Küçük bir çocuktuk belki
Kurumuş avuçlarında, nemli geçmişleri olan
Yanaklarından süzülür unutmaya çalıştıkların
Yosun tutmaya başlar ayaklarının altı
Yürümek istersin, ayakların kayar
Oturursun olduğun yere, yorulmuşsundur
Eskisi gibi değeri kalmadı artık
Dededen kalma köstekli saatin
Değer bilende var denmez hani
Üç sene önce istemişti şu Rum
Gurur yapıp vermemiştim, versene
Maneviyatından sana ne sahibi gitmişin
Bilmem ki kim vardır
Ey hak kim vardır
Kurtaracak şu canı
Bilirim doğmaz Kemaller
Doğmaz Orhanllar
Olsun korkma
Şimdi yanımda olsan
Beraber baksak yıldızlara
Sana sevdiğimi söylesem
Saçını okşasam
Elinden tutsam
Gözlerine baksam
Susmaya başladığında içimdeki ses
Ben o zaman öleceğim
Kimsenin bilmediği bir yer var;
Vakit geç olmaya yüz tutmuş
Ölümün sessizliğinde kaybolurken
Sanmayın ki biz yokuz
Yemiş kokuları arasında gördüm onu.
Küçük yolun kenarında gördüm;
Onun gözlerinde gördüm.
Utangaç utangaç selam vermen,
Yanındakilere aldırmayışın...
Düştü yâr elinden gül
Dokundu akan nehrin tenine
Gül kokmaya başladı tüm bedeni
Denizle kucaklaştı nehir ve okyanusla
Uçmaya başladı nehir yüksklere
Bulutla kavuştu en sonunda
Açmasını ister misin
Dalın da gülün
Solacağını bilerek
Yâr eline değmeden
Peki beni
Neden sev dersin
Her son bir başlangıç olup çıkar karşımıza
Her başlangıçta elbet sona ulaşır
Gece gündüze, gündüz geceye
Son ve başlangıç olmuşlardır
Mevsimlerde birbirine son olmuştur
Sözlerin sonu yoktur.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!