Kendi halinde bir yürüyüş..
Maçka parkında...
Demokrasi parkında...
Evet bu aralar...
Demokrasiyi arıyoruz...
Ve yolda yürüyorum...
Tam kalbine yazdım...
Cesaretin var mı?
Kendini bana bırakmaya...
Hayal bile edemezsin...
Gönlüne meydan okumak...
Çocukca değil mi?
Bir akşam üstüydü.
Seni beklerken;
İçimde bir sızı...
Sana doğru uçarken;
Ben durmaktaydım.
Sen geleceksin diye
Sahil gecelerinde...
Mavi güvercin misali...
Fener gibi parlayan gözlerin...
O an şiirlerimi fısıldardım....
Gönül pencerene...
Ben sendeyim...
bütün işlerim için...
Gözlerine dalarken;
Sen hesaplara...
Ben gönlüne açılmak...
Gönül kayığında...
Karadeniz...
Coşkun sel gibi...
Sığmaz Karadeniz'e...
Bıraksan akacak...
Okyonuslara...
Meydan okuyacak...
Sen de kaldı yüreğim.
Bir dönüp bakışın yetti.
Sessiz sessiz dolandı durdun.
Yüreğimi de alıp gittin.
Yağmur mu yağıyor?
Bu varlık;
Uğruna can veren
Kendinden de öte;
Biri artarken diğeri azalıyor...
Tuttuğum sen
Yok olan bir ben
Hadi yeni baştan,
Olması gerektiği gibi...
Yavaş, temiz ve düzgün...
İş olsun gibi değil...
Olması gerektiği gibi...
Kimseyi kırmadan, aldatmadan...
Soru sormak…
En alttan en üste çıkarken;
Kibirlenmeden, erdemle…
Olgunluğa erip, pişmektir…
O an soru:
İnsanlığın içinde köle olmak mı?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!