Ekmek kavgamızın içine ettiler.
Hayatımızı oyuncak yaptılar...
Kukla oyununda figüran yaptılar.
Birşey söylemiyorum.
Sadece oynayın, oynayın....
Elbet birgün sizlerlede oynayacaklar...
Bulut oldum.
Gökyüzünde nam saldım...
Yağmur oldum.
Denizlerde yok oldum.
Okyonuslardan geçtim.
Bir tek senden geçemedim...
Esme deli rüzgar esme
Esipte gönlümü yıkma...
Bak ne güzellikler var.
Bir gönülde sende var...
Yağmur olup kurşun oldu...
Bir tek sazım vardı.
Tek kazancım.
Emeğim, ekmeğim, özgürlüğüm.
Baş kaldırdım sazımın telleriyle...
Teller ses verdi...
Yalçın dağlarda yankılanır.
Gökyüzünde bulutlar
Yağmur olup düşer.
Senden çıkan her sitem
Sihirli ok olur.
Senden bana koşar
Yüreğime saplanır.
Özlemler bitmiyor.
İsyanlar öfke...
Göz yaşlarım yakarış
Çığlıklar hep olan
Çağlayanlar gibi yakarır.
Sana doğru....
Artık aşkları yaşamakta zorlaştı.
Bu teknolojik ortamda...
Aşklar robotlaştı...
Eskiye dair özlemler arttı...
Plotonik aşklar bile sanallaştı...
İnsanın beş duyusunuda hareketlendiren,
Ne güzel örtü
Beyaz kar.
Altında yatanlar gibi
Temiz berrak ruhlar
Bir hiç için yürüdüler
Yaz giysileriyle,
İnsanı insan yapan düşünceleridir...
Düşünceyi susturmak;
İnsanı yok etmekten farksızdır...
Şaşarım bu akla...
Fakir görüpde küçümseme
Zengin görüpde aldanma
Bu dünya kime kalmış?
Sorarım sana;
Doğruluktan şasma...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!