Kırklareli, Kırklareli,
Urum Eli’nde Kırklareli.
Alperenlerin irşad ettiği,
Üçler, yed iler, kırklar eli...
Gızzık’ın şarkındadır Kiyalı.
Yarısı düzlük, biraz kayalı.
Akpınar ve Merzimen önünde,
Karadağ’a da sırtı dayalı…
Ballık’tan varılmakta Kastel’e.
Son kurultayın adı “Turan” olacak…
Başımızın üstünde Kur’an olacak…
Tarihin sahibi bu Türkler, yeniden,
Şu yeryüzünde; nizamı kuran olacak…
Türklük’ündür; ay ve yıldızlı al bayrak,
Kocaeli,Kocaeli,
Körfezli, denizli Kocaeli,
Kocaeli’ne efsun lazım,
Değmeli bir koca eli..
Kendisine sunduğum gecem olsun,
Adını sayıkladığım hecem olsun,
Her gün, gece uğraşıp didindiğim,
Bulmak istediğim bilmecem olsun…
Ocağımı tütüden bacam olsun,
Sahipsiz kalmış çok meralar,
Bilemem ki, kim kime kiralar.
Ah ekinsiz durur o tarlalar,
Çayır çimen olmuş, bor be oğul...
Hiç boşa gitmesin çabaların,
Bindi kır atına da baktı kafileye,
Ömründe yer yoktu kalleşliğe, hileye,
Geçti Suriye’ye de düştü bir çileye,
Yürü kır atım yürü, aman yürü,
Düşse de harallar, durma sürü...
- Türk olup törediler
Yeniden dirildiler,
Gök kubbeli otağdan,
Kut alıp yürüdüler...-
Kansız sürünün eline düşmemek için,
Üç kıtadan çekilmiş olmak, bana ar geliyor,
Anadolu, bir de Trakya bana dar geliyor,
Nerde Alp Arslan’ım, Yavuz’um, Attila’m, Oğuz’um,
Böyle sefil durup yaşamak, bana zor geliyor…
“Bu canım feda, göğsüm ön saflarda sur” diyen yok,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!