Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Bir papatya
Su şırıltısına düşüverdi
Tutulacak nice dileklere ihanet ederek
Uzaklaşıyor şimdi

Sesini arayan bu gece de

Gecenin koyulaşma sürecindeyim
Yıldızlar sanki birlikte çizdiğimiz bir gökyüzünde
Oynaşıyorlar

Bu sessizliğin koynu kilitliyken
Nereye koyayım,nereye sığdırayım bunca görkemi

Ürkek bir ardıç kuşu gibi gelirsin ötelerden
Abrul bulutlarında kaybolan utangaç güneşler gibi
Göz açıp kapayıncaya kadar gittiğin yönde kaybolursun
Şaşkına dönerim adresini karlı dağlara sorarken

Önce atardamarlarımda donuverir yalnızlığından üşüyen bakışların

Ekol mü dediniz?
Hay Allah
Sıkıldım bu yapay sorudan

Çünkü hep böyle başlıyor
Çapraz sorgulamalar

Şimdi şurası harman yeri olsaydı.
Akşam yelleri kesilinceye kadar
Yaba yaba savrulurdu tınaz
Ayrışırdı buğdaylar sapla samanından biraz

Artık o yanık sesler de işitilmez oldu.

İnce sızı
Durmaksızın vurur yüreğe
Yorulur gün
Gece aydınlığa uzanır
Aydınlık gecede aldanır

O
S/es
Otelin içinde
Bir başına kalmaktan
Ç/ılgın

Ama ben sürekli
Kendini ihbar eden yediveren gülünün
Gölgesini eksilte eksilte
Zamanı törpülediğine tanıklık ederek
Yaşayacağım
Senden ıraklarda.

Geç kalırsam
Ertelenmiş sevişmeleri
Zamanın zulasında saklamalısın.

İstersen
Delişmen avuntular yaratıp

Her şeye tüm açıklığıyla bakmak
Olanları kabullenmek
Ve unutmak!

Unuttum, demek
O kadar kolay değil ki!