Her zaman ki gibi...
Sabah uyanışları...
Aynada kendini görmeler...
Ya da yalnızlığını...
Anlayacağın yalnız geldik...
Yalnız gidiyor derken;
Milleti, millet yapan,
Değerimize, değer katan,
Kendinden öte tuttuğu;
Yokluktan bizi varlığa götüren;
``Yapılanlar benim değil, Türk milletinin eseridir.``
Diyen bu zat...
Sevgi mert olsun...
Ama mert sevgi...
Ama mertçe olsun...
Sevgiyi yaşamak için...
Paranın "P"si olmasın...
En lüks yerde...
Ben senle geleceği yaşamak...
Mesela sabah kahvaltısına davet etmek...
Hiç birbirimize dokunmadan gözlerimizle konuşmak...
Ben sana ellerimle melemen yapmak istiyorum....
Sen bana yardımcı...
Melemen üstüne kaşar rendeleyip onun erimesini izlerken;
Hiç sokakta...
Yürürken;
Sanki ip üstünde...
Yürüyormuş gibi...
Ellerini açıp...
Dengede kalmaya çalışmak...
Demir, çelik bulmak zordur.
Sen tabi bilmezsin o zamanları,
Köylüden bulurlardı...
Saban demiri, pulluk bıçağı...
Oluverdi sana süngü, nal, kasatura...
O zaman anlarsın...
Gece karanlık...
Ay parlak...
Aya sordum...
Nereden aldın parlaklığı?
Güneş giderken;
Sıkıştırdı beni köşeye...
Yağmurlu bir havada
Yalnızlığın uçurumunda dolaşırken...
Sanki kafamdan aşağıya boşalan yağmur damlaları değilde...
Öfkenin ve korkunun gittikçe arttığı bir karmaşada...
Tek bir ben varken;
Uzaklardaymış gibi duran o yalnız bir kız daha vardı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!