Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Biz birbirini tamamlayan o görkemli aşkın
Çekimiyle bütünleşmiş ayrılmaz iki kutup gibiyiz…
Her nefes aldıkça derinden
Denize hasret nehirler gibi
Sabırsızca sana koşup da
Başımı göğsüne yaslamak isteyişim

Süzülürken zaman
İnlemeliydi sesi…

Üstüme üstüme gelme
Gelme be ölüm,
Dediğini duydum ilkin..

Sözcükleri birer ok mudur
Şiirin?
Ki gerilmiş yaydan fırlar gibi kimi kez
Gelir saplanır emeğin verimine..

Öyle ya

Birlikte oluşturulan sevinçler vardır
Kaçıverir avuçlarımızdan
Hiçbir şekilde iyileşemeyecek bir iz bırakarak yerinde
Nedendir bilinmez
Durdurulamayan zaman aktıkça
Gönül evimizdeki ateş kendince yanar da

Nice yalnızlıkları paylaştık birbirimizle
Nice çaresizlikleri
Uzaklardaydık,çok ötelerdeki başka yerlerde
Biraz daha biriktirdik suskunluğumuzu
Ve biraz daha bilendik yokluğumuza
Görünmeyen yüzlerimizi

Derin uykudasın.
Nefesin olduğundan daha uzun ve sık
Cilveleşen kuşların gölgeleri düşüyor yükseklerden üstüne
Gölgeler kırılıyor sen dizlerini çekip uzattıkça esmer teninde
Hoşuma gitmiyor değil bu ışık oyunları
Hadi yumma gözlerini,desem

Uçarıdır zaman sarsar benliğimi
Tükenirim ışıklar ülkemde
Limon sarısı düşlerim çürürken
Geçmişten geleceğe uzanan
Yollarımı kaybederim

Hesaba dahil edilmesi düşünülmemiş bir kayboluş olursun
Hıçkırığın boşluğa attığı gizi çözemediğim anlarda...

İblis kaçmalarından farksız bir dumana
Karışır bulut
Eşik arasına düşer avucumdaki anahtar.

Kara köpükleriyle oynaşırdı deniz
Ve kendini bildim bileli alışıktı buna şehir.
Usanç duymazdı
Hiç ses etmiş değildi kıyıya vuranlara

O dalgalar ki toplayıp toplayıp hınçları,

Sondan eklemeli bir büyü
Sancılı ve suskun
Olgunluk
Noktasını yitirmiş bir virgül gibi şaşkın
Arayışta