dünya çapında minimuma indirilmiştir, kim değerlere değer katarak, ve göze alarak ölümsüzlük kervanına katılacak, toplumlardan secer,
yani kavgasını verenlerden, kısaca Mehlika Sultaana Aşıklardan.
Mehlika Sultana aşık yedi genç, artık dönmeyecekmiş dediler. - Yahya KEMAL,
Niye dönsün, ölümüzlük bu ve haketmiş, kızgın delik değil ki geri dönmek istesin.
Kaderlerini gayretlerine bıraktık. - KURAN, KENDİ Konuşuyor.
Aziz Augustinus, insanı bir ihtimal olarak görür, yani - ilk günah - varlığın küçüklüğü - ile aynı şey değil, somut
bir hatadır, insanın kendini tercih etmesi Tanrı dan yüz çevirmesi, varlığının küçüklüğü gerçek anlamda bir
küçüklüktür, bir hafiflik, ve yetersizliktir, fakat bu nedensellik ilişkisini toptan ortadan kaldırmayı başaramaz, özgürlük düşüşten önce nasıl olup da kötülüğü seçmiştir, bu kendini reddeden ve var olmayı değil hiçliği seçen
özgülük nedir, İnsanın, Tanrının tümel varlığı karşısındaki, varlığının küçüklüğünün karşısına din, sonsuz bir
hayat yerleştirir, bu bizi ölümden kurtarır, fakat dünya hayatını ilk hatanın keferetine ve uzun bir cezaya dönüştürür, din, ölümü öldürerek, hayata hayat verir, sonsuzluk an¹ı boşaltır, çünkü hayat ve ölüm birbirinden ayrılmaz, ölüm hayatın içinde mevcuttur, ölmek üzere yaşarız, din, ölümümüzü alarak,hayatımızı da elimizden alır. din ebedi hayat uğruna, bu hayatın ölümünü vurgular.. Dünyaya şaşırırız, çünkü kendisini yabancı, tekinsiz,
olarak sunar, dünyanın bize karşı ilgisizliği, bütünü itibarıyle bizim varlık ihtimalimizin ona verebileceğinin ötesinde bir anlamı olmamamasından kaynaklanır, bu ihtimal de ölümdür, çünkü insan doğduğu anda ölecek kadar yaşlanmış demektir, doğduğumuz andan itibaren hayatımız yabancı ve tekinsiz bir yerdeki sürekli bir
varlıktır.
Octavio PAZ, Meksikalı ŞAİR, DAHİ, 1998
Uğruna can verdiğimiz yerde göründü,-demesi Yahya KEMALİn, Osmanlı Tarihini özetlerken, tam da budur,
kendi dönemlerinde benzersizdiler, donanımlı yöneticilerin açtığı yolda, kendileri de aynı saygı ve yerine
getirme iradesiyle, yerlerini hakkıyla kazandılar, hepsi olmasa bile çoğu, halbuki modern evre de bu en düşük
seviyeye çekilir, demokrasi ile şekillenen halkın yükseltilmesiyle, gerçekte öyle bir şey yoktur, yüzeysellik, ve
donanımsızlık hakimdir, iki dünya savaşında olduğu gibi ve teknik imkanlarla donatılmış, üstelik buna hakim
olabilecek kaliteyi de koruyamayan insan, en ufak bir ekonomik çalkantı da, yerini koruyamaz ve vahşetin
kucağına düşer, istenilen olmuştur, başından atılır, kuyuya, en çok karşı irade gösterip, - yırtınan - da başarabilirse kurtulacaktır, yani Kierkegaardın başlama vuruşu yaptığı - 1855 - yeni dönem bütün ağırlığıyla
dünyaya çöker, sadece oyun - vicdanından talimat alanlara açıktır artık - o ölesiye çileyi yaşamadan da geçit
verilmeyecektir, bu sürgün varlığına, kolayca elinden alınan, iman en güçlü çelmedir, düşmemek de, o eski,
unutulmuş, köhnemiş imanı kendi içinde kurabilip, kavgasını verecek gösterene açılacaktır artık kapı,tamamen suratına kapatılmıştır, kötülük çığ gibi, iyilik iyice cılız, yapabilnse ebediyetin kucağına oturur ki, o da çok büyük,yani bu sarmal, keskin bir bıcak gibi çalışır, modern evrede yardım edecek kimse, yoktur, ve top
tamamen sendedir ve gayretinde, - O birey - dediği ağır yük budur işte, yeni dönem dağdan insanın üstüne
yuvarlanan bir çığdır, kurtulmak da ölesiye bir irade, farkeden bir şey olmamıştır, eskiden de adanmışlar,
onun için can verdiği kadar vardı, Türkler örneğinde olduğu gibi, sadece bu dünya çapında minimuma indirilmiştir, kim değerlere değer katarak, ve göze alarak ölümsüzlük kervanına katılacak, toplumlardan secer,
yani kavgasını verenlerden, kısaca Mehlika Sultaana Aşıklardan.
Mehlika Sultana aşık yedi genç, artık dönmeyecekmiş dediler. - Yahya KEMAL,
Niye dönsün, ölümüzlük bu ve haketmiş, kızgın delik değil ki geri dönmek istesin.
Kaderlerini gayretlerine bıraktık. - KURAN, KENDİ Konuşuyor.
Aziz Augustinus, insanı bir ihtimal olarak görür, yani - ilk günah - varlığın küçüklüğü - ile aynı şey değil, somut
bir hatadır, insanın kendini tercih etmesi Tanrı dan yüz çevirmesi, varlığının küçüklüğü gerçek anlamda bir
küçüklüktür, bir hafiflik, ve yetersizliktir, fakat bu nedensellik ilişkisini toptan ortadan kaldırmayı başaramaz, özgürlük düşüşten önce nasıl olup da kötülüğü seçmiştir, bu kendini reddeden ve var olmayı değil hiçliği seçen
özgülük nedir, İnsanın, Tanrının tümel varlığı karşısındaki, varlığının küçüklüğünün karşısına din, sonsuz bir
hayat yerleştirir, bu bizi ölümden kurtarır, fakat dünya hayatını ilk hatanın keferetine ve uzun bir cezaya dönüştürür, din, ölümü öldürerek, hayata hayat verir, sonsuzluk an¹ı boşaltır, çünkü hayat ve ölüm birbirinden ayrılmaz, ölüm hayatın içinde mevcuttur, ölmek üzere yaşarız, din, ölümümüzü alarak,hayatımızı da elimizden alır. din ebedi hayat uğruna, bu hayatın ölümünü vurgular.. Dünyaya şaşırırız, çünkü kendisini yabancı, tekinsiz,
olarak sunar, dünyanın bize karşı ilgisizliği, bütünü itibarıyle bizim varlık ihtimalimizin ona verebileceğinin ötesinde bir anlamı olmamamasından kaynaklanır, bu ihtimal de ölümdür, çünkü insan doğduğu anda ölecek kadar yaşlanmış demektir, doğduğumuz andan itibaren hayatımız yabancı ve tekinsiz bir yerdeki sürekli bir
varlıktır.
Octavio PAZ, Meksikalı ŞAİR, DAHİ, 1998
Uğruna can verdiğimiz yerde göründü,-demesi Yahya KEMALİn, Osmanlı Tarihini özetlerken, tam da budur,
kendi dönemlerinde benzersizdiler, donanımlı yöneticilerin açtığı yolda, kendileri de aynı saygı ve yerine
getirme iradesiyle, yerlerini hakkıyla kazandılar, hepsi olmasa bile çoğu, halbuki modern evre de bu en düşük
seviyeye çekilir, demokrasi ile şekillenen halkın yükseltilmesiyle, gerçekte öyle bir şey yoktur, yüzeysellik, ve
donanımsızlık hakimdir, iki dünya savaşında olduğu gibi ve teknik imkanlarla donatılmış, üstelik buna hakim
olabilecek kaliteyi de koruyamayan insan, en ufak bir ekonomik çalkantı da, yerini koruyamaz ve vahşetin
kucağına düşer, istenilen olmuştur, başından atılır, kuyuya, en çok karşı irade gösterip, - yırtınan - da başarabilirse kurtulacaktır, yani Kierkegaardın başlama vuruşu yaptığı - 1855 - yeni dönem bütün ağırlığıyla
dünyaya çöker, sadece oyun - vicdanından talimat alanlara açıktır artık - o ölesiye çileyi yaşamadan da geçit
verilmeyecektir, bu sürgün varlığına, kolayca elinden alınan, iman en güçlü çelmedir, düşmemek de, o eski,
unutulmuş, köhnemiş imanı kendi içinde kurabilip, kavgasını verecek gösterene açılacaktır artık kapı,tamamen suratına kapatılmıştır, kötülük çığ gibi, iyilik iyice cılız, yapabilnse ebediyetin kucağına oturur ki, o da çok büyük,yani bu sarmal, keskin bir bıcak gibi çalışır, modern evrede yardım edecek kimse, yoktur, ve top
tamamen sendedir ve gayretinde, - O birey - dediği ağır yük budur işte, yeni dönem dağdan insanın üstüne
yuvarlanan bir çığdır, kurtulmak da ölesiye bir irade, farkeden bir şey olmamıştır, eskiden de adanmışlar,
onun için can verdiği kadar vardı, Türkler örneğinde olduğu gibi, sadece bu dünya çapında minimuma indirilmiştir, kim değerlere değer katarak, ve göze alarak ölümsüzlük kervanına katılacak, toplumlardan secer,
yani kavgasını verenlerden, kısaca Mehlika Sultaana Aşıklardan.
Mehlika Sultana aşık yedi genç, artık dönmeyecekmiş dediler. - Yahya KEMAL,
Niye dönsün, ölümüzlük bu ve haketmiş, kızgın delik değil ki geri dönmek istesin.
Kaderlerini gayretlerine bıraktık. - KURAN, KENDİ Konuşuyor.
Aziz Augustinus, insanı bir ihtimal olarak görür, yani - ilk günah - varlığın küçüklüğü - ile aynı şey değil, somut
bir hatadır, insanın kendini tercih etmesi Tanrı dan yüz çevirmesi, varlığının küçüklüğü gerçek anlamda bir
küçüklüktür, bir hafiflik, ve yetersizliktir, fakat bu nedensellik ilişkisini toptan ortadan kaldırmayı başaramaz, özgürlük düşüşten önce nasıl olup da kötülüğü seçmiştir, bu kendini reddeden ve var olmayı değil hiçliği seçen
özgülük nedir, İnsanın, Tanrının tümel varlığı karşısındaki, varlığının küçüklüğünün karşısına din, sonsuz bir
hayat yerleştirir, bu bizi ölümden kurtarır, fakat dünya hayatını ilk hatanın keferetine ve uzun bir cezaya dönüştürür, din, ölümü öldürerek, hayata hayat verir, sonsuzluk an¹ı boşaltır, çünkü hayat ve ölüm birbirinden ayrılmaz, ölüm hayatın içinde mevcuttur, ölmek üzere yaşarız, din, ölümümüzü alarak,hayatımızı da elimizden alır. din ebedi hayat uğruna, bu hayatın ölümünü vurgular.. Dünyaya şaşırırız, çünkü kendisini yabancı, tekinsiz,
olarak sunar, dünyanın bize karşı ilgisizliği, bütünü itibarıyle bizim varlık ihtimalimizin ona verebileceğinin ötesinde bir anlamı olmamamasından kaynaklanır, bu ihtimal de ölümdür, çünkü insan doğduğu anda ölecek kadar yaşlanmış demektir, doğduğumuz andan itibaren hayatımız yabancı ve tekinsiz bir yerdeki sürekli bir
varlıktır.
Octavio PAZ, Meksikalı ŞAİR, DAHİ, 1998
Uğruna can verdiğimiz yerde göründü,-demesi Yahya KEMALİn, Osmanlı Tarihini özetlerken, tam da budur,
kendi dönemlerinde benzersizdiler, donanımlı yöneticilerin açtığı yolda, kendileri de aynı saygı ve yerine
getirme iradesiyle, yerlerini hakkıyla kazandılar, hepsi olmasa bile çoğu, halbuki modern evre de bu en düşük
seviyeye çekilir, demokrasi ile şekillenen halkın yükseltilmesiyle, gerçekte öyle bir şey yoktur, yüzeysellik, ve
donanımsızlık hakimdir, iki dünya savaşında olduğu gibi ve teknik imkanlarla donatılmış, üstelik buna hakim
olabilecek kaliteyi de koruyamayan insan, en ufak bir ekonomik çalkantı da, yerini koruyamaz ve vahşetin
kucağına düşer, istenilen olmuştur, başından atılır, kuyuya, en çok karşı irade gösterip, - yırtınan - da başarabilirse kurtulacaktır, yani Kierkegaardın başlama vuruşu yaptığı - 1855 - yeni dönem bütün ağırlığıyla
dünyaya çöker, sadece oyun - vicdanından talimat alanlara açıktır artık - o ölesiye çileyi yaşamadan da geçit
verilmeyecektir, bu sürgün varlığına, kolayca elinden alınan, iman en güçlü çelmedir, düşmemek de, o eski,
unutulmuş, köhnemiş imanı kendi içinde kurabilip, kavgasını verecek gösterene açılacaktır artık kapı,tamamen suratına kapatılmıştır, kötülük çığ gibi, iyilik iyice cılız, yapabilnse ebediyetin kucağına oturur ki, o da çok büyük,yani bu sarmal, keskin bir bıcak gibi çalışır, modern evrede yardım edecek kimse, yoktur, ve top
tamamen sendedir ve gayretinde, - O birey - dediği ağır yük budur işte, yeni dönem dağdan insanın üstüne
yuvarlanan bir çığdır, kurtulmak da ölesiye bir irade, farkeden bir şey olmamıştır, eskiden de adanmışlar,
onun için can verdiği kadar vardı, Türkler örneğinde olduğu gibi, sadece bu dünya çapında minimuma indirilmiştir, kim değerlere değer katarak, ve göze alarak ölümsüzlük kervanına katılacak, toplumlardan secer,
yani kavgasını verenlerden, kısaca Mehlika Sultaana Aşıklardan.
Mehlika Sultana aşık yedi genç, artık dönmeyecekmiş dediler. - Yahya KEMAL,
Niye dönsün, ölümüzlük bu ve haketmiş, kızgın delik değil ki geri dönmek istesin.
Kaderlerini gayretlerine bıraktık. - KURAN, KENDİ Konuşuyor.
Aziz Augustinus, insanı bir ihtimal olarak görür, yani - ilk günah - varlığın küçüklüğü - ile aynı şey değil, somut
bir hatadır, insanın kendini tercih etmesi Tanrı dan yüz çevirmesi, varlığının küçüklüğü gerçek anlamda bir
küçüklüktür, bir hafiflik, ve yetersizliktir, fakat bu nedensellik ilişkisini toptan ortadan kaldırmayı başaramaz, özgürlük düşüşten önce nasıl olup da kötülüğü seçmiştir, bu kendini reddeden ve var olmayı değil hiçliği seçen
özgülük nedir, İnsanın, Tanrının tümel varlığı karşısındaki, varlığının küçüklüğünün karşısına din, sonsuz bir
hayat yerleştirir, bu bizi ölümden kurtarır, fakat dünya hayatını ilk hatanın keferetine ve uzun bir cezaya dönüştürür, din, ölümü öldürerek, hayata hayat verir, sonsuzluk an¹ı boşaltır, çünkü hayat ve ölüm birbirinden ayrılmaz, ölüm hayatın içinde mevcuttur, ölmek üzere yaşarız, din, ölümümüzü alarak,hayatımızı da elimizden alır. din ebedi hayat uğruna, bu hayatın ölümünü vurgular.. Dünyaya şaşırırız, çünkü kendisini yabancı, tekinsiz,
olarak sunar, dünyanın bize karşı ilgisizliği, bütünü itibarıyle bizim varlık ihtimalimizin ona verebileceğinin ötesinde bir anlamı olmamamasından kaynaklanır, bu ihtimal de ölümdür, çünkü insan doğduğu anda ölecek kadar yaşlanmış demektir, doğduğumuz andan itibaren hayatımız yabancı ve tekinsiz bir yerdeki sürekli bir
varlıktır.
Octavio PAZ, Meksikalı ŞAİR, DAHİ, 1998
Uğruna can verdiğimiz yerde göründü,-demesi Yahya KEMALİn, Osmanlı Tarihini özetlerken, tam da budur,
kendi dönemlerinde benzersizdiler, donanımlı yöneticilerin açtığı yolda, kendileri de aynı saygı ve yerine
getirme iradesiyle, yerlerini hakkıyla kazandılar, hepsi olmasa bile çoğu, halbuki modern evre de bu en düşük
seviyeye çekilir, demokrasi ile şekillenen halkın yükseltilmesiyle, gerçekte öyle bir şey yoktur, yüzeysellik, ve
donanımsızlık hakimdir, iki dünya savaşında olduğu gibi ve teknik imkanlarla donatılmış, üstelik buna hakim
olabilecek kaliteyi de koruyamayan insan, en ufak bir ekonomik çalkantı da, yerini koruyamaz ve vahşetin
kucağına düşer, istenilen olmuştur, başından atılır, kuyuya, en çok karşı irade gösterip, - yırtınan - da başarabilirse kurtulacaktır, yani Kierkegaardın başlama vuruşu yaptığı - 1855 - yeni dönem bütün ağırlığıyla
dünyaya çöker, sadece oyun - vicdanından talimat alanlara açıktır artık - o ölesiye çileyi yaşamadan da geçit
verilmeyecektir, bu sürgün varlığına, kolayca elinden alınan, iman en güçlü çelmedir, düşmemek de, o eski,
unutulmuş, köhnemiş imanı kendi içinde kurabilip, kavgasını verecek gösterene açılacaktır artık kapı,tamamen suratına kapatılmıştır, kötülük çığ gibi, iyilik iyice cılız, yapabilnse ebediyetin kucağına oturur ki, o da çok büyük,yani bu sarmal, keskin bir bıcak gibi çalışır, modern evrede yardım edecek kimse, yoktur, ve top
tamamen sendedir ve gayretinde, - O birey - dediği ağır yük budur işte, yeni dönem dağdan insanın üstüne
yuvarlanan bir çığdır, kurtulmak da ölesiye bir irade, farkeden bir şey olmamıştır, eskiden de adanmışlar,
onun için can verdiği kadar vardı, Türkler örneğinde olduğu gibi, sadece bu dünya çapında minimuma indirilmiştir, kim değerlere değer katarak, ve göze alarak ölümsüzlük kervanına katılacak, toplumlardan secer,
yani kavgasını verenlerden, kısaca Mehlika Sultaana Aşıklardan.
Mehlika Sultana aşık yedi genç, artık dönmeyecekmiş dediler. - Yahya KEMAL,
Niye dönsün, ölümüzlük bu ve haketmiş, kızgın delik değil ki geri dönmek istesin.
Kaderlerini gayretlerine bıraktık. - KURAN, KENDİ Konuşuyor.
Aziz Augustinus, insanı bir ihtimal olarak görür, yani - ilk günah - varlığın küçüklüğü - ile aynı şey değil, somut
bir hatadır, insanın kendini tercih etmesi Tanrı dan yüz çevirmesi, varlığının küçüklüğü gerçek anlamda bir
küçüklüktür, bir hafiflik, ve yetersizliktir, fakat bu nedensellik ilişkisini toptan ortadan kaldırmayı başaramaz, özgürlük düşüşten önce nasıl olup da kötülüğü seçmiştir, bu kendini reddeden ve var olmayı değil hiçliği seçen
özgülük nedir, İnsanın, Tanrının tümel varlığı karşısındaki, varlığının küçüklüğünün karşısına din, sonsuz bir
hayat yerleştirir, bu bizi ölümden kurtarır, fakat dünya hayatını ilk hatanın keferetine ve uzun bir cezaya dönüştürür, din, ölümü öldürerek, hayata hayat verir, sonsuzluk an¹ı boşaltır, çünkü hayat ve ölüm birbirinden ayrılmaz, ölüm hayatın içinde mevcuttur, ölmek üzere yaşarız, din, ölümümüzü alarak,hayatımızı da elimizden alır. din ebedi hayat uğruna, bu hayatın ölümünü vurgular.. Dünyaya şaşırırız, çünkü kendisini yabancı, tekinsiz,
olarak sunar, dünyanın bize karşı ilgisizliği, bütünü itibarıyle bizim varlık ihtimalimizin ona verebileceğinin ötesinde bir anlamı olmamamasından kaynaklanır, bu ihtimal de ölümdür, çünkü insan doğduğu anda ölecek kadar yaşlanmış demektir, doğduğumuz andan itibaren hayatımız yabancı ve tekinsiz bir yerdeki sürekli bir
varlıktır.
Octavio PAZ, Meksikalı ŞAİR, DAHİ, 1998
Uğruna can verdiğimiz yerde göründü,-demesi Yahya KEMALİn, Osmanlı Tarihini özetlerken, tam da budur,
kendi dönemlerinde benzersizdiler, donanımlı yöneticilerin açtığı yolda, kendileri de aynı saygı ve yerine
getirme iradesiyle, yerlerini hakkıyla kazandılar, hepsi olmasa bile çoğu, halbuki modern evre de bu en düşük
seviyeye çekilir, demokrasi ile şekillenen halkın yükseltilmesiyle, gerçekte öyle bir şey yoktur, yüzeysellik, ve
donanımsızlık hakimdir, iki dünya savaşında olduğu gibi ve teknik imkanlarla donatılmış, üstelik buna hakim
olabilecek kaliteyi de koruyamayan insan, en ufak bir ekonomik çalkantı da, yerini koruyamaz ve vahşetin
kucağına düşer, istenilen olmuştur, başından atılır, kuyuya, en çok karşı irade gösterip, - yırtınan - da başarabilirse kurtulacaktır, yani Kierkegaardın başlama vuruşu yaptığı - 1855 - yeni dönem bütün ağırlığıyla
dünyaya çöker, sadece oyun - vicdanından talimat alanlara açıktır artık - o ölesiye çileyi yaşamadan da geçit
verilmeyecektir, bu sürgün varlığına, kolayca elinden alınan, iman en güçlü çelmedir, düşmemek de, o eski,
unutulmuş, köhnemiş imanı kendi içinde kurabilip, kavgasını verecek gösterene açılacaktır artık kapı,tamamen suratına kapatılmıştır, kötülük çığ gibi, iyilik iyice cılız, yapabilnse ebediyetin kucağına oturur ki, o da çok büyük,yani bu sarmal, keskin bir bıcak gibi çalışır, modern evrede yardım edecek kimse, yoktur, ve top
tamamen sendedir ve gayretinde, - O birey - dediği ağır yük budur işte, yeni dönem dağdan insanın üstüne
yuvarlanan bir çığdır, kurtulmak da ölesiye bir irade, farkeden bir şey olmamıştır, eskiden de adanmışlar,
onun için can verdiği kadar vardı, Türkler örneğinde olduğu gibi, sadece bu dünya çapında minimuma indirilmiştir, kim değerlere değer katarak, ve göze alarak ölümsüzlük kervanına katılacak, toplumlardan secer,
yani kavgasını verenlerden, kısaca Mehlika Sultaana Aşıklardan.
Mehlika Sultana aşık yedi genç, artık dönmeyecekmiş dediler. - Yahya KEMAL,
Niye dönsün, ölümüzlük bu ve haketmiş, kızgın delik değil ki geri dönmek istesin.
Kaderlerini gayretlerine bıraktık. - KURAN, KENDİ Konuşuyor.
Aziz Augustinus, insanı bir ihtimal olarak görür, yani - ilk günah - varlığın küçüklüğü - ile aynı şey değil, somut
bir hatadır, insanın kendini tercih etmesi Tanrı dan yüz çevirmesi, varlığının küçüklüğü gerçek anlamda bir
küçüklüktür, bir hafiflik, ve yetersizliktir, fakat bu nedensellik ilişkisini toptan ortadan kaldırmayı başaramaz, özgürlük düşüşten önce nasıl olup da kötülüğü seçmiştir, bu kendini reddeden ve var olmayı değil hiçliği seçen
özgülük nedir, İnsanın, Tanrının tümel varlığı karşısındaki, varlığının küçüklüğünün karşısına din, sonsuz bir
hayat yerleştirir, bu bizi ölümden kurtarır, fakat dünya hayatını ilk hatanın keferetine ve uzun bir cezaya dönüştürür, din, ölümü öldürerek, hayata hayat verir, sonsuzluk an¹ı boşaltır, çünkü hayat ve ölüm birbirinden ayrılmaz, ölüm hayatın içinde mevcuttur, ölmek üzere yaşarız, din, ölümümüzü alarak,hayatımızı da elimizden alır. din ebedi hayat uğruna, bu hayatın ölümünü vurgular.. Dünyaya şaşırırız, çünkü kendisini yabancı, tekinsiz,
olarak sunar, dünyanın bize karşı ilgisizliği, bütünü itibarıyle bizim varlık ihtimalimizin ona verebileceğinin ötesinde bir anlamı olmamamasından kaynaklanır, bu ihtimal de ölümdür, çünkü insan doğduğu anda ölecek kadar yaşlanmış demektir, doğduğumuz andan itibaren hayatımız yabancı ve tekinsiz bir yerdeki sürekli bir
varlıktır.
Octavio PAZ, Meksikalı ŞAİR, DAHİ, 1998
Uğruna can verdiğimiz yerde göründü,-demesi Yahya KEMALİn, Osmanlı Tarihini özetlerken, tam da budur,
kendi dönemlerinde benzersizdiler, donanımlı yöneticilerin açtığı yolda, kendileri de aynı saygı ve yerine
getirme iradesiyle, yerlerini hakkıyla kazandılar, hepsi olmasa bile çoğu, halbuki modern evre de bu en düşük
seviyeye çekilir, demokrasi ile şekillenen halkın yükseltilmesiyle, gerçekte öyle bir şey yoktur, yüzeysellik, ve
donanımsızlık hakimdir, iki dünya savaşında olduğu gibi ve teknik imkanlarla donatılmış, üstelik buna hakim
olabilecek kaliteyi de koruyamayan insan, en ufak bir ekonomik çalkantı da, yerini koruyamaz ve vahşetin
kucağına düşer, istenilen olmuştur, başından atılır, kuyuya, en çok karşı irade gösterip, - yırtınan - da başarabilirse kurtulacaktır, yani Kierkegaardın başlama vuruşu yaptığı - 1855 - yeni dönem bütün ağırlığıyla
dünyaya çöker, sadece oyun - vicdanından talimat alanlara açıktır artık - o ölesiye çileyi yaşamadan da geçit
verilmeyecektir, bu sürgün varlığına, kolayca elinden alınan, iman en güçlü çelmedir, düşmemek de, o eski,
unutulmuş, köhnemiş imanı kendi içinde kurabilip, kavgasını verecek gösterene açılacaktır artık kapı,tamamen suratına kapatılmıştır, kötülük çığ gibi, iyilik iyice cılız, yapabilnse ebediyetin kucağına oturur ki, o da çok büyük,yani bu sarmal, keskin bir bıcak gibi çalışır, modern evrede yardım edecek kimse, yoktur, ve top
tamamen sendedir ve gayretinde, - O birey - dediği ağır yük budur işte, yeni dönem dağdan insanın üstüne
yuvarlanan bir çığdır, kurtulmak da ölesiye bir irade, farkeden bir şey olmamıştır, eskiden de adanmışlar,
onun için can verdiği kadar vardı, Türkler örneğinde olduğu gibi, sadece bu dünya çapında minimuma indirilmiştir, kim değerlere değer katarak, ve göze alarak ölümsüzlük kervanına katılacak, toplumlardan secer,
yani kavgasını verenlerden, kısaca Mehlika Sultaana Aşıklardan.
Mehlika Sultana aşık yedi genç, artık dönmeyecekmiş dediler. - Yahya KEMAL,
Niye dönsün, ölümüzlük bu ve haketmiş, kızgın delik değil ki geri dönmek istesin.
Kaderlerini gayretlerine bıraktık. - KURAN, KENDİ Konuşuyor.
Aziz Augustinus, insanı bir ihtimal olarak görür, yani - ilk günah - varlığın küçüklüğü - ile aynı şey değil, somut
bir hatadır, insanın kendini tercih etmesi Tanrı dan yüz çevirmesi, varlığının küçüklüğü gerçek anlamda bir
küçüklüktür, bir hafiflik, ve yetersizliktir, fakat bu nedensellik ilişkisini toptan ortadan kaldırmayı başaramaz, özgürlük düşüşten önce nasıl olup da kötülüğü seçmiştir, bu kendini reddeden ve var olmayı değil hiçliği seçen
özgülük nedir, İnsanın, Tanrının tümel varlığı karşısındaki, varlığının küçüklüğünün karşısına din, sonsuz bir
hayat yerleştirir, bu bizi ölümden kurtarır, fakat dünya hayatını ilk hatanın keferetine ve uzun bir cezaya dönüştürür, din, ölümü öldürerek, hayata hayat verir, sonsuzluk an¹ı boşaltır, çünkü hayat ve ölüm birbirinden ayrılmaz, ölüm hayatın içinde mevcuttur, ölmek üzere yaşarız, din, ölümümüzü alarak,hayatımızı da elimizden alır. din ebedi hayat uğruna, bu hayatın ölümünü vurgular.. Dünyaya şaşırırız, çünkü kendisini yabancı, tekinsiz,
olarak sunar, dünyanın bize karşı ilgisizliği, bütünü itibarıyle bizim varlık ihtimalimizin ona verebileceğinin ötesinde bir anlamı olmamamasından kaynaklanır, bu ihtimal de ölümdür, çünkü insan doğduğu anda ölecek kadar yaşlanmış demektir, doğduğumuz andan itibaren hayatımız yabancı ve tekinsiz bir yerdeki sürekli bir
varlıktır.
Octavio PAZ, Meksikalı ŞAİR, DAHİ, 1998
Uğruna can verdiğimiz yerde göründü,-demesi Yahya KEMALİn, Osmanlı Tarihini özetlerken, tam da budur,
kendi dönemlerinde benzersizdiler, donanımlı yöneticilerin açtığı yolda, kendileri de aynı saygı ve yerine
getirme iradesiyle, yerlerini hakkıyla kazandılar, hepsi olmasa bile çoğu, halbuki modern evre de bu en düşük
seviyeye çekilir, demokrasi ile şekillenen halkın yükseltilmesiyle, gerçekte öyle bir şey yoktur, yüzeysellik, ve
donanımsızlık hakimdir, iki dünya savaşında olduğu gibi ve teknik imkanlarla donatılmış, üstelik buna hakim
olabilecek kaliteyi de koruyamayan insan, en ufak bir ekonomik çalkantı da, yerini koruyamaz ve vahşetin
kucağına düşer, istenilen olmuştur, başından atılır, kuyuya, en çok karşı irade gösterip, - yırtınan - da başarabilirse kurtulacaktır, yani Kierkegaardın başlama vuruşu yaptığı - 1855 - yeni dönem bütün ağırlığıyla
dünyaya çöker, sadece oyun - vicdanından talimat alanlara açıktır artık - o ölesiye çileyi yaşamadan da geçit
verilmeyecektir, bu sürgün varlığına, kolayca elinden alınan, iman en güçlü çelmedir, düşmemek de, o eski,
unutulmuş, köhnemiş imanı kendi içinde kurabilip, kavgasını verecek gösterene açılacaktır artık kapı,tamamen suratına kapatılmıştır, kötülük çığ gibi, iyilik iyice cılız, yapabilnse ebediyetin kucağına oturur ki, o da çok büyük,yani bu sarmal, keskin bir bıcak gibi çalışır, modern evrede yardım edecek kimse, yoktur, ve top
tamamen sendedir ve gayretinde, - O birey - dediği ağır yük budur işte, yeni dönem dağdan insanın üstüne
yuvarlanan bir çığdır, kurtulmak da ölesiye bir irade, farkeden bir şey olmamıştır, eskiden de adanmışlar,
onun için can verdiği kadar vardı, Türkler örneğinde olduğu gibi, sadece bu dünya çapında minimuma indirilmiştir, kim değerlere değer katarak, ve göze alarak ölümsüzlük kervanına katılacak, toplumlardan secer,
yani kavgasını verenlerden, kısaca Mehlika Sultaana Aşıklardan.
Mehlika Sultana aşık yedi genç, artık dönmeyecekmiş dediler. - Yahya KEMAL,
Niye dönsün, ölümüzlük bu ve haketmiş, kızgın delik değil ki geri dönmek istesin.
Kaderlerini gayretlerine bıraktık. - KURAN, KENDİ Konuşuyor.
Aziz Augustinus, insanı bir ihtimal olarak görür, yani - ilk günah - varlığın küçüklüğü - ile aynı şey değil, somut
bir hatadır, insanın kendini tercih etmesi Tanrı dan yüz çevirmesi, varlığının küçüklüğü gerçek anlamda bir
küçüklüktür, bir hafiflik, ve yetersizliktir, fakat bu nedensellik ilişkisini toptan ortadan kaldırmayı başaramaz, özgürlük düşüşten önce nasıl olup da kötülüğü seçmiştir, bu kendini reddeden ve var olmayı değil hiçliği seçen
özgülük nedir, İnsanın, Tanrının tümel varlığı karşısındaki, varlığının küçüklüğünün karşısına din, sonsuz bir
hayat yerleştirir, bu bizi ölümden kurtarır, fakat dünya hayatını ilk hatanın keferetine ve uzun bir cezaya dönüştürür, din, ölümü öldürerek, hayata hayat verir, sonsuzluk an¹ı boşaltır, çünkü hayat ve ölüm birbirinden ayrılmaz, ölüm hayatın içinde mevcuttur, ölmek üzere yaşarız, din, ölümümüzü alarak,hayatımızı da elimizden alır. din ebedi hayat uğruna, bu hayatın ölümünü vurgular.. Dünyaya şaşırırız, çünkü kendisini yabancı, tekinsiz,
olarak sunar, dünyanın bize karşı ilgisizliği, bütünü itibarıyle bizim varlık ihtimalimizin ona verebileceğinin ötesinde bir anlamı olmamamasından kaynaklanır, bu ihtimal de ölümdür, çünkü insan doğduğu anda ölecek kadar yaşlanmış demektir, doğduğumuz andan itibaren hayatımız yabancı ve tekinsiz bir yerdeki sürekli bir
varlıktır.
Octavio PAZ, Meksikalı ŞAİR, DAHİ, 1998
Uğruna can verdiğimiz yerde göründü,-demesi Yahya KEMALİn, Osmanlı Tarihini özetlerken, tam da budur,
kendi dönemlerinde benzersizdiler, donanımlı yöneticilerin açtığı yolda, kendileri de aynı saygı ve yerine
getirme iradesiyle, yerlerini hakkıyla kazandılar, hepsi olmasa bile çoğu, halbuki modern evre de bu en düşük
seviyeye çekilir, demokrasi ile şekillenen halkın yükseltilmesiyle, gerçekte öyle bir şey yoktur, yüzeysellik, ve
donanımsızlık hakimdir, iki dünya savaşında olduğu gibi ve teknik imkanlarla donatılmış, üstelik buna hakim
olabilecek kaliteyi de koruyamayan insan, en ufak bir ekonomik çalkantı da, yerini koruyamaz ve vahşetin
kucağına düşer, istenilen olmuştur, başından atılır, kuyuya, en çok karşı irade gösterip, - yırtınan - da başarabilirse kurtulacaktır, yani Kierkegaardın başlama vuruşu yaptığı - 1855 - yeni dönem bütün ağırlığıyla
dünyaya çöker, sadece oyun - vicdanından talimat alanlara açıktır artık - o ölesiye çileyi yaşamadan da geçit
verilmeyecektir, bu sürgün varlığına, kolayca elinden alınan, iman en güçlü çelmedir, düşmemek de, o eski,
unutulmuş, köhnemiş imanı kendi içinde kurabilip, kavgasını verecek gösterene açılacaktır artık kapı,tamamen suratına kapatılmıştır, kötülük çığ gibi, iyilik iyice cılız, yapabilnse ebediyetin kucağına oturur ki, o da çok büyük,yani bu sarmal, keskin bir bıcak gibi çalışır, modern evrede yardım edecek kimse, yoktur, ve top
tamamen sendedir ve gayretinde, - O birey - dediği ağır yük budur işte, yeni dönem dağdan insanın üstüne
yuvarlanan bir çığdır, kurtulmak da ölesiye bir irade, farkeden bir şey olmamıştır, eskiden de adanmışlar,
onun için can verdiği kadar vardı, Türkler örneğinde olduğu gibi, sadece bu dünya çapında minimuma indirilmiştir, kim değerlere değer katarak, ve göze alarak ölümsüzlük kervanına katılacak, toplumlardan secer,
yani kavgasını verenlerden, kısaca Mehlika Sultaana Aşıklardan.
Mehlika Sultana aşık yedi genç, artık dönmeyecekmiş dediler. - Yahya KEMAL,
Niye dönsün, ölümüzlük bu ve haketmiş, kızgın delik değil ki geri dönmek istesin.
Kaderlerini gayretlerine bıraktık. - KURAN, KENDİ Konuşuyor.
Aziz Augustinus, insanı bir ihtimal olarak görür, yani - ilk günah - varlığın küçüklüğü - ile aynı şey değil, somut
bir hatadır, insanın kendini tercih etmesi Tanrı dan yüz çevirmesi, varlığının küçüklüğü gerçek anlamda bir
küçüklüktür, bir hafiflik, ve yetersizliktir, fakat bu nedensellik ilişkisini toptan ortadan kaldırmayı başaramaz, özgürlük düşüşten önce nasıl olup da kötülüğü seçmiştir, bu kendini reddeden ve var olmayı değil hiçliği seçen
özgülük nedir, İnsanın, Tanrının tümel varlığı karşısındaki, varlığının küçüklüğünün karşısına din, sonsuz bir
hayat yerleştirir, bu bizi ölümden kurtarır, fakat dünya hayatını ilk hatanın keferetine ve uzun bir cezaya dönüştürür, din, ölümü öldürerek, hayata hayat verir, sonsuzluk an¹ı boşaltır, çünkü hayat ve ölüm birbirinden ayrılmaz, ölüm hayatın içinde mevcuttur, ölmek üzere yaşarız, din, ölümümüzü alarak,hayatımızı da elimizden alır. din ebedi hayat uğruna, bu hayatın ölümünü vurgular.. Dünyaya şaşırırız, çünkü kendisini yabancı, tekinsiz,
olarak sunar, dünyanın bize karşı ilgisizliği, bütünü itibarıyle bizim varlık ihtimalimizin ona verebileceğinin ötesinde bir anlamı olmamamasından kaynaklanır, bu ihtimal de ölümdür, çünkü insan doğduğu anda ölecek kadar yaşlanmış demektir, doğduğumuz andan itibaren hayatımız yabancı ve tekinsiz bir yerdeki sürekli bir
varlıktır.
Octavio PAZ, Meksikalı ŞAİR, DAHİ, 1998
Uğruna can verdiğimiz yerde göründü,-demesi Yahya KEMALİn, Osmanlı Tarihini özetlerken, tam da budur,
kendi dönemlerinde benzersizdiler, donanımlı yöneticilerin açtığı yolda, kendileri de aynı saygı ve yerine
getirme iradesiyle, yerlerini hakkıyla kazandılar, hepsi olmasa bile çoğu, halbuki modern evre de bu en düşük
seviyeye çekilir, demokrasi ile şekillenen halkın yükseltilmesiyle, gerçekte öyle bir şey yoktur, yüzeysellik, ve
donanımsızlık hakimdir, iki dünya savaşında olduğu gibi ve teknik imkanlarla donatılmış, üstelik buna hakim
olabilecek kaliteyi de koruyamayan insan, en ufak bir ekonomik çalkantı da, yerini koruyamaz ve vahşetin
kucağına düşer, istenilen olmuştur, başından atılır, kuyuya, en çok karşı irade gösterip, - yırtınan - da başarabilirse kurtulacaktır, yani Kierkegaardın başlama vuruşu yaptığı - 1855 - yeni dönem bütün ağırlığıyla
dünyaya çöker, sadece oyun - vicdanından talimat alanlara açıktır artık - o ölesiye çileyi yaşamadan da geçit
verilmeyecektir, bu sürgün varlığına, kolayca elinden alınan, iman en güçlü çelmedir, düşmemek de, o eski,
unutulmuş, köhnemiş imanı kendi içinde kurabilip, kavgasını verecek gösterene açılacaktır artık kapı,tamamen suratına kapatılmıştır, kötülük çığ gibi, iyilik iyice cılız, yapabilnse ebediyetin kucağına oturur ki, o da çok büyük,yani bu sarmal, keskin bir bıcak gibi çalışır, modern evrede yardım edecek kimse, yoktur, ve top
tamamen sendedir ve gayretinde, - O birey - dediği ağır yük budur işte, yeni dönem dağdan insanın üstüne
yuvarlanan bir çığdır, kurtulmak da ölesiye bir irade, farkeden bir şey olmamıştır, eskiden de adanmışlar,
onun için can verdiği kadar vardı, Türkler örneğinde olduğu gibi, sadece bu dünya çapında minimuma indirilmiştir, kim değerlere değer katarak, ve göze alarak ölümsüzlük kervanına katılacak, toplumlardan secer,
yani kavgasını verenlerden, kısaca Mehlika Sultaana Aşıklardan.
Mehlika Sultana aşık yedi genç, artık dönmeyecekmiş dediler. - Yahya KEMAL,
Niye dönsün, ölümüzlük bu ve haketmiş, kızgın delik değil ki geri dönmek istesin.
Kaderlerini gayretlerine bıraktık. - KURAN, KENDİ Konuşuyor.
Aziz Augustinus, insanı bir ihtimal olarak görür, yani - ilk günah - varlığın küçüklüğü - ile aynı şey değil, somut
bir hatadır, insanın kendini tercih etmesi Tanrı dan yüz çevirmesi, varlığının küçüklüğü gerçek anlamda bir
küçüklüktür, bir hafiflik, ve yetersizliktir, fakat bu nedensellik ilişkisini toptan ortadan kaldırmayı başaramaz, özgürlük düşüşten önce nasıl olup da kötülüğü seçmiştir, bu kendini reddeden ve var olmayı değil hiçliği seçen
özgülük nedir, İnsanın, Tanrının tümel varlığı karşısındaki, varlığının küçüklüğünün karşısına din, sonsuz bir
hayat yerleştirir, bu bizi ölümden kurtarır, fakat dünya hayatını ilk hatanın keferetine ve uzun bir cezaya dönüştürür, din, ölümü öldürerek, hayata hayat verir, sonsuzluk an¹ı boşaltır, çünkü hayat ve ölüm birbirinden ayrılmaz, ölüm hayatın içinde mevcuttur, ölmek üzere yaşarız, din, ölümümüzü alarak,hayatımızı da elimizden alır. din ebedi hayat uğruna, bu hayatın ölümünü vurgular.. Dünyaya şaşırırız, çünkü kendisini yabancı, tekinsiz,
olarak sunar, dünyanın bize karşı ilgisizliği, bütünü itibarıyle bizim varlık ihtimalimizin ona verebileceğinin ötesinde bir anlamı olmamamasından kaynaklanır, bu ihtimal de ölümdür, çünkü insan doğduğu anda ölecek kadar yaşlanmış demektir, doğduğumuz andan itibaren hayatımız yabancı ve tekinsiz bir yerdeki sürekli bir
varlıktır.
Octavio PAZ, Meksikalı ŞAİR, DAHİ, 1998
Uğruna can verdiğimiz yerde göründü,-demesi Yahya KEMALİn, Osmanlı Tarihini özetlerken, tam da budur,
kendi dönemlerinde benzersizdiler, donanımlı yöneticilerin açtığı yolda, kendileri de aynı saygı ve yerine
getirme iradesiyle, yerlerini hakkıyla kazandılar, hepsi olmasa bile çoğu, halbuki modern evre de bu en düşük
seviyeye çekilir, demokrasi ile şekillenen halkın yükseltilmesiyle, gerçekte öyle bir şey yoktur, yüzeysellik, ve
donanımsızlık hakimdir, iki dünya savaşında olduğu gibi ve teknik imkanlarla donatılmış, üstelik buna hakim
olabilecek kaliteyi de koruyamayan insan, en ufak bir ekonomik çalkantı da, yerini koruyamaz ve vahşetin
kucağına düşer, istenilen olmuştur, başından atılır, kuyuya, en çok karşı irade gösterip, - yırtınan - da başarabilirse kurtulacaktır, yani Kierkegaardın başlama vuruşu yaptığı - 1855 - yeni dönem bütün ağırlığıyla
dünyaya çöker, sadece oyun - vicdanından talimat alanlara açıktır artık - o ölesiye çileyi yaşamadan da geçit
verilmeyecektir, bu sürgün varlığına, kolayca elinden alınan, iman en güçlü çelmedir, düşmemek de, o eski,
unutulmuş, köhnemiş imanı kendi içinde kurabilip, kavgasını verecek gösterene açılacaktır artık kapı,tamamen suratına kapatılmıştır, kötülük çığ gibi, iyilik iyice cılız, yapabilnse ebediyetin kucağına oturur ki, o da çok büyük,yani bu sarmal, keskin bir bıcak gibi çalışır, modern evrede yardım edecek kimse, yoktur, ve top
tamamen sendedir ve gayretinde, - O birey - dediği ağır yük budur işte, yeni dönem dağdan insanın üstüne
yuvarlanan bir çığdır, kurtulmak da ölesiye bir irade, farkeden bir şey olmamıştır, eskiden de adanmışlar,
onun için can verdiği kadar vardı, Türkler örneğinde olduğu gibi, sadece bu dünya çapında minimuma indirilmiştir, kim değerlere değer katarak, ve göze alarak ölümsüzlük kervanına katılacak, toplumlardan secer,
yani kavgasını verenlerden, kısaca Mehlika Sultaana Aşıklardan.
Mehlika Sultana aşık yedi genç, artık dönmeyecekmiş dediler. - Yahya KEMAL,
Niye dönsün, ölümüzlük bu ve haketmiş, kızgın delik değil ki geri dönmek istesin.
Kaderlerini gayretlerine bıraktık. - KURAN, KENDİ Konuşuyor.
Aziz Augustinus, insanı bir ihtimal olarak görür, yani - ilk günah - varlığın küçüklüğü - ile aynı şey değil, somut
bir hatadır, insanın kendini tercih etmesi Tanrı dan yüz çevirmesi, varlığının küçüklüğü gerçek anlamda bir
küçüklüktür, bir hafiflik, ve yetersizliktir, fakat bu nedensellik ilişkisini toptan ortadan kaldırmayı başaramaz, özgürlük düşüşten önce nasıl olup da kötülüğü seçmiştir, bu kendini reddeden ve var olmayı değil hiçliği seçen
özgülük nedir, İnsanın, Tanrının tümel varlığı karşısındaki, varlığının küçüklüğünün karşısına din, sonsuz bir
hayat yerleştirir, bu bizi ölümden kurtarır, fakat dünya hayatını ilk hatanın keferetine ve uzun bir cezaya dönüştürür, din, ölümü öldürerek, hayata hayat verir, sonsuzluk an¹ı boşaltır, çünkü hayat ve ölüm birbirinden ayrılmaz, ölüm hayatın içinde mevcuttur, ölmek üzere yaşarız, din, ölümümüzü alarak,hayatımızı da elimizden alır. din ebedi hayat uğruna, bu hayatın ölümünü vurgular.. Dünyaya şaşırırız, çünkü kendisini yabancı, tekinsiz,
olarak sunar, dünyanın bize karşı ilgisizliği, bütünü itibarıyle bizim varlık ihtimalimizin ona verebileceğinin ötesinde bir anlamı olmamamasından kaynaklanır, bu ihtimal de ölümdür, çünkü insan doğduğu anda ölecek kadar yaşlanmış demektir, doğduğumuz andan itibaren hayatımız yabancı ve tekinsiz bir yerdeki sürekli bir
varlıktır.
Octavio PAZ, Meksikalı ŞAİR, DAHİ, 1998
Uğruna can verdiğimiz yerde göründü,-demesi Yahya KEMALİn, Osmanlı Tarihini özetlerken, tam da budur,
kendi dönemlerinde benzersizdiler, donanımlı yöneticilerin açtığı yolda, kendileri de aynı saygı ve yerine
getirme iradesiyle, yerlerini hakkıyla kazandılar, hepsi olmasa bile çoğu, halbuki modern evre de bu en düşük
seviyeye çekilir, demokrasi ile şekillenen halkın yükseltilmesiyle, gerçekte öyle bir şey yoktur, yüzeysellik, ve
donanımsızlık hakimdir, iki dünya savaşında olduğu gibi ve teknik imkanlarla donatılmış, üstelik buna hakim
olabilecek kaliteyi de koruyamayan insan, en ufak bir ekonomik çalkantı da, yerini koruyamaz ve vahşetin
kucağına düşer, istenilen olmuştur, başından atılır, kuyuya, en çok karşı irade gösterip, - yırtınan - da başarabilirse kurtulacaktır, yani Kierkegaardın başlama vuruşu yaptığı - 1855 - yeni dönem bütün ağırlığıyla
dünyaya çöker, sadece oyun - vicdanından talimat alanlara açıktır artık - o ölesiye çileyi yaşamadan da geçit
verilmeyecektir, bu sürgün varlığına, kolayca elinden alınan, iman en güçlü çelmedir, düşmemek de, o eski,
unutulmuş, köhnemiş imanı kendi içinde kurabilip, kavgasını verecek gösterene açılacaktır artık kapı,tamamen suratına kapatılmıştır, kötülük çığ gibi, iyilik iyice cılız, yapabilnse ebediyetin kucağına oturur ki, o da çok büyük,yani bu sarmal, keskin bir bıcak gibi çalışır, modern evrede yardım edecek kimse, yoktur, ve top
tamamen sendedir ve gayretinde, - O birey - dediği ağır yük budur işte, yeni dönem dağdan insanın üstüne
yuvarlanan bir çığdır, kurtulmak da ölesiye bir irade, farkeden bir şey olmamıştır, eskiden de adanmışlar,
onun için can verdiği kadar vardı, Türkler örneğinde olduğu gibi, sadece bu dünya çapında minimuma indirilmiştir, kim değerlere değer katarak, ve göze alarak ölümsüzlük kervanına katılacak, toplumlardan secer,
yani kavgasını verenlerden, kısaca Mehlika Sultaana Aşıklardan.
Mehlika Sultana aşık yedi genç, artık dönmeyecekmiş dediler. - Yahya KEMAL,
Niye dönsün, ölümüzlük bu ve haketmiş, kızgın delik değil ki geri dönmek istesin.
Kaderlerini gayretlerine bıraktık. - KURAN, KENDİ Konuşuyor.
Aziz Augustinus, insanı bir ihtimal olarak görür, yani - ilk günah - varlığın küçüklüğü - ile aynı şey değil, somut
bir hatadır, insanın kendini tercih etmesi Tanrı dan yüz çevirmesi, varlığının küçüklüğü gerçek anlamda bir
küçüklüktür, bir hafiflik, ve yetersizliktir, fakat bu nedensellik ilişkisini toptan ortadan kaldırmayı başaramaz, özgürlük düşüşten önce nasıl olup da kötülüğü seçmiştir, bu kendini reddeden ve var olmayı değil hiçliği seçen
özgülük nedir, İnsanın, Tanrının tümel varlığı karşısındaki, varlığının küçüklüğünün karşısına din, sonsuz bir
hayat yerleştirir, bu bizi ölümden kurtarır, fakat dünya hayatını ilk hatanın keferetine ve uzun bir cezaya dönüştürür, din, ölümü öldürerek, hayata hayat verir, sonsuzluk an¹ı boşaltır, çünkü hayat ve ölüm birbirinden ayrılmaz, ölüm hayatın içinde mevcuttur, ölmek üzere yaşarız, din, ölümümüzü alarak,hayatımızı da elimizden alır. din ebedi hayat uğruna, bu hayatın ölümünü vurgular.. Dünyaya şaşırırız, çünkü kendisini yabancı, tekinsiz,
olarak sunar, dünyanın bize karşı ilgisizliği, bütünü itibarıyle bizim varlık ihtimalimizin ona verebileceğinin ötesinde bir anlamı olmamamasından kaynaklanır, bu ihtimal de ölümdür, çünkü insan doğduğu anda ölecek kadar yaşlanmış demektir, doğduğumuz andan itibaren hayatımız yabancı ve tekinsiz bir yerdeki sürekli bir
varlıktır.
Octavio PAZ, Meksikalı ŞAİR, DAHİ, 1998
Uğruna can verdiğimiz yerde göründü,-demesi Yahya KEMALİn, Osmanlı Tarihini özetlerken, tam da budur,
kendi dönemlerinde benzersizdiler, donanımlı yöneticilerin açtığı yolda, kendileri de aynı saygı ve yerine
getirme iradesiyle, yerlerini hakkıyla kazandılar, hepsi olmasa bile çoğu, halbuki modern evre de bu en düşük
seviyeye çekilir, demokrasi ile şekillenen halkın yükseltilmesiyle, gerçekte öyle bir şey yoktur, yüzeysellik, ve
donanımsızlık hakimdir, iki dünya savaşında olduğu gibi ve teknik imkanlarla donatılmış, üstelik buna hakim
olabilecek kaliteyi de koruyamayan insan, en ufak bir ekonomik çalkantı da, yerini koruyamaz ve vahşetin
kucağına düşer, istenilen olmuştur, başından atılır, kuyuya, en çok karşı irade gösterip, - yırtınan - da başarabilirse kurtulacaktır, yani Kierkegaardın başlama vuruşu yaptığı - 1855 - yeni dönem bütün ağırlığıyla
dünyaya çöker, sadece oyun - vicdanından talimat alanlara açıktır artık - o ölesiye çileyi yaşamadan da geçit
verilmeyecektir, bu sürgün varlığına, kolayca elinden alınan, iman en güçlü çelmedir, düşmemek de, o eski,
unutulmuş, köhnemiş imanı kendi içinde kurabilip, kavgasını verecek gösterene açılacaktır artık kapı,tamamen suratına kapatılmıştır, kötülük çığ gibi, iyilik iyice cılız, yapabilnse ebediyetin kucağına oturur ki, o da çok büyük,yani bu sarmal, keskin bir bıcak gibi çalışır, modern evrede yardım edecek kimse, yoktur, ve top
tamamen sendedir ve gayretinde, - O birey - dediği ağır yük budur işte, yeni dönem dağdan insanın üstüne
yuvarlanan bir çığdır, kurtulmak da ölesiye bir irade, farkeden bir şey olmamıştır, eskiden de adanmışlar,
onun için can verdiği kadar vardı, Türkler örneğinde olduğu gibi, sadece bu dünya çapında minimuma indirilmiştir, kim değerlere değer katarak, ve göze alarak ölümsüzlük kervanına katılacak, toplumlardan secer,
yani kavgasını verenlerden, kısaca Mehlika Sultaana Aşıklardan.
Mehlika Sultana aşık yedi genç, artık dönmeyecekmiş dediler. - Yahya KEMAL,
Niye dönsün, ölümüzlük bu ve haketmiş, kızgın delik değil ki geri dönmek istesin.
Kaderlerini gayretlerine bıraktık. - KURAN, KENDİ Konuşuyor.
Aziz Augustinus, insanı bir ihtimal olarak görür, yani - ilk günah - varlığın küçüklüğü - ile aynı şey değil, somut
bir hatadır, insanın kendini tercih etmesi Tanrı dan yüz çevirmesi, varlığının küçüklüğü gerçek anlamda bir
küçüklüktür, bir hafiflik, ve yetersizliktir, fakat bu nedensellik ilişkisini toptan ortadan kaldırmayı başaramaz, özgürlük düşüşten önce nasıl olup da kötülüğü seçmiştir, bu kendini reddeden ve var olmayı değil hiçliği seçen
özgülük nedir, İnsanın, Tanrının tümel varlığı karşısındaki, varlığının küçüklüğünün karşısına din, sonsuz bir
hayat yerleştirir, bu bizi ölümden kurtarır, fakat dünya hayatını ilk hatanın keferetine ve uzun bir cezaya dönüştürür, din, ölümü öldürerek, hayata hayat verir, sonsuzluk an¹ı boşaltır, çünkü hayat ve ölüm birbirinden ayrılmaz, ölüm hayatın içinde mevcuttur, ölmek üzere yaşarız, din, ölümümüzü alarak,hayatımızı da elimizden alır. din ebedi hayat uğruna, bu hayatın ölümünü vurgular.. Dünyaya şaşırırız, çünkü kendisini yabancı, tekinsiz,
olarak sunar, dünyanın bize karşı ilgisizliği, bütünü itibarıyle bizim varlık ihtimalimizin ona verebileceğinin ötesinde bir anlamı olmamamasından kaynaklanır, bu ihtimal de ölümdür, çünkü insan doğduğu anda ölecek kadar yaşlanmış demektir, doğduğumuz andan itibaren hayatımız yabancı ve tekinsiz bir yerdeki sürekli bir
varlıktır.
Octavio PAZ, Meksikalı ŞAİR, DAHİ, 1998
Uğruna can verdiğimiz yerde göründü,-demesi Yahya KEMALİn, Osmanlı Tarihini özetlerken, tam da budur,
kendi dönemlerinde benzersizdiler, donanımlı yöneticilerin açtığı yolda, kendileri de aynı saygı ve yerine
getirme iradesiyle, yerlerini hakkıyla kazandılar, hepsi olmasa bile çoğu, halbuki modern evre de bu en düşük
seviyeye çekilir, demokrasi ile şekillenen halkın yükseltilmesiyle, gerçekte öyle bir şey yoktur, yüzeysellik, ve
donanımsızlık hakimdir, iki dünya savaşında olduğu gibi ve teknik imkanlarla donatılmış, üstelik buna hakim
olabilecek kaliteyi de koruyamayan insan, en ufak bir ekonomik çalkantı da, yerini koruyamaz ve vahşetin
kucağına düşer, istenilen olmuştur, başından atılır, kuyuya, en çok karşı irade gösterip, - yırtınan - da başarabilirse kurtulacaktır, yani Kierkegaardın başlama vuruşu yaptığı - 1855 - yeni dönem bütün ağırlığıyla
dünyaya çöker, sadece oyun - vicdanından talimat alanlara açıktır artık - o ölesiye çileyi yaşamadan da geçit
verilmeyecektir, bu sürgün varlığına, kolayca elinden alınan, iman en güçlü çelmedir, düşmemek de, o eski,
unutulmuş, köhnemiş imanı kendi içinde kurabilip, kavgasını verecek gösterene açılacaktır artık kapı,tamamen suratına kapatılmıştır, kötülük çığ gibi, iyilik iyice cılız, yapabilnse ebediyetin kucağına oturur ki, o da çok büyük,yani bu sarmal, keskin bir bıcak gibi çalışır, modern evrede yardım edecek kimse, yoktur, ve top
tamamen sendedir ve gayretinde, - O birey - dediği ağır yük budur işte, yeni dönem dağdan insanın üstüne
yuvarlanan bir çığdır, kurtulmak da ölesiye bir irade, farkeden bir şey olmamıştır, eskiden de adanmışlar,
onun için can verdiği kadar vardı, Türkler örneğinde olduğu gibi, sadece bu dünya çapında minimuma indirilmiştir, kim değerlere değer katarak, ve göze alarak ölümsüzlük kervanına katılacak, toplumlardan secer,
yani kavgasını verenlerden, kısaca Mehlika Sultaana Aşıklardan.
Mehlika Sultana aşık yedi genç, artık dönmeyecekmiş dediler. - Yahya KEMAL,
Niye dönsün, ölümüzlük bu ve haketmiş, kızgın delik değil ki geri dönmek istesin.
Kaderlerini gayretlerine bıraktık. - KURAN, KENDİ Konuşuyor.
Aziz Augustinus, insanı bir ihtimal olarak görür, yani - ilk günah - varlığın küçüklüğü - ile aynı şey değil, somut
bir hatadır, insanın kendini tercih etmesi Tanrı dan yüz çevirmesi, varlığının küçüklüğü gerçek anlamda bir
küçüklüktür, bir hafiflik, ve yetersizliktir, fakat bu nedensellik ilişkisini toptan ortadan kaldırmayı başaramaz, özgürlük düşüşten önce nasıl olup da kötülüğü seçmiştir, bu kendini reddeden ve var olmayı değil hiçliği seçen
özgülük nedir, İnsanın, Tanrının tümel varlığı karşısındaki, varlığının küçüklüğünün karşısına din, sonsuz bir
hayat yerleştirir, bu bizi ölümden kurtarır, fakat dünya hayatını ilk hatanın keferetine ve uzun bir cezaya dönüştürür, din, ölümü öldürerek, hayata hayat verir, sonsuzluk an¹ı boşaltır, çünkü hayat ve ölüm birbirinden ayrılmaz, ölüm hayatın içinde mevcuttur, ölmek üzere yaşarız, din, ölümümüzü alarak,hayatımızı da elimizden alır. din ebedi hayat uğruna, bu hayatın ölümünü vurgular.. Dünyaya şaşırırız, çünkü kendisini yabancı, tekinsiz,
olarak sunar, dünyanın bize karşı ilgisizliği, bütünü itibarıyle bizim varlık ihtimalimizin ona verebileceğinin ötesinde bir anlamı olmamamasından kaynaklanır, bu ihtimal de ölümdür, çünkü insan doğduğu anda ölecek kadar yaşlanmış demektir, doğduğumuz andan itibaren hayatımız yabancı ve tekinsiz bir yerdeki sürekli bir
varlıktır.
Octavio PAZ, Meksikalı ŞAİR, DAHİ, 1998
Uğruna can verdiğimiz yerde göründü,-demesi Yahya KEMALİn, Osmanlı Tarihini özetlerken, tam da budur,
kendi dönemlerinde benzersizdiler, donanımlı yöneticilerin açtığı yolda, kendileri de aynı saygı ve yerine
getirme iradesiyle, yerlerini hakkıyla kazandılar, hepsi olmasa bile çoğu, halbuki modern evre de bu en düşük
seviyeye çekilir, demokrasi ile şekillenen halkın yükseltilmesiyle, gerçekte öyle bir şey yoktur, yüzeysellik, ve
donanımsızlık hakimdir, iki dünya savaşında olduğu gibi ve teknik imkanlarla donatılmış, üstelik buna hakim
olabilecek kaliteyi de koruyamayan insan, en ufak bir ekonomik çalkantı da, yerini koruyamaz ve vahşetin
kucağına düşer, istenilen olmuştur, başından atılır, kuyuya, en çok karşı irade gösterip, - yırtınan - da başarabilirse kurtulacaktır, yani Kierkegaardın başlama vuruşu yaptığı - 1855 - yeni dönem bütün ağırlığıyla
dünyaya çöker, sadece oyun - vicdanından talimat alanlara açıktır artık - o ölesiye çileyi yaşamadan da geçit
verilmeyecektir, bu sürgün varlığına, kolayca elinden alınan, iman en güçlü çelmedir, düşmemek de, o eski,
unutulmuş, köhnemiş imanı kendi içinde kurabilip, kavgasını verecek gösterene açılacaktır artık kapı,tamamen suratına kapatılmıştır, kötülük çığ gibi, iyilik iyice cılız, yapabilnse ebediyetin kucağına oturur ki, o da çok büyük,yani bu sarmal, keskin bir bıcak gibi çalışır, modern evrede yardım edecek kimse, yoktur, ve top
tamamen sendedir ve gayretinde, - O birey - dediği ağır yük budur işte, yeni dönem dağdan insanın üstüne
yuvarlanan bir çığdır, kurtulmak da ölesiye bir irade, farkeden bir şey olmamıştır, eskiden de adanmışlar,
onun için can verdiği kadar vardı, Türkler örneğinde olduğu gibi, sadece bu dünya çapında minimuma indirilmiştir, kim değerlere değer katarak, ve göze alarak ölümsüzlük kervanına katılacak, toplumlardan secer,
yani kavgasını verenlerden, kısaca Mehlika Sultaana Aşıklardan.
Mehlika Sultana aşık yedi genç, artık dönmeyecekmiş dediler. - Yahya KEMAL,
Niye dönsün, ölümüzlük bu ve haketmiş, kızgın delik değil ki geri dönmek istesin.
Kaderlerini gayretlerine bıraktık. - KURAN, KENDİ Konuşuyor.
Aziz Augustinus, insanı bir ihtimal olarak görür, yani - ilk günah - varlığın küçüklüğü - ile aynı şey değil, somut
bir hatadır, insanın kendini tercih etmesi Tanrı dan yüz çevirmesi, varlığının küçüklüğü gerçek anlamda bir
küçüklüktür, bir hafiflik, ve yetersizliktir, fakat bu nedensellik ilişkisini toptan ortadan kaldırmayı başaramaz, özgürlük düşüşten önce nasıl olup da kötülüğü seçmiştir, bu kendini reddeden ve var olmayı değil hiçliği seçen
özgülük nedir, İnsanın, Tanrının tümel varlığı karşısındaki, varlığının küçüklüğünün karşısına din, sonsuz bir
hayat yerleştirir, bu bizi ölümden kurtarır, fakat dünya hayatını ilk hatanın keferetine ve uzun bir cezaya dönüştürür, din, ölümü öldürerek, hayata hayat verir, sonsuzluk an¹ı boşaltır, çünkü hayat ve ölüm birbirinden ayrılmaz, ölüm hayatın içinde mevcuttur, ölmek üzere yaşarız, din, ölümümüzü alarak,hayatımızı da elimizden alır. din ebedi hayat uğruna, bu hayatın ölümünü vurgular.. Dünyaya şaşırırız, çünkü kendisini yabancı, tekinsiz,
olarak sunar, dünyanın bize karşı ilgisizliği, bütünü itibarıyle bizim varlık ihtimalimizin ona verebileceğinin ötesinde bir anlamı olmamamasından kaynaklanır, bu ihtimal de ölümdür, çünkü insan doğduğu anda ölecek kadar yaşlanmış demektir, doğduğumuz andan itibaren hayatımız yabancı ve tekinsiz bir yerdeki sürekli bir
varlıktır.
Octavio PAZ, Meksikalı ŞAİR, DAHİ, 1998
Uğruna can verdiğimiz yerde göründü,-demesi Yahya KEMALİn, Osmanlı Tarihini özetlerken, tam da budur,
kendi dönemlerinde benzersizdiler, donanımlı yöneticilerin açtığı yolda, kendileri de aynı saygı ve yerine
getirme iradesiyle, yerlerini hakkıyla kazandılar, hepsi olmasa bile çoğu, halbuki modern evre de bu en düşük
seviyeye çekilir, demokrasi ile şekillenen halkın yükseltilmesiyle, gerçekte öyle bir şey yoktur, yüzeysellik, ve
donanımsızlık hakimdir, iki dünya savaşında olduğu gibi ve teknik imkanlarla donatılmış, üstelik buna hakim
olabilecek kaliteyi de koruyamayan insan, en ufak bir ekonomik çalkantı da, yerini koruyamaz ve vahşetin
kucağına düşer, istenilen olmuştur, başından atılır, kuyuya, en çok karşı irade gösterip, - yırtınan - da başarabilirse kurtulacaktır, yani Kierkegaardın başlama vuruşu yaptığı - 1855 - yeni dönem bütün ağırlığıyla
dünyaya çöker, sadece oyun - vicdanından talimat alanlara açıktır artık - o ölesiye çileyi yaşamadan da geçit
verilmeyecektir, bu sürgün varlığına, kolayca elinden alınan, iman en güçlü çelmedir, düşmemek de, o eski,
unutulmuş, köhnemiş imanı kendi içinde kurabilip, kavgasını verecek gösterene açılacaktır artık kapı,tamamen suratına kapatılmıştır, kötülük çığ gibi, iyilik iyice cılız, yapabilnse ebediyetin kucağına oturur ki, o da çok büyük,yani bu sarmal, keskin bir bıcak gibi çalışır, modern evrede yardım edecek kimse, yoktur, ve top
tamamen sendedir ve gayretinde, - O birey - dediği ağır yük budur işte, yeni dönem dağdan insanın üstüne
yuvarlanan bir çığdır, kurtulmak da ölesiye bir irade, farkeden bir şey olmamıştır, eskiden de adanmışlar,
onun için can verdiği kadar vardı, Türkler örneğinde olduğu gibi, sadece bu dünya çapında minimuma indirilmiştir, kim değerlere değer katarak, ve göze alarak ölümsüzlük kervanına katılacak, toplumlardan secer,
yani kavgasını verenlerden, kısaca Mehlika Sultaana Aşıklardan.
Mehlika Sultana aşık yedi genç, artık dönmeyecekmiş dediler. - Yahya KEMAL,
Niye dönsün, ölümüzlük bu ve haketmiş, kızgın delik değil ki geri dönmek istesin.
Kaderlerini gayretlerine bıraktık. - KURAN, KENDİ Konuşuyor.
Aziz Augustinus, insanı bir ihtimal olarak görür, yani - ilk günah - varlığın küçüklüğü - ile aynı şey değil, somut
bir hatadır, insanın kendini tercih etmesi Tanrı dan yüz çevirmesi, varlığının küçüklüğü gerçek anlamda bir
küçüklüktür, bir hafiflik, ve yetersizliktir, fakat bu nedensellik ilişkisini toptan ortadan kaldırmayı başaramaz, özgürlük düşüşten önce nasıl olup da kötülüğü seçmiştir, bu kendini reddeden ve var olmayı değil hiçliği seçen
özgülük nedir, İnsanın, Tanrının tümel varlığı karşısındaki, varlığının küçüklüğünün karşısına din, sonsuz bir
hayat yerleştirir, bu bizi ölümden kurtarır, fakat dünya hayatını ilk hatanın keferetine ve uzun bir cezaya dönüştürür, din, ölümü öldürerek, hayata hayat verir, sonsuzluk an¹ı boşaltır, çünkü hayat ve ölüm birbirinden ayrılmaz, ölüm hayatın içinde mevcuttur, ölmek üzere yaşarız, din, ölümümüzü alarak,hayatımızı da elimizden alır. din ebedi hayat uğruna, bu hayatın ölümünü vurgular.. Dünyaya şaşırırız, çünkü kendisini yabancı, tekinsiz,
olarak sunar, dünyanın bize karşı ilgisizliği, bütünü itibarıyle bizim varlık ihtimalimizin ona verebileceğinin ötesinde bir anlamı olmamamasından kaynaklanır, bu ihtimal de ölümdür, çünkü insan doğduğu anda ölecek kadar yaşlanmış demektir, doğduğumuz andan itibaren hayatımız yabancı ve tekinsiz bir yerdeki sürekli bir
varlıktır.
Octavio PAZ, Meksikalı ŞAİR, DAHİ, 1998
Uğruna can verdiğimiz yerde göründü,-demesi Yahya KEMALİn, Osmanlı Tarihini özetlerken, tam da budur,
kendi dönemlerinde benzersizdiler, donanımlı yöneticilerin açtığı yolda, kendileri de aynı saygı ve yerine
getirme iradesiyle, yerlerini hakkıyla kazandılar, hepsi olmasa bile çoğu, halbuki modern evre de bu en düşük
seviyeye çekilir, demokrasi ile şekillenen halkın yükseltilmesiyle, gerçekte öyle bir şey yoktur, yüzeysellik, ve
donanımsızlık hakimdir, iki dünya savaşında olduğu gibi ve teknik imkanlarla donatılmış, üstelik buna hakim
olabilecek kaliteyi de koruyamayan insan, en ufak bir ekonomik çalkantı da, yerini koruyamaz ve vahşetin
kucağına düşer, istenilen olmuştur, başından atılır, kuyuya, en çok karşı irade gösterip, - yırtınan - da başarabilirse kurtulacaktır, yani Kierkegaardın başlama vuruşu yaptığı - 1855 - yeni dönem bütün ağırlığıyla
dünyaya çöker, sadece oyun - vicdanından talimat alanlara açıktır artık - o ölesiye çileyi yaşamadan da geçit
verilmeyecektir, bu sürgün varlığına, kolayca elinden alınan, iman en güçlü çelmedir, düşmemek de, o eski,
unutulmuş, köhnemiş imanı kendi içinde kurabilip, kavgasını verecek gösterene açılacaktır artık kapı,tamamen suratına kapatılmıştır, kötülük çığ gibi, iyilik iyice cılız, yapabilnse ebediyetin kucağına oturur ki, o da çok büyük,yani bu sarmal, keskin bir bıcak gibi çalışır, modern evrede yardım edecek kimse, yoktur, ve top
tamamen sendedir ve gayretinde, - O birey - dediği ağır yük budur işte, yeni dönem dağdan insanın üstüne
yuvarlanan bir çığdır, kurtulmak da ölesiye bir irade, farkeden bir şey olmamıştır, eskiden de adanmışlar,
onun için can verdiği kadar vardı, Türkler örneğinde olduğu gibi, sadece bu dünya çapında minimuma indirilmiştir, kim değerlere değer katarak, ve göze alarak ölümsüzlük kervanına katılacak, toplumlardan secer,
yani kavgasını verenlerden, kısaca Mehlika Sultaana Aşıklardan.
Mehlika Sultana aşık yedi genç, artık dönmeyecekmiş dediler. - Yahya KEMAL,
Niye dönsün, ölümüzlük bu ve haketmiş, kızgın delik değil ki geri dönmek istesin.
Kaderlerini gayretlerine bıraktık. - KURAN, KENDİ Konuşuyor.
Aziz Augustinus, insanı bir ihtimal olarak görür, yani - ilk günah - varlığın küçüklüğü - ile aynı şey değil, somut
bir hatadır, insanın kendini tercih etmesi Tanrı dan yüz çevirmesi, varlığının küçüklüğü gerçek anlamda bir
küçüklüktür, bir hafiflik, ve yetersizliktir, fakat bu nedensellik ilişkisini toptan ortadan kaldırmayı başaramaz, özgürlük düşüşten önce nasıl olup da kötülüğü seçmiştir, bu kendini reddeden ve var olmayı değil hiçliği seçen
özgülük nedir, İnsanın, Tanrının tümel varlığı karşısındaki, varlığının küçüklüğünün karşısına din, sonsuz bir
hayat yerleştirir, bu bizi ölümden kurtarır, fakat dünya hayatını ilk hatanın keferetine ve uzun bir cezaya dönüştürür, din, ölümü öldürerek, hayata hayat verir, sonsuzluk an¹ı boşaltır, çünkü hayat ve ölüm birbirinden ayrılmaz, ölüm hayatın içinde mevcuttur, ölmek üzere yaşarız, din, ölümümüzü alarak,hayatımızı da elimizden alır. din ebedi hayat uğruna, bu hayatın ölümünü vurgular.. Dünyaya şaşırırız, çünkü kendisini yabancı, tekinsiz,
olarak sunar, dünyanın bize karşı ilgisizliği, bütünü itibarıyle bizim varlık ihtimalimizin ona verebileceğinin ötesinde bir anlamı olmamamasından kaynaklanır, bu ihtimal de ölümdür, çünkü insan doğduğu anda ölecek kadar yaşlanmış demektir, doğduğumuz andan itibaren hayatımız yabancı ve tekinsiz bir yerdeki sürekli bir
varlıktır.
Octavio PAZ, Meksikalı ŞAİR, DAHİ, 1998
Uğruna can verdiğimiz yerde göründü,-demesi Yahya KEMALİn, Osmanlı Tarihini özetlerken, tam da budur,
kendi dönemlerinde benzersizdiler, donanımlı yöneticilerin açtığı yolda, kendileri de aynı saygı ve yerine
getirme iradesiyle, yerlerini hakkıyla kazandılar, hepsi olmasa bile çoğu, halbuki modern evre de bu en düşük
seviyeye çekilir, demokrasi ile şekillenen halkın yükseltilmesiyle, gerçekte öyle bir şey yoktur, yüzeysellik, ve
donanımsızlık hakimdir, iki dünya savaşında olduğu gibi ve teknik imkanlarla donatılmış, üstelik buna hakim
olabilecek kaliteyi de koruyamayan insan, en ufak bir ekonomik çalkantı da, yerini koruyamaz ve vahşetin
kucağına düşer, istenilen olmuştur, başından atılır, kuyuya, en çok karşı irade gösterip, - yırtınan - da başarabilirse kurtulacaktır, yani Kierkegaardın başlama vuruşu yaptığı - 1855 - yeni dönem bütün ağırlığıyla
dünyaya çöker, sadece oyun - vicdanından talimat alanlara açıktır artık - o ölesiye çileyi yaşamadan da geçit
verilmeyecektir, bu sürgün varlığına, kolayca elinden alınan, iman en güçlü çelmedir, düşmemek de, o eski,
unutulmuş, köhnemiş imanı kendi içinde kurabilip, kavgasını verecek gösterene açılacaktır artık kapı,tamamen suratına kapatılmıştır, kötülük çığ gibi, iyilik iyice cılız, yapabilnse ebediyetin kucağına oturur ki, o da çok büyük,yani bu sarmal, keskin bir bıcak gibi çalışır, modern evrede yardım edecek kimse, yoktur, ve top
tamamen sendedir ve gayretinde, - O birey - dediği ağır yük budur işte, yeni dönem dağdan insanın üstüne
yuvarlanan bir çığdır, kurtulmak da ölesiye bir irade, farkeden bir şey olmamıştır, eskiden de adanmışlar,
onun için can verdiği kadar vardı, Türkler örneğinde olduğu gibi, sadece bu dünya çapında minimuma indirilmiştir, kim değerlere değer katarak, ve göze alarak ölümsüzlük kervanına katılacak, toplumlardan secer,
yani kavgasını verenlerden, kısaca Mehlika Sultaana Aşıklardan.
Mehlika Sultana aşık yedi genç, artık dönmeyecekmiş dediler. - Yahya KEMAL,
Niye dönsün, ölümüzlük bu ve haketmiş, kızgın delik değil ki geri dönmek istesin.
Kaderlerini gayretlerine bıraktık. - KURAN, KENDİ Konuşuyor.
Aziz Augustinus, insanı bir ihtimal olarak görür, yani - ilk günah - varlığın küçüklüğü - ile aynı şey değil, somut
bir hatadır, insanın kendini tercih etmesi Tanrı dan yüz çevirmesi, varlığının küçüklüğü gerçek anlamda bir
küçüklüktür, bir hafiflik, ve yetersizliktir, fakat bu nedensellik ilişkisini toptan ortadan kaldırmayı başaramaz, özgürlük düşüşten önce nasıl olup da kötülüğü seçmiştir, bu kendini reddeden ve var olmayı değil hiçliği seçen
özgülük nedir, İnsanın, Tanrının tümel varlığı karşısındaki, varlığının küçüklüğünün karşısına din, sonsuz bir
hayat yerleştirir, bu bizi ölümden kurtarır, fakat dünya hayatını ilk hatanın keferetine ve uzun bir cezaya dönüştürür, din, ölümü öldürerek, hayata hayat verir, sonsuzluk an¹ı boşaltır, çünkü hayat ve ölüm birbirinden ayrılmaz, ölüm hayatın içinde mevcuttur, ölmek üzere yaşarız, din, ölümümüzü alarak,hayatımızı da elimizden alır. din ebedi hayat uğruna, bu hayatın ölümünü vurgular.. Dünyaya şaşırırız, çünkü kendisini yabancı, tekinsiz,
olarak sunar, dünyanın bize karşı ilgisizliği, bütünü itibarıyle bizim varlık ihtimalimizin ona verebileceğinin ötesinde bir anlamı olmamamasından kaynaklanır, bu ihtimal de ölümdür, çünkü insan doğduğu anda ölecek kadar yaşlanmış demektir, doğduğumuz andan itibaren hayatımız yabancı ve tekinsiz bir yerdeki sürekli bir
varlıktır.
Octavio PAZ, Meksikalı ŞAİR, DAHİ, 1998
Uğruna can verdiğimiz yerde göründü,-demesi Yahya KEMALİn, Osmanlı Tarihini özetlerken, tam da budur,
kendi dönemlerinde benzersizdiler, donanımlı yöneticilerin açtığı yolda, kendileri de aynı saygı ve yerine
getirme iradesiyle, yerlerini hakkıyla kazandılar, hepsi olmasa bile çoğu, halbuki modern evre de bu en düşük
seviyeye çekilir, demokrasi ile şekillenen halkın yükseltilmesiyle, gerçekte öyle bir şey yoktur, yüzeysellik, ve
donanımsızlık hakimdir, iki dünya savaşında olduğu gibi ve teknik imkanlarla donatılmış, üstelik buna hakim
olabilecek kaliteyi de koruyamayan insan, en ufak bir ekonomik çalkantı da, yerini koruyamaz ve vahşetin
kucağına düşer, istenilen olmuştur, başından atılır, kuyuya, en çok karşı irade gösterip, - yırtınan - da başarabilirse kurtulacaktır, yani Kierkegaardın başlama vuruşu yaptığı - 1855 - yeni dönem bütün ağırlığıyla
dünyaya çöker, sadece oyun - vicdanından talimat alanlara açıktır artık - o ölesiye çileyi yaşamadan da geçit
verilmeyecektir, bu sürgün varlığına, kolayca elinden alınan, iman en güçlü çelmedir, düşmemek de, o eski,
unutulmuş, köhnemiş imanı kendi içinde kurabilip, kavgasını verecek gösterene açılacaktır artık kapı,tamamen suratına kapatılmıştır, kötülük çığ gibi, iyilik iyice cılız, yapabilnse ebediyetin kucağına oturur ki, o da çok büyük,yani bu sarmal, keskin bir bıcak gibi çalışır, modern evrede yardım edecek kimse, yoktur, ve top
tamamen sendedir ve gayretinde, - O birey - dediği ağır yük budur işte, yeni dönem dağdan insanın üstüne
yuvarlanan bir çığdır, kurtulmak da ölesiye bir irade, farkeden bir şey olmamıştır, eskiden de adanmışlar,
onun için can verdiği kadar vardı, Türkler örneğinde olduğu gibi, sadece bu dünya çapında minimuma indirilmiştir, kim değerlere değer katarak, ve göze alarak ölümsüzlük kervanına katılacak, toplumlardan secer,
yani kavgasını verenlerden, kısaca Mehlika Sultaana Aşıklardan.
Mehlika Sultana aşık yedi genç, artık dönmeyecekmiş dediler. - Yahya KEMAL,
Niye dönsün, ölümüzlük bu ve haketmiş, kızgın delik değil ki geri dönmek istesin.
Kaderlerini gayretlerine bıraktık. - KURAN, KENDİ Konuşuyor.
Aziz Augustinus, insanı bir ihtimal olarak görür, yani - ilk günah - varlığın küçüklüğü - ile aynı şey değil, somut
bir hatadır, insanın kendini tercih etmesi Tanrı dan yüz çevirmesi, varlığının küçüklüğü gerçek anlamda bir
küçüklüktür, bir hafiflik, ve yetersizliktir, fakat bu nedensellik ilişkisini toptan ortadan kaldırmayı başaramaz, özgürlük düşüşten önce nasıl olup da kötülüğü seçmiştir, bu kendini reddeden ve var olmayı değil hiçliği seçen
özgülük nedir, İnsanın, Tanrının tümel varlığı karşısındaki, varlığının küçüklüğünün karşısına din, sonsuz bir
hayat yerleştirir, bu bizi ölümden kurtarır, fakat dünya hayatını ilk hatanın keferetine ve uzun bir cezaya dönüştürür, din, ölümü öldürerek, hayata hayat verir, sonsuzluk an¹ı boşaltır, çünkü hayat ve ölüm birbirinden ayrılmaz, ölüm hayatın içinde mevcuttur, ölmek üzere yaşarız, din, ölümümüzü alarak,hayatımızı da elimizden alır. din ebedi hayat uğruna, bu hayatın ölümünü vurgular.. Dünyaya şaşırırız, çünkü kendisini yabancı, tekinsiz,
olarak sunar, dünyanın bize karşı ilgisizliği, bütünü itibarıyle bizim varlık ihtimalimizin ona verebileceğinin ötesinde bir anlamı olmamamasından kaynaklanır, bu ihtimal de ölümdür, çünkü insan doğduğu anda ölecek kadar yaşlanmış demektir, doğduğumuz andan itibaren hayatımız yabancı ve tekinsiz bir yerdeki sürekli bir
varlıktır.
Octavio PAZ, Meksikalı ŞAİR, DAHİ, 1998
Uğruna can verdiğimiz yerde göründü,-demesi Yahya KEMALİn, Osmanlı Tarihini özetlerken, tam da budur,
kendi dönemlerinde benzersizdiler, donanımlı yöneticilerin açtığı yolda, kendileri de aynı saygı ve yerine
getirme iradesiyle, yerlerini hakkıyla kazandılar, hepsi olmasa bile çoğu, halbuki modern evre de bu en düşük
seviyeye çekilir, demokrasi ile şekillenen halkın yükseltilmesiyle, gerçekte öyle bir şey yoktur, yüzeysellik, ve
donanımsızlık hakimdir, iki dünya savaşında olduğu gibi ve teknik imkanlarla donatılmış, üstelik buna hakim
olabilecek kaliteyi de koruyamayan insan, en ufak bir ekonomik çalkantı da, yerini koruyamaz ve vahşetin
kucağına düşer, istenilen olmuştur, başından atılır, kuyuya, en çok karşı irade gösterip, - yırtınan - da başarabilirse kurtulacaktır, yani Kierkegaardın başlama vuruşu yaptığı - 1855 - yeni dönem bütün ağırlığıyla
dünyaya çöker, sadece oyun - vicdanından talimat alanlara açıktır artık - o ölesiye çileyi yaşamadan da geçit
verilmeyecektir, bu sürgün varlığına, kolayca elinden alınan, iman en güçlü çelmedir, düşmemek de, o eski,
unutulmuş, köhnemiş imanı kendi içinde kurabilip, kavgasını verecek gösterene açılacaktır artık kapı,tamamen suratına kapatılmıştır, kötülük çığ gibi, iyilik iyice cılız, yapabilnse ebediyetin kucağına oturur ki, o da çok büyük,yani bu sarmal, keskin bir bıcak gibi çalışır, modern evrede yardım edecek kimse, yoktur, ve top
tamamen sendedir ve gayretinde, - O birey - dediği ağır yük budur işte, yeni dönem dağdan insanın üstüne
yuvarlanan bir çığdır, kurtulmak da ölesiye bir irade, farkeden bir şey olmamıştır, eskiden de adanmışlar,
onun için can verdiği kadar vardı, Türkler örneğinde olduğu gibi, sadece bu dünya çapında minimuma indirilmiştir, kim değerlere değer katarak, ve göze alarak ölümsüzlük kervanına katılacak, toplumlardan secer,
yani kavgasını verenlerden, kısaca Mehlika Sultaana Aşıklardan.
Mehlika Sultana aşık yedi genç, artık dönmeyecekmiş dediler. - Yahya KEMAL,
Niye dönsün, ölümüzlük bu ve haketmiş, kızgın delik değil ki geri dönmek istesin.
Kaderlerini gayretlerine bıraktık. - KURAN, KENDİ Konuşuyor.