Mevsim kış, aylardan ocak
Ocağıma güneşim, doğdu doğacak
Vakti geldi cemrem erdi vuslata!
Evim barkım burcu burcu cennet kokacak.
İki parmağımın arasından bakarken dünyaya
Kavuşmamın heyacanıyla sarıldım sana
Zafer işaretim di oysa benim yaptığım aslında
Anladım ki esirin olmuşum aşkına
İki parmağının gölgesi yetyi mahpusluğumu anlatmaya
Nasıl bir gözlüktür bana taktığın ne yana baksam sen
Hiç bir yerde yoksun çok aradım.
Geceden sabaha arandım durdum
Sokak başında herkese seni sordum
Hiçbiri seni bana anlatmadı sevdiğim.
Dünyanın yükünü taşısamda omuzlarımda
Sensizliğim tutuşturulursa bir gün ellerime
Kara saplı hançer saplanır can evime
Çekerde giderim, sığınırım bir meçhule
Arkamda bir tek düşündüğüm tine sen kalırsın
Çıkar kalbimi günlüğün arasından
Umudun kaldı mı ki, daha
Bir gül kurusundan
Şiirlerimde darma dağınık duran
Kaşını, kirpiğıni, saçını
Al, al mısralarım arasından
Sakla beni
Bir kağıdın arka yüzüne
Abı hayatta bir katre içine
Her alışında nefesine
İç çeker gibi
En derin yerine
Hadi köpürt sularını, kuşlarını uçurt
Dalgalarını cöhlendir, balıklarını sevindirt
Gemilerin sarhoş olsun,
Başı dönsün tayfaların
Bağır, bağırabildiğin kadar uzaklara
Sesini duysun karşı kıyıda oynayan çocuklar
Hangisinden başlasam bilmem ki
Sen yoksan!
Her yanım eksik, her yanım bitik
Düşsem peşine de gitsem olur mu?
Yoksa! sen desen
Gel desen! ardımdan
Sen yoksun,
Bir köşeye büzülür sinerim ben.
Senden gayrısı neylerim,üşürüm ben.
Çok uzaklardan gelemezsin yanıma
Sen gelmeden, sensizlikle ölürüm ben
Sen yoktun, ben hep seninleydim.
Kokun vardı yatağımda, baş ucumda
Mutfakta sen vardın, televizyon karşısında
yanımdaymışın gibi dururdun karşımda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!