Oturduğum evde bir kitap varmış.
Haberim hiç yokmuş.
Birgün küçük oğlumla oynarken;
Oğlumun elinde bir kitap...
Bu kitap benim değil...
Meğer hanımın kitabıymış...
Sana doyamıyorum eşsiz Türkiyem...
güzelliklerin o kadar çok ki cennetim...
Ruhum hep seninle benim...
Mutlu oluyorum her bir köşesinde...
Yeşillikler sarmış dört yanını...
Hiç olmadı içimde,
Kendiliğinden aktı.
Kalem oldu, kağıt oldu.
Bir mısra, bir dize...
Hayat oldu, toprak...
Anlıyor musun? Evlat...
Azmi ve iradesi olanlar,
Zapt edilemeyen milletlerdir.
Tarih bunu gönüllere altın harflerle yazmıştır.
Sanmasınlar ki;
Bir milletin yönetimi ele geçirilsin,
Ordusu devşirilsin de bitecek mi?
Ayrılıklar...
Yeni birlikteliklere gebe...
Ama sen bende kal...
Sen benimsin...
O kadar emek...
Aşk göz göze geldimi...
Ruh önce kalbi okur...
Buldumu bırakmaz...
Kadın naz eder...
Ürkek ceylan misali...
Güvenli bir gönül arar...
Yalnızlar rıhtımda...
Demir attık...
Gidiyor sanıyoruz...
Aslında zaman akıyor...
Sen hala yalnız...
Sen bana öyle bakma...
Sev beni,
Sen bakma hiç oluşuma!
Gör beni...
Sev yeter ki; sev beni...
Bakma öyle...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!