Muhammet Üresin Şiirleri - Şair Muhammet ...

Burdan öte yol yok artık içimde bundan böyle hal yok ki zaten bende yürüyecek
Elden düşme bir kalp var içimde lütfen izin ver biraz göğsünde durup dinlenecek
Renkler soluyor bak içimde bir bir gün geçtikçe kuruyor bahçemde ki her bir çiçek
Rüzgar vuruyor sanki yüzüme bir sesinle tir tir titriyor kalbim öldü ölecek

İpten çekip al hadi kurtar beni benden çal yerden kaldır kalbimi sev beni çok sev

Buz gibi sabahlara uyanıyorum artık hep senden sonra anılardan sarhoş bir ruhla bomboş yataklarda
Az bile ama bu bana biliyorum hakettim ben bunu fazlasıyla sana yaşattığım onca şeyden sonra
Ne kızabiliyorum gidişine ne de katlanabiliyorum sensizliğe kalakaldım öyle yokluğunla
Umarsız bir bekleyiş bu benimkisi biliyorum olmayacak bir duaya amin demek belkide yalnızca

Yinede sen anlarsın beni belkide herkesten çok en iyi sen tanırsın gerçekten böyle olsun istemezdim

Yoksun ya yanımda yine herşeyden yoksun hep bu biçare yüreğim
Az dursun bu kahpe dünya dursun da ben müsait bir yerde ineyim
Fikrim huzur bulmuyor ki zaten sensiz aklım başımda değil benim
Eli kolu öyle uzun ki sensizliğin hep avcunun içindeyim

Sırtımda her yanı bin anı yamalı bir ceketle titremekteyim

Baykuş gibi gelip kondu kalbimin tepesine bu yalnızlık hep üstümde o uğursuz gözleri
Alkış hadi sen de kutla kendini daha mı iyi böyle bu uzaklık söyle hoşuna gitti mi
Nakış nakış dantel gibi işlendi aslında bu ayrılık bağıra bağıra geliyorum dedi
Ufacık şeyleri büyütüp dert ettik kendimize çok üzdük çok kırdık boş yere birbirimizi

Yandık daha da yanacağız nihayetinde kendi ellerimizle yarattık biz bu cehennemi

Ellerimle suluyorum yine hüznün koynunda açacağını bile bile içimdeki kırgın solgun çiçekleri
Lafa gelince inan hiç kimse benim kadar sevmedi sevmez seni diyenlerin sözleri yansıtmıyor gerçekleri
İçimin taa derinleri yanıp yanıp sönüyor ne oluyor böyle bi yanım buz gibi bi yanım cehennemin dibi
Feryatsız figansız susuyorum ne zamandır hayırlısı deyip bekliyorum mutlaka vardır kaderin bi bildiği

Tutunmaya çalıştıkça kırılan bu kaçıncı dal düştüğüm bu kaçıncı dipsiz kör kuyu hesabını tutmadım ki

Ağla kalbim hiç utanma tam yeri tam zamanı kaldık mı bak yine biz bize
Sokaklar ıpıssız odalar karanlık güneş bile girmiyor artık bu eve
Dağlar yankılandı sessiz bir çığlık yükseldi içimden ama duymadı kimse
Masallar yalandı söyledim sana kaç kez güzel sonlar yok öyle bu devirde

Tam bir cehennem kaçışı bu apar topar kapkara gecenin koynunda senden

Hiç ayıp değil bugün olsa yine aynısını yaparım
Kim duyarsa duysun der yere göğe adını haykırırım
Bak kayıp gitti onca yıl söyle hangi biri geri geldi
Aşk yasak günah dinlemez yaa bu sınırları kimler çizdi

Dur durak bilmez ki içimdeki nehir dolup dolup taşar

Senin değil saatin alarm sesiyle uyandım bugün de bilsen ne kadar koydu
Elim yana uzandı sen yoktun dokunduğum yer çok soğuk ve koca bir boşluktu
Çenesi düştü yine duvarların konuşup durdular bakıp bakıp gülüyorlar
İçimi bir tek onlara döktüğümden halimi de gittiğini de biliyorlar

Lambalar açık uyuyorum hala belki dönersin sen hiç sevmezsin karanlığı

Bir söz verdim kendime hani o gün kapıyı çarpıp gittiğinde
Tek söz etmem ardından anmam adını hiç arayıp sormam diye
Bu kez bitti dedim iyice kapandı o yara kanamaz yine
Bir de ne göreyim baktım da o acı ilk gün ki gibi taptaze

Geçer dedim kalbime hadi toparlan biz neler gördük geçirdik

Kapı aralık kalmış tesadüf bu ya o günde kimsecikler yokmuş ortada
Bütün gün ağlamaktan canı çıkmış kalbimi desen zaten derin bir uykuda
Olacağı varmış demek ki her şey senin işini nasıl da kolaylaştırmış
Rolünü o kadar iyi oynamışsın ki sen olduğuna kimse inanmamış

Bir ben bir de sen çok iyi biliyoruz oysa ki hiç söylenmeyen o gerçeği