Bir dostum geçenlerde,
Hayıflanıyordu.
“Yorgunum” diyordu.
“Yılların yükü var üstümde.”
Yorgundum.
Neşeliysem,
Ortak olursunuz neşeme.
Kederliysem,
Benimle ağlarsınız.
Bir siz varsınız,
Dost dost bakan gözüme.
Kitaplar tarif ederken insanı,
Diyorlar ki: “düşünebilen tek canlı.”
“İki ayağı üzerinde yürüyen,
Sevmeyi, gülmeyi, ağlamayı bilen,
Kıllı bir hayvan, memeliler türünden.”
İlk sensizliklerimi
Henüz seni tanımadan yaşadım.
Neşelerimi, hüzünlerimi,
Hep sensizliğin seniyle paylaştım.
Sonra birden,
Açık kalmıştı gönlümün penceresi,
Bakışınla sıcacık bir rüzgâr esti.
Isıttı gülüşün üşüyen kalbimi.
Sevginle dolunca ruhumun kışı bitti.
Bahar oldu aşkın, açtı çiçek çiçek.
Kalplerimizde aşk ateşi,
Kor olmadan geçiverdi.
Başlamasıyla bitiverdi,
Tatlı bir oyundu sevgimiz.
Ne ayrılık var ne hüsran var.
Sanki tutsak gibiyiz, can ile şu bedende.
Yabancıl kuş gibiyiz, değerli bir kafeste.
Özlemimiz bitmez sılaya, ikramda olmasa da kusur.
Varalım konalım yuvaya, çırpınışımız hep bu dur.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!