Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Mürşidini iyi seç, yoksa halin haraptır,
Muhali talep etmek, sadece bir seraptır.

Hakka kıl itaati, girme batıl yollara,
Takdire kanaat et, muhtaç olma kullara.

Rahmete sırt dönerek, gaflet narına yanan,
Nefis ile şeytanın, yalanlarına kanan,
Akıbeti görmeyip, gaflet yoluna dalan,
İnanmış olsa bile gerçek mümin olamaz.

Aklıselim gerçeği, sonunu düşünmektir,

Oku dedim kendime, şu kudret kitabını.
Cahil kalma hayatın, sorarlar hesabını,

İlim denen meşgale, sade yazılan değil,
Şu kudret kitabına, biraz dikkatle eğil.

Gönül bahçesine gül tohumu ekenlerin,
akıl tezgâhından muhabbet kokuları yayılıp,
vicdan mektebinden çevreye hak ve adalet dağılır.

Muhabbet ve adaletten mahrum mahlûklara,
alçakların karakteri olan zulüm, hile, şek ve şüphe yakışır.

Varis olmak ister isen, enbiyaya veliye,
Tembel, tembel, oturup, beklemekte nediye.
İşte ilme hazine, Kur-an sana hediye,
Uyan artık uykudan, Ölüm sana gelmeden.

Safını dikkatli seç, yanlış yerde durma ha,

Ey güzel dost, bil ki, duraklar fazla,
Kabirden sonrakiler, gelmiyor akla,
İnanan düşünür, sonsuz bir hazla,
Şu yalan dünyaya, kabir son durak.

Kabirden öteye, vardı bir berzah,

Hayat bir mektep, dersi yaşamak.
Ölüm var iken, nemümkün kalmak.

Nedir bu tembellik, kime bu inat,
Hizmete dılbeste, dururken sana,
Büyük ve küçük, cümle kainat.

Hüzün veren her nida, sevdalının feryadı,
Aşk acısı sevdanın, değişmeyen mutadı.
Aşk, biter maşuk gider, kalır dillerde yâdı.
Veda vakitsiz gelir, biter hayatın tadı.

Güneş aşk penceresinden, aşk ile kırparken göz,

Ey Dost.
Varlık âlemine anlam kazandıran insandır.
Bu iddiamı yadırgıyor isen, çevrene şöyle bir bak.

Her şeyi isimlendiren, şekillendiren
ve ihtiyacına göre değerlendiren İNSAN değilmi?

Gerçek yakınlık,
fiziken aynı mekânları paylaşmak,
birbiri ile el ele tutuşup, diz dize oturmakta değildir.

Yakınlık,
bedenler farklı memleketler değil,