Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Zalim galip gelse de, mağlup olacak bir gün.
Sen haklı kalmaya bak, hayat zalime sürgün.

Nerde firavun, nemrut, yok olup gitmedi mi?
İbrahim ve Musa’lar, zafere ermedimi?

Allah yolunda ölen, ölümsüzlüğe erer.
Şehadet şerefiyle, doğru cennete girer.
Ne mutlu o kimseye, Allah yolunda olur.
Din, vatan, namus için, ölüme meydan okur.

Şehit ne mutlu sana, nasip olsun banada.

Ben var isem Allah var, varlığına delilim,
Bilmeyenlere cahil, görmeyene kör derim.

Her şeyde var kudretin, sayılmayan izleri,
İman etmezse gönül, göremez ki gözleri,

Kapattım her şeye, gönül kapımı,
Çalmayın ne olur, açamam artık.
Helal ettim eşe, dosta hakkımı,
Topladım yükümü kalamam artık.

Elimde ne var ki, geçen yıllardan,

Hakikat hayalle, yeşerir büyür,
Önüne her şeyi katar, götürür,
Baksana Azrail, ardınca yürür.
Gören basirettir, göz değil elbet.

Şu fani dünyanın, her şeyi yalan,

Başkası girmesin, asla kalbime,
Sar tüm benliğimi, bensiz kalayım.
Tükendi sözlerim, bitti kelime,
Sil defterden beni, sensiz kalayım.

Sanki bir ahtapot, zalim kolları,

Hilkatin toprağından, kokan rayihai muhabbet,
Gülzarlardan derilip, toplanan demet demet,

Öz nurundan yaratmış, O’nu Şol Ahed Samet,
Gönlüm aşkına yandı, yetiş Sultanım medet.

Aşka ihanet eden, onu ucuza satar,
O sonsuz saadeti, götürüp çöpe atar.

Düşer nefsin peşine, şehvete yenilerek,
Cehennemi hazırlar, kendisine bilerek.

Gerçek ile hayal, girdi iç içe,
Esrara sarıldı, her şey gizlice,
Güneş batıverdi, her yerde gece,
Tek şeyde değilim, çoktayım çokta.

Unuttum artık, ben hatıraları,

Tebessüm yakışır, hasa güzele,
Haydi, can dostlarım, verin el ele,
Gelmesin kırıcı, hiç bir söz dile,
Mutluluk istersen, tebessüm yeter.

Değer mi bu dünya, tasaya derde,