Mustafa Parlak Şiirleri - Şair Mustafa P ...

Karanlıktan sıyrılıp, kızıl gün şafağa vurduğunda.
Selam durduğu an bir asker, Gök bayrağa
Dokuz tuğlu sancağı verin sancaktara
Toplanın ey insanlar Ayyıldız altında.

Hadi oğlum! Çöz düğümünü hayatın.
Angarya deme dinle! Gayret et! Anlarsın
Günü geldiğinde, sen de! "hocam haklı çıktın" dersin.
Hadi oğlum! Cevher sende; gününü göster hayatın!

Hadi oğlum çöz düğümünü, hayatın!

Takvimde gün On iki idi, aylardan kasım.
Akşam yemeği vaktiydi, son hatırladığım
Kelimeyi şahadet getirip, bağırıp yattığım
O günden Bizlere mahşeri bir sahne kaldı

Genç, yaşlı çoçuk, kimi kız, kimi kızan

Ellerini kapattı yüzüne
Acılarını dindirir diye
Baktı olmuyor, dinmiyor
Bendini yıktı gözler
Güç yetiremedi, bıraktı çocuk,
Bıraktı kendini, yıkkın selin önüne

Adımı söyle mesala
Nasılda yakışıyor sana
Bir söylerken, bir daha
söylemek tadında
Biri dilden, biride
yürekten mustafa!

Karanlığın içinden çekip çıkarsam gözlerini
Kirpiklerinin her biri bir kale gibi önümde duruyor.
Hele kaşların sıradağlar gibi
Amansız aşılmayı bekliyor.
Yüzündeki güzelliğin membağı
Göz bebeklerindeki ışıltı

O kadar renk varken
Ben neden karalar bağlamışım
Herkes neşe içinde gülerken
Diz kırıp oturup neden ağlamışım

Neydi harbiden beni böyle eden

Bir ben vardım yağan herbir damlada
Düşerdim peşine, düşerdim tenine
Tenin kokardım,buram buram
Anlardın sen! ben yanardım.

Perçemin yüZüne düşer, saçların ıslanır,

Hayallerimi biriktirdim,
Enkazı üzerimde yüklüce
Bir kırıntıdır yaptıklarım,
Ve üst üste yığınlar halinde

Keşkelerim, ahlarım, yapamadıklarım

Türküler dertliydi, gözler yaşlı
Analar ağlıyordu, yürek yaslı
Dostlar bize dert kaldı
Aşığım dilinde söz ağlıyordu

Güneş bir başka doğuyor bugün