Tehlikeli ve korkunç bir kumar bu
Yapma kalbini hiç ateşe atma
Öfkeli anların hep zarar sonu
Yakma gemileri öyle bir anda
Belki şimdi kolay gelebilir bu
Bir küçük yürek ne kadar da çok sır sığdırırmış oysa ki içine
Benden gizleyerek büyüttüğün her şey giderek bizi bitirmekte
İpuçları koydun hep önüme bilerek aymam için gerçeklere
Yapmaz dediğim her ne varsa sen öyle san der gibi baktın yüzüme
Ve perde indi şimdi uyanma vakti kalk kalbim bitti artık oyun
Niye aldın ki seni benden o kadar büyükmüş ki yerin bir gittin bomboş kaldı içim
Ruhumda kapanması imkansız bir boşluk apaçık gösteriyor ki sensiz bir hiçmişim
Verandada sarıldığın akşam hissetmiştim buz gibiydi ellerin titriyordu sesin
Laf olsun diye söylediğin bir kaç cümle veda sözleriydi aslında bu hikayenin
Olmasaydı ama sonu böyle bitmeseydi keşke hakettik mi bu kıyameti söyle
Bekler dururum gün gelsin o gözler bir kurşun gibi delsin geçsin içimi iki adım ötemden diye
Eller durur mu güler tabii halime lakin boşver kalp bu dinler mi hiç kim ne derse desin nafile
Rehber olur mu bu yarım aklım hiç kalbime görülmüş mü ikisinin yanyana yürüdüğü tarihte
Razı olur mu bu yürek sensizliğe yapma nolur bunu bize inan hiç hoş değil latifesi bile
İzler bulurum seni ben her nereye gidersen git gelirim peşinden gölgen gibi adım adım yine
Eşin yoktu senin güneşiydin kör karanlık ömrümün yada hep öyle zannetmişim ben
Lüzum yoktu senin konuşmana bütün sustukların döküldü zaten bir bir gözlerinden
Adın yok artık yarınlarda yüreğim yapayalnız düşe kalka yürüyüp tökezlerken
Nasıl zor mu senin için de ayrılık yoksa yalnızca ben miyim bu kadar çok özleyen
Usul usul bir suçlu gibi geçip git şimdi yanımdan tamam sus hiç bir şey sormadım ben
Rızasını alsaydın bari gönlümün seni içimden alıp gitmeden kesmeden cezasını ömrümün
Acısını duymadın ki hiç sen sensizliğin daha bir kez olsun hal böyleyken beni anlaman ne mümkün
Hatırımı sorsaydın bari bir geçerken aklımın köşesinden belki içimi daha az üşütürdün
İşi gücü yok mu hiç başka bilmem bu geveze anıların niye seni sorup dururlar bana her gün
Mevsimleri almasaydın bari nereye sakladın o yazları nerden çıktı hemen yine bu sonbahar
Zaptet yüreğim bir müddet daha tut içinde o zehirli sözleri dökme sakın ortaya
Elbet görecek o da hatasını başı önde affet diye dönecektir yakın zamanda
Yerden göğe kadar haklı olsanda susmak gerekir bazen böyle için acıya acıya
Nasılsa her şeyi bir duyup gören var ya yukarda bilirim ki o hep haklının yanında
Ermez hiç aklımız görmez gözümüz bazen ama ne belalar atlatırız hayırlısıyla
Yapmadım mı zor diye adlandırılan birçok şeyi sırf sen istedin diye
Yaşadım mı sor istediğine varmıymış adının geçmediği bir tek cümlem bile
Yakmadım mı kor ateşlerde yüreğimi senin uğruna cayır cayır hem de
Bıkmadım yor istediğin kadar biraz daha acıt içimi bağır çağır yine
Yine küçük kırgınlık anlarımız olsun istersen sudan sebeplerden tartışalım
Neden duyar insan zamansız kaybettiği şeylerin acısını
Neden sorar hayat elinde tutamadıklarının hesabını
Kim der geçer gider zamanla içinde ki o büyük kalp yangını
Neler gelir geçer ama dinmez yürekte ayrılığın sancısı
Benim hatalarım var telafisi hiç mümkün olmayan
Burdan gidelim hemen kalk yüreğim bak tükendim bize göre değil hiç buralar
Etraf pek bir sessiz nedense ürkütüyor beni bu yara yüzlü kara duvarlar
Tan ağarırken kan kırmızı gözlerle uğurlanan alacaklı bütün uykular
Üstü karalanan satırlar küskün yaralı hatıralarda hep senin imzan var
Lanetlenmiş gibi kalbim ne zaman aşka soyunsa ayrılığa gebe sevdalar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!