Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Çaresizim deme.
Çaresiz bırakan, kadiyel hacat, mucibudaavat,
kadirelkeyyum vahidi ehede acz teskeresi ile müracaat edip;

Yunus Aleyhisselam gibi
"lailahe ille ente subhaneke inni kuntu minezzalimin"

Her kesin bir anası, vardır bu bir kuraldır.
Mekke’de kutsal Kabe, tüm evlere anadır.

Adı Beytullah olup, nurdan sütun göklere,
Sade mü-mine değil, secdegah meleklere,

İnsanlık kayboldu beton yığınları arasında.
Ahlak can çekişiyor korku saçan klavye tuşlarında.

Her şey sanal denen yalandan ibaret,
Beşerin umut vaat etmeyen istikbalini hayal et ve seyret.

Evet, aşk denen duygu, gerçek adresini arayan yolunu kaybetmiş garip bir seyyah gibidir.

Gerçek manası ile dünyaya ait olmadığı için, dünyalıklar ile tatmin olma imkânı yoktur. Her yolun, aradığı adrese çıkacağı yanılgısı ile önüne gelene sarılıp hasretini dindirmeyi dener.

Oysa sonlu ve sınırlı olan, sonsuz ve sınırsızı temsil değil, taklit bile edemez.

Unutma ki bu dünya yalnız geçici bir han.
Her gelen aldanıyor, birazda sen oyalan.
İster isen ebedi, sonsuz mutlu bir hayat.
Ölümden beter olan gaflet uykundan uyan.

Uğraşama başkasıyla, dururken zalim nefsin.

Tembellik sana hakmı,
neden hep gerinirsin.

Çalışıp çabalasan,
korkarım ki erirsin.

Neden insanlar sıkıldıklarında yer değiştirmek isterler?
Gidecekleri yerin kaçıp kurtulmak istedikleri yerden daha iyi olacağınımı düşünüyorlar?

Dünyalarını zindan eden ruhsal bunalımları,
kalbi sıkıntıları beraberlerinde gidecekleri her yere götürdükten sonra! .

Bir güneş daha uful etti,
Bir ışk daha söndü,
Her gün sönen,
Binlercesi,
Yüz binlercesi,
Gibi.

İnsan mikro âlemi tanımaya çalıştı.
Cansızlarda atom, canlılarda hücreye dayandı.

Makro âleme yöneldi;
Büyük zan ettiği güneşin bile,
yanında çöldeki kum tanesi veya okyanusta damla kadar küçük kaldığı büyük kitleler ve kürelerle tanıştı.

Keskin sirke küpüne zarar.
Sivri dil, kalp kırmaktan başka ne işe yarar.

Yıkmak kolay, yiğitsen yap bir eser.
Kin ve nefret kusana, dostta düşmanda küser.