Mürekkep Lekesi Şiiri - Gökçe Kıvırcık

öptüğün yalnızlığımdan başkası değildi
hiç bir yer iyileşmedi üstelik
yer, yar, dağınık ve çoğu renk karanlık hala
arta kalan buzul sessizlikten bu yana,
sus-pus sardunyalarım
kimine bir bahar düşlüyorum
kimine cam buğusu,
kırıklarımın...
hepsi aynı açık seçik hüzne çıkıyor
işte topladık bir bir
kanadıklarımdan dökülenleri.
küslüklerimi ve küstüklerimi
aynı sandığa sakladım
hiç kimse bir daha öpemesin diye...