Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Ey Dost! ..
Sonuç itibariyle SEN, muhakkak öleceksin.

Genç isen! ..
Gençliğine güvenerek gaflete düşme.
Sakın ha ahireti, hesabı, sıratı, cennet ve cehennemi unutma! ..

İnsan dediğin sanma yalnız etten kemikten,
İnsan ona derler ki, kurtulmuştur benlikten.

Adın sanın varmı ki, gerçekten bir önemi?
Sonunda can vererek, her doğan ölmedimi?

Karanlık ışığa, gebe olunca,
Boğarmış her şeyi, gölgelerine.
Güneşi doğurup, sancı bitince,
Çekilip gidermiş, kendi yerine.

hayat filminde her kes figüran,
Yorucu, zorlu ama değil durağan.

Gelecek göz kırpmakta güzel günler var diye,
Aldanma içindeki kanayan yaralar ondan hediye,

Hayat bir imtihandır, kaybedenler olacak,
Rızaya talip yüzler, inşallah hep gülecek.

Hüsün kubuh, iç, içe, tefriki değil kolay,
Her şey O’nun muradı, yok ki başka bir olay.

Gün doğdu, bak ki güneş, tepede yükselmekte,
Düşmanlar geçti seni, sen hala esnemekte.

Seni yoktan var edip yaratan,
kâinatı müştemilatı ile emrine veren,
sonsuz nimetleri ile seni sevdiğini gösteren,
Rabbine karşı elinden geldiği kadar şükür ve ibadet yapmaya çalış.

İbadet yap ki,

Allah’ım!
Azgın nefsimin, aldatıcı şeytanın, aldanmış ve aldatmayı kendisine vazife gibi kabullenmiş hemcinslerimin,

Gafleti lezzet, zilleti izzet zan eden, hissiyatımın,

Aldanmasından, aldatmasından, yanılmasından,

Ne güzeldir Allah’ım, Sana kul olabilmek.
Müminlik şuuruyla, sözünde durabilmek.
Sarılarak Kura-ana, kurtulup dalaletten,
Saadet sahiline, selamet varabilmek.

Ne saadet Allah’ım, her yerde seni bilmek.

Kalp aynası parlasın,
Nurlansın, cümle alem,
Nefsini azdırma ki,
Hayat dolmasın elem.

Geliş kapın kapalı,