Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Güvenme kendine, hesap gününde,
Eritip süzgeçten, süzerler bir gün.

Boyuna, posuna bakıp övünme,
Ukbada ölçünü, alırlar bir gün.

Bir harfe bakıversen, sadece harf adına,
Gelmez ki hiç bir mana, okuyanın aklına,
Sorsan ki ne anlatır, yazanın maksadıne?
Dile gelir anlatır, hikmetlerden çok mana.

Anlatır Katibinin, zatını, sıfatını,

Göz pınarlarımdan,
Gönül bahçeme akan,
Hasret damlaları,

Yüreğimi yakan,
Ayrılık ateşini,

Çıkar bir bir önüne, hayatın sürprizleri.
Sanırsın ki bunların, belirlidir günleri.
Bazen mutluluk ile bazen de elem dolu,
Sanırken bitmez diye, aniden gelir sonu.

Çoğu zaman seversin, bazen de sevilirsin.

Her taşın altına, bir baş gömmüştük,
Bizde kutlu yola, canlar vermiştik,
Sevinip o günü bayram etmiştik,
Sensiz bayram olmaz, koşa koşa gel.

Dağında taşında, yazılı adın,

Nevruzda hayat bulsun,
Sevgiler kardeşlikler,
Gelin hep bir olalım,
Yok olsun kalleşlikler.

Nevruz sade dallarda,

Lezzet odur ki,
bitince acı vermesin.

Mutluluk odur ki,
sonu hüsranla bitmesin.

Evet, şimdi artık, vahdet zamanı,
Birleş te haine, verme amanı,
Düşmana sardırma, kardeş yaranı,
Fitneye TARAFTAR, olma ne olur.

Müminin müminden, başka dostu yok,

Yemedin yedirdin, bize malını,
Uğrumuza verdin, tatlı canını,
Biz nasıl öderiz, senin hakkını,
Hakkını helal et, çilekeş babam.

Sevgi tohumları, tarlana ektin,

Zaman zaman olayların kendini bir şey zanneden mütekebbirlere ne kadar güçsüz olduklarını göstermesine rağmen;

hafıza-i beşer nisyan ile malul olduğundandır ki,
çabucak unutuyorlar.

Aczini unutmakla, fakrını inkâr etmek, firavun ve nemrutların karakteridir.